คนเรามีกำลังใจต่างกัน มีการเข้าถึงธรรมต่างกัน จึงมีการปฏิบัติที่ต่างกัน
การที่อยู่ดีๆจะเอาอารมณ์พระอรหันต์ ผู้ปราศจากกิเลสเลย มาให้บุคคลธรรมดาปฏิบัติในทันทีคงเป็นไปไม่ได้
จะต้องมีลำดับขั้นการเข้าถึง สำหรับบุคคในแต่ละระดับ

ใครสะดวกให้ทาน ก็ให้ทาน
ใครสะดวกถือศีล ก็ถือศีล  
ใครสะดวกภาวนา ก็ภาวนา

บุคคลมีหลายระดับ มีกำลังใจต่างกัน
เจ้าของกระทู้เค้าไม่ได้บอกว่าเค้าจะทำบุญเพื่อละกิเลสให้หมดจดเป็นพระอรหันต์  
แต่เค้าทำบุญเพื่อหวังความเจริญในหน้าที่การงาน
เพราะเค้าเป็นฆราวาสอยู่ จำเป็นต้องกินต้องใช้ การขอพรให้ตัวเองมีหน้าที่การงานดี จึงไม่ใช่เรื่องผิดอะไร

อย่าตีความทุกเรื่องโดยเอาไปเปรียบเทียบกับอารมณ์ของพระอรหันต์ผู้หมดกิเลส เพราะมันเกินวิสัย เกินกำลัง

ผู้ศึกษาพระธรรม จะต้องรู้ว่าคนเรามีกำลังใจต่างกัน จึงมีวิสัยในการปฏิบัติต่างกัน