เรื่องนี้เกิดขึ้นวันนี้ล่ะครับ (8 มี.คม.56)
-------------
หงุดหงิดปนฮา
     ตอน 4 โมงเย็นวิ่งรถออกไปข้างนอกเพื่อดูงาน มีเพื่อนร่วมเดินทาง 3 คนรวมทั้งผม
ขับรถไปถึงอ้อมน้อยเพื่อดูงานที่ได้รับมอบหมาย เสร็จสรรพก็วิ่งกลับบริษัท
เหตุเกิดตอนเลี้ยวเข้า ซอยเพชรเกษม 81 เพื่อไปบริษัทที่บางบอน 5 เลี้ยวเข้าซอยปุ๊บ ก็โดนตำรวจโบกปั๊บ

     โดนใบสั่งข้อหาป้ายทะเบียนยื่นและเฉียง(OK ครับ ยอมรับ) ในใจคิดอยากจะยัดเงิน
แต่ทั้ง 3 คนที่ร่วมทางไม่มีใครมีเงินเลย ฮ่า ๆ เลยได้ใบสั่งมาหนึ่งใบ หงุดหงิดนิดหน่อย
หลังจากนั้นก็ขับไปบ่นไป จนถึงบริษัท 17.30 น. (เลิกงานพอดี) เก็บข้าวของปิดคอมฯ ทาบบัตรออกงาน

     เย็นวันนี้ก็มีภารกิจไปรับภรรยาเพื่อที่จะไปซื้อชุดออกงานวันเกิดของบิ๊กบอส(บริษัทผม)
หลังจากรับภรรยาเสร็จก็วิ่งย้อนไปเส้นเดิม เส้นหนองแขม(เพชรเกษม 81) เพื่อจะไปบิ๊กซีอ้อมน้อย
เลี้ยวซ้ายออกจากเพชรเกษม 81 ไม่ทันไรก็โดนโบกอีก โดนจับข้อหาเดิม ฮ่า ๆ
แต่ทีนี้ก็โชว์ใบสั่ง "พี่ครับผมเพิ่งโดนมา" พี่แกก็ยิ้มแล้วพูดว่า "อ้าวหรอ แหะ ๆ" พี่ก็ปล่อยไป

     วิ่งรถต่อไม่ถึง 10 เมตร พี่ตำรวจก็โบกอีก "น้องจ่ายค่าปรับเลยเปล่า"
ผมก็งง "อ้าว! จ่ายได้หรอพี่ ใบขับขี่ยังไม่ถึง สน. เลยมั้ง"
พี่ตำรวจก็ว่า "ใบขับขี่อยู่นี่ ผมเป็นคนจับคุณเอง" (ไอ้เราก็จำไม่ได้) "จ่ายเลยไหม ผู้กำกับอยู่ที่ป้อม"
เลยถามแกว่า "ผมโดนเท่าไหร่ครับ" พี่ตำรวจบอก "พี่ให้ผู้กำกับเรียก 500 ก็พอ ถ้าไปถึง สน. อาจโดน 1,000)
ยังพูดต่ออีกว่า "ที่ปรับ เงินเข้าหลวงนะครับ ไม่ได้เอาเอง" เราก็กึ่ง ๆ เชื่อครับ
เพราะมีพี่เคยรู้จักผู้กำกับเก่าของ สน.นี้ บอกว่าที่นี่ได้รางวัล สน.ดีเด่น เรื่องไม่กินไม่โกง
ไอ้เราก็คิดว่า เอาก็เอาวะ ขี้เกียจเสียเวลาไปจ่ายที่ สน. ก็จอดรถให้ภรรยารอบนรถ แล้วก็เดินไปเซ็นต์ชื่อ

     ตอนเซ็นต์ชื่อ เอาใบเสร็จ ผมก็คุยโทรศัพท์เพลิน ผู้กำกับก็คิดอะไรอยู่ไม่รู้
ก็ต่างคนต่างเพลินเขียนเสร็จปุ๊บ ผู้กำกับก็บอกว่า "อ๊ะ เอาใบเสร็จไปขอใบขับขี่จากพี่เขาซะ"
พร้อมเตือนด้วยว่า "ไปแก้ไขเสียนะ ไอ้ป้ายทะเบียนน่ะมันผิด" ออกจากป้อมก็เจอพี่ตำรวจที่จับเรา
ก็ควักใบขับขี่มาให้พร้อมกับตักเตือนเช่นกัน

