เดือนที่แล้วผมกับแม่เราท้าแข่งลดน้ำหนักกันใน1เดือนใครลดน้ำหนักได้มากกว่าชนะ
ถ้าแม่ชนะแม่จะได้"หัตถ์เทวดา"ฝีมือการนวดประดุจเทพภาคกลางตอนล่างเป็นเวลา1เดือนเต็ม
ซึ่งหัตถ์เทวดาก็คือผมเอง
และถ้าผมชนะแม่บอกว่าจะเติมตังค์ค่าโทรศัพท์ให้สองร้อยบาทกับ..
แม่เงียบแล้วเปลี่ยนใจให้แค่ค่าโทรศัพท์อย่างเดียว
เราสองคนนัดชั่งน้ำหนักตัวกันที่เครื่องชั่งหยอดเหรียญหน้าห้องน้ำในห้างโลตัส(อย่างกะนักมวย)
มุมน้ำเงิน ยูสมเสร็จ เด็ดสะระตี่ น้ำหนักก่อนแข่ง60.2กิโลเมตร(ใครก็ได้แก้มุขให้ที)
มุมแดง เจ๊พร สอนให้จำ(แค่ชื่อแม่ก็เล่นข่มกันก่อนแล้ว)น้ำหนักก่อนแข่ง54.4กิโลกรัม
30วันต่อจากนี้มนุษยชาติต้องจดจำเราสองแม่ลูกไปอีกนาน
ผมเริ่มด้วยการกินข้าวขาหมูเพราะถือคติว่าหนามยอกต้องเอาหนามบ่ง อ้วนมาต้องตอบโต้ด้วยไขมัน
ส่วนแม่มีสูตรกินเฉาก๊วยลดน้ำหนัก ซื้อมา3ถังร้อยเงินผมทั้งน้านนนนนน
ผมไม่ชอบชั่งน้ำหนักบ่อยๆเพราะการเห็นน้ำหนักค่อยๆลงทีละนิดมันไม่สะใจ
2อาทิตย์ผมเลยชั่งทีนึง ผมขึ้นชั่งที่ตาชั่งในบ้านและครั้งนี้ก็โว๊ะ!! น้ำหนักลงไป2กิโล
รู้สึกน้ำหนักลงง่ายไปนะแต่ก่อนเล่นกีฬาแทบตาย(วิ่งเปรี้ยวกะลีลีข้าวสาร)น้ำหนักยังลงยากกว่านี้เลย
ผมเห็นแม่ใจเย็นมากน้ำหนักก็ไม่เคยลองชั่งแต่ก็ช่างไม้ เฮ้ย.. ช่างเถอะ
ก่อนครบกำหนดแข่งพรุ่งนี้ผมลองชั่งดูอีกรอบลงไปอีก1กิโลนิดๆรวมแล้ว3กิโลกว่าๆ
30วันครบลงในวันที่6มีนาคมที่ผ่านมา
ผมกับแม่ยืนอยู่ที่ตาชั่งในบ้าน ผมกำลังก้าวขาขึ้นเหยียบแม่รีบจับแขนผมแล้วบอกว่า "หยุด.."
"ตาชั่งมันเสียนะไปใช้ตัวอื่นเถอะ"
เดี๋ยวๆๆๆ เดี๋ยวนะ แม่รู้ว่ามันเสียแม่เห็นว่าผมใช้แม่ไม่บอกผม โอ้วววโน..
งานนี้เหมือนถูกหักหลังครับอารมณ์คล้ายคู่รักชายหญิงที่แต่งงานกัน ในคืนแรกเจ้าสาวบอกว่า
"ที่รักค่ะ ฉันเป็นผู้ชายมาก่อน" เจ้าบ่าวว่า "ไม่เป็นไรผมรับได้"
"แต่ทุกวันนี้ฉันยังยืนเยี่ยวอยู่เลยนะเพราะฉันยังไม่ได้ตัดไข่ทิ้ง" เจ้าสาวพูดจบพร้อมถกกระโปรงให้ดู
ส่วนเจ้าบ่าวก็กรี๊ดร้องสลบไป
นี้กรูเพ้อเจ้ออะไรอยู่เนี๊ย
ผมไม่ถามแม่ แม่ไม่บอกผม หลังจากไกล่เกลี่ยกันแล้วสรุปว่า
ผมได้ไอ้นี้

เอาว่ะ จากสองร้อยได้มาหกสิบบาทก็ยังดี
ส่วนผมต้องนวดหลังให้แม่เป็นเวลา1เดือนหรือมากกว่านั้นห้ามอุทธรณ์ไม่รอลงอาญาอาศัยอำนาจความเป็นแม่ที่มีอยู่ล้นมือ
รู้สึกเหมือนกับว่า ผมจะแข่งแพ้หรือชนะผมก็ต้องนวดหลังให้แม่อยู่ดี
แล้วจะแข่งทำไมเนี๊ย 5555555