ความจริงกระทู้เมื่อวานนี้ ผมตั้งขึ้นเพียงเพื่อคลายความเครียดกับความพ่ายแพ้ของคุณพงศพัศ กอร์ปกับความอยากรู้ว่า คนที่อ่านกระทู้ผม แล้วคอยวิพากษ์วิจารณ์ผม ไม่ว่าจะเป็นการให้ข้อมูลข้างเดียว หรือการบิดเบือนข้อมูล คนเหล่านี้อ่านกระทู้ผมหมดหรือเปล่า อีกทั้งยังต้องการพิสูจน์ว่า ปัญญาชนไทยอ่านกันไม่เกิน 7 บรรทัดจริงหรือไม่?
ผมจั่วหัวข้อไว้ดังนี้
“แม้จะชนะการเลือกตั้ง แต่ก็ไม่ใช่เสียงส่วนใหญ่”
ส่วนรายละเอียดผมขอยกมาแค่ 4 บรรทัดก็แล้วกันนะครับ
“ผู้มีสิทธิเลือกตั้งในกรุงเทพมีจำนวนถึง 4 ล้านกว่าเสียง แต่ผู้ชนะการเลือกตั้งได้คะแนนแค่ 1 ล้านกว่าเท่านั้นเอง ดังนั้นจะเรียกว่าเป็นเสียงส่วนใหญ่คงไม่ได้
คนที่เลือกให้คุณสุขุมพันธ์ชนะ ก็อาจเป็นเพราะถูกแกนนำชักจูงจนหลงผิด ละเลยถึงความเป็นจริง ทำให้คะแนนที่ออกมาจึงเป็นคะแนนชี้นำมากกว่า
คุณสุขุมพันธ์เป็นอดีตผู้ว่าฯ ดังนั้นความได้เปรียบจากการแข่งขันครั้งนี้ อาจเป็นเพราะอำนาจเก่าก็เป็นได้
สิ่งเหล่านี้คงนำมาเป็นประเด็นทำให้คุณสุขุมพันธ์หมดความชอบธรรมในการเป็นผู้ว่าฯครั้งนี้คงไม่ได้”
ซึ่งความจริงแล้ว หัวกระทู้เป็นแค่ จั่วไว้เรียกแขก
ส่วนรายละเอียดใน 3 บรรทัดแรก จะเรียกว่าหลอกก็ไม่เชิง เพราะถ้าคุณพงศพัศชนะการเลือกตั้งครั้งนี้
เราคงได้ยินเสียงส่วนใหญ่ต้องเป็น 4 ล้านกว่าเสียงที่มีสิทธิเลือกตั้ง ไม่ใช่แค่ผู้ที่มาใช้สิทธิ
เราคงได้ยิน ในเมืองฉลาดกว่าชานเมืองที่เลือกเพื่อไทย เพราะด้อยการศึกษาถูกชักจูงได้ง่ายกว่า
เราคงได้ยิน ที่พ่ายแพ้ครั้งนี้ เป็นเพราะอำนาจรัฐอย่างแน่นอน
ผมจึงลองเขียนขึ้นมาแค่ 3 บรรทัดนี้ ส่วนบรรทัดที่ 4 ผมค่อยมาเฉลยว่า ทั้งสามประเด็นนี้จะนำมาเป็นประเด็นทำให้คุณสุขุมพันธ์ไม่มีความชอบธรรมคงไม่ได้
ซึ่งถ้าใครอ่านถึงบรรทัดที่ 4 ก็คงจะเข้าใจความหมายที่ต้องการสื่อของผม ซึ่งก็คงทำให้กระทู้ของผมเป็นกระทู้ธรรมดาของผู้ที่ยอมรับกับความต้องการของเสียงส่วนใหญ่ ยิ่งถ้าใครอ่านถึงย่อหลังๆ เช่น
