สวัสดีค่ะ..พี่น้องชานเรือนทุกๆ ท่าน..วันนี้..มีเรื่องเมาท์เรื่องคุยกับบรรดาคุณพ่อคุณแม่..ในฐานะเป็น คุณย่าที่มีหลานตัวน้อยๆ วัย 4 เืดือน
เต็มค่ะ..ว่าความรู้สึก..ห่วงหา..ที่เค้าบอกว่า มีหลานแล้วจะรักหลานมากกว่าลูกหลายเท่านัก..นั้น..เป็นเยี่ยงไร..

   ครอบครัวเราเป็นครอบครัวเล็กๆ..อยู่ต่างจังหวัด..มีความสุขตามอัตภาพ..เมื่อลูกชายคนเล็ก แต่งงานก็มีหลานให้เชยชม..คุณปู่ อีก 3 ปีเกษียณ และคุณย่า อยู่ในวัยทอง 52 เรื่องวุ่นๆ เมื่อเจ้าตัวเล็ก..เข้ามาเพิ่มในครอบครัวเรา..เพราะหลานชายร้องกวนเป็นเวลา 3 เดือนถึงหยุดแต่ย่าก็ได้แต่ปลอบ ให้คำปรึกษา พ่อ-แม่มือใหม่ว่าเราต้องผ่านตรงนี้ไปให้ได้..แม่กับพ่อ (ปู่-ย่า) หรือใครๆ ก็ผ่านตรงนี้มาแล้ว...คุณพ่อมือใหม่ตื่นกลางดึก เปลี่ยนผ้าอ้อม ล้างขวดนม..ปรับตัวเข้ากับเหตุการณ์..บางทีพ่อ-แม่มือใหม่ก็เครียด..ซึ่งเราก็ดูอยู่ห่างๆ
    ครบกำหนดที่แม่ลาคลอดก็ให้ยาย(น้าสาวลูกสะใภ้) ช่วยดูแล ไปเช้าเย็นกลับไม่ไกลจากบ้านเท่าใดนัก..เสาร์อาทิตย์ก็ช่วยๆกันดูแล..เพราะเจ้าตัวเล็กเริ่มโต..คุยอ้อ แอ้..ได้แล้ว..ลืมเล่าว่า..ที่บ้านยังมีย่าทวด (82 ปี) ..ฉะนั้น.ภาระที่ต้องดูแลทั้งเด็กและคนชรา..จึงยังไม่ลงตัว..แต่..แต่..เริ่มสังเกตุว่า ปู่ พอเลิกงานก็จะไปรับหลาน หยอกหลาน..ย่าทวด..อยากไกวเปล..พอได้พูดได้คุย..หายเหงาไปบ้าง
    ความเหนื่อยล้า...หายไป..เมื่อเจอกะยาหอม..