ผมกลับรถตรงแยกสรุศักดิ์ ขาลงจากสะพานตากสิน นึกขึ้นได้ว่าลืมโทรศัพท์ไว้ที่ทำงาน ก็เลยเลี้ยวมันตรงนั้นเลย เลี้ยวไปก็โดนซิคับ ตำรวจหนุ่มรูปงามยืนอยู่ ผมก็ยอมจำนนแต่โดยดี เพราะถ้า
เถียงไปก็รู้ๆกันอยู่ หลังจากที่เขียนใบสั่งเสร็จ
ก็บอกให้ผมไปเสียค่าปรับที่ป้อม ผมถามว่ากี่บาท
ตำหนวดบอก 400 "ตายห๊ะ" ตังไม่พอ ผมก็เลยขอใบสั่งเค้าบอกเด๋วจะมาปรับ แต่ขอไปเอาเงินก่อน
เค้าไม่ให้ใบสั่งบอกให้ไปคุยในป้อมแล้วก็ยึดรถ

     หลังจากนั้นผมก็เข้าไปในป้อม (รถโดนยึดกุญแจเรียบร้อย) ก็เลยบอกไปตรงๆว่าเงินไม่พอ วันหลังจะมาใหม่แล้วก็ขอใบสั่ง ร้อยเวณที่กำลังวุ่นกับการเขียนใบเสร็จก็หันมาบอกว่า "ให้ไม่ได้ ต้องเก็บไว้ลงบันทึกประจำวัน" เฮ้ย.... Copyก็มีป่าวอะ
หรือสมุดใบสั่งตำรวจพอเขียนลงไปตัวก็อปปี้จะเป็นภาษาเผ่าวูซู คุณท่านเลยเอาไปใช้ไม่ได้ ยึดรถอั๊วไปก็อยากได้ใบสั่งนะเฟ้ย ถามจี้หลายๆรอบก็หันมาตอบแบบนิ่งๆว่า จะเอารถออกไปเงินมา ไม่มีก็ออกไป

    สำหรับคนหาเช้ากินค่ำและมนุษย์เงินเดือน400บาท มันเยอะนะคับ แต่ก็นะ
ทำผิดก็ยอมรับผิด ผมไม่มีขอโต้แย้งใดๆทั้งสิ้น
แต่ติดใจเรื่องใบสั่งนี่แหละ

  อารมนั้นไม่อยากได้รถ แต่อยากรู้ทำไมไม่ให้ใบสั่ง
จะเขียนเพื่อ? เหตุผลมีรึป่าวที่จะไม่ให้ใบสั่ง
กฏหมายข้อไหน บรรทัดไหน วรรคไหนระบุไว้
หรือผมเป็นแค่ประชาชนธรรมดา เหตุผลเลยไม่จำเป็น?

***ถ้าตำรวจจราจรรับวุฒิป.6 ผมจะไม่คิดเรื่องพวกนี้ (ตำรวจดีดีก็มีเยอะคับ แต่เ..ยอาจจะเยอะกว่า)