     ผมรับใบขับขี่แล้วเดินไปที่รถ แต่เดินไปได้ครึ่งทางก็เอะใจ ก้มมองดูกระเป๋าเสื้อ "อ้าว!!"
ลืมเอาเงินผมไปนี่กว่า เสร็จล่ะตำรวจเอ้ย ไม่ได้กินตูแล้ว ฮ่า ๆ ก็รีบเดินไปที่รถออกรถไป
และบอกภรรยาว่า "ตำรวจ อดได้เงินแถมเรายังได้ใบเสร็จมาแล้วด้วย ฮ่า ๆ"
ภรรยาบ่นครับ "อะไรเนี่ย เดี๋ยวเขาจะจับอีกหรอกไม่ให้เขาไป"
เราก็เถียงว่า "ก็เขาให้ใบเสร็จเราแล้วเขาก็ทำไรเราไม่ได้ เขาพลาดเอง"

     เถียงกันไปเถียงกันผมก็ไม่สบายใจ ด้วยความที่เรายึดมั่นว่าต้องเป็นคนซื่อสัตย์ มั่นคง
ไม่คดโกงกับใคร เลยตัดสินใจ เอาวะ ยอมกลับรถแล้วเอาไปให้พี่ตำรวจแล้วกัน
(ในใจก็คิดว่า ตูก็ไม่สบายใจเช่นกันเว๊ย) ขับรถไปกลับรถก็ประมาณ 3-5 กิโลฯ (ไม่แน่ใจ)
และก็วิ่งมาที่ป้อมอีกประมาณ 3-5 กิโล เลี้ยวขวาเข้าป้อมจอดบนทางเท้าซะเลย (เราใหญ่ ฮ่า ๆ)

     แล้วก็เดินไปป้อมตำรวจพร้อมเปิดประตู "พี่!!! พี่ลืมเก็บตังค์ผมหรือเปล่าเนี่ย!!"
เท่านั้นล่ะครับ เฮ่!!! กันทั้งป้อม (ตำรวจดีใจ) พร้อมกับเสียงหัวเราะ
แล้วพี่ตำรวจนายหนึ่งพูดว่า "โห..น้องสุดยอด!! อุตส่าวิ่งมาให้" พร้อมตำรวจนายหนึ่งพูดเสริม
"เนี่ยผู้กำกับกำลังเครียดเลย เงินค่าปรับหาย 500 บาท
พร้อมพี่ตำรวจคนหนึ่งเดินเข้ามาจับมือผมด้วยใบหน้ายิ้มแย้มและชื่นชมผม
และพี่ตำรวจนายหนึ่งกล่าวว่า "น้องสุดยอดจริง ๆ .........เนี่ย (......คือชื่อบริษัทครับ ขอสงวนชื่อนะครับ)
พี่ตำรวจที่ยืนใกล้ ๆ ผมบอกว่า "เอาเบอร์ผู้กำกับไปเลยครับ มีอะไรโทรหา" กล่าวด้วยรอยยิ้มพร้อมเสียงหัวเราะกันทั้งป้อม
สังเกตเห็นผู้กำกับถึงกับหายเครียด และผมก็ได้ใบเสร็จรับเงินพร้อมเบอร์โทรศัพท์ผู้กำกับ
เดินออกจากป้อมด้วยรอยยิ้มและปลาบปลื้ม นี่ผมมาจ่ายเงินด้วยความเต็มใจและได้มิตรภาพที่ดีกลับจากพี่ตำรวจ
อาจจะเป็นเพราะใจที่ยึดมั่น ซื่อสัตย์ของผมเองล่ะมั้งครับ ไม่งั้นมิตรภาพที่ดีคงไม่เกิด

ขอบพระคุณครับที่รับอ่าน นาน ๆ จะโพสซักทีครับ อาจจะไม่สละสลวย อ่านยากไปนิด
"BUDDHA"