“ดังนั้นผมจึงอยากวิงวอนฝ่ายแพ้ อย่านำประเด็นการหาเสียงมาทำลายความชอบธรรมของคุณชายเลยครับ เพราะนั่นเป็นเทคนิคของแต่ละฝ่าย เพื่อที่จะทำให้คนส่วนใหญ่เห็นดีเห็นงาม แล้วเปลี่ยนให้เป็นคะแนนเสียง เมื่อคุณชายสุขุมพันธ์ทำสำเร็จ ทุกฝ่ายก็ควรยอมรับ ตราบใดที่ยังไม่มีเรื่องการทำผิดกฎหมายเลือกตั้ง ตราบนั้นคุณชายสุขุมพันธ์จึงเป็นผู้ว่าฯคนใหม่อย่างชอบธรรมครับ”
ยิ่งจะเข้าใจได้อย่างแจ่มแจ้งว่า ผมต้องการให้ทุกฝ่ายยอมรับการตัดสินใจครั้งนี้ของประชาชน อย่าได้นำเรื่องกุศโลบายในการหาเสียงของคุณชายมาเป็นประเด็นโจมตีต่อไปเลย ให้เคารพเสียงส่วนใหญ่ เพื่อให้กรุงเทพได้เดินหน้าต่อไป
แต่ที่โดดเข้ามาคอมเม้นท์แต่ละราย ล้วนแต่มาในทิศทางเดียวกัน นั่นคือ ไม่เคารพเสียงส่วนใหญ่บ้างล่ะ แถเรื่องเสียงส่วนใหญ่บ้างล่ะ เสื้อแดงเอาแต่ตัวเองถูกอย่างเดียวบ้างล่ะ บิดเบือนบ้างล่ะ ไม่เขินอายบ้างหรืออะไรเทือกนั้น
ซ้ำร้ายกว่านั้น เมื่อผมพยายามบอกใบ้ ให้กลับขึ้นไปอ่านให้หมด แล้วทำความเข้าใจกับมันเสียก่อนค่อยมาคอมเม้นท์ใหม่ ยังมีคนบอกว่าอ่านมาแล้ว 4-5 รอบด้วยซ้ำไป
อ่านคอมเม้นท์แรกๆ ผมรู้สึกขำครับ อ่านไปขำไป นี่มันมีประเภทอ่านแค่ 3 บรรทัดจริงหรือนี่ แต่เมื่อผ่านไปถึง คอมเม้นท์แถวสี่สิบกว่า ผมเริ่มเกิดความรู้สึก เศร้าใจ ตามมาด้วยความวังเวง สุดท้ายถึงกับสิ้นหวังเลยทีเดียว
มิน่าเล่า พรรคๆหนึ่งไม่จำเป็นต้องมีผลงาน นอกจากหาวาทกรรมหรูๆ ก็เพียงพอที่จะได้รับความนิยมมาถึง 60 กว่าปี
มิน่าเล่า คนๆหนึ่งจึงยังคงสามารถได้รับความนิยมอยู่จนถึงปัจจุบัน ทั้งๆพูดอย่าง ทำอย่างมาตลอด
มิน่าเล่า วลีเผาบ้านเผาเมืองยังคงใช้ได้ในทุกโอกาส แม้ความจริงจะเริ่มกระจ่างในหลายเรื่อง
มิน่าเล่า แม้ศาลจะวิเคราะห์แล้วเรื่องเซ็นทรัลเวิร์ลไม่ใช่ก่อการร้าย ไม่ใช่เพราะแกนนำสั่ง แต่ก็ยังมีคนนำคลิปแกนนำมาแสดง
มิน่าเล่า แม้จะไม่มีผลงานอะไร แล้วยังมีข้อกังขาในหลายเรื่องถึงความโปร่งใส กลับได้รับคะแนนเสียงเพิ่มขึ้นกว่าเดิม
และก็ไม่ใช่เรื่องแปลก ที่การหาเสียงครั้งนี้ ไม่จำเป็นต้องเสนอนโยบายอะไรที่จะทำให้กับคนกรุงเทพ เพราะการใช้ประเด็นความขัดแย้ง ใช้ประเด็นสร้างภาพความกลัว แค่นี้ก็สามารถเอาชนะคู่แข่งได้อย่างง่ายดาย
อย่างนี้จะไม่ให้ผมเศร้าใจได้อย่างไร ในเมื่อเราไม่ได้เลือกผู้นำที่เก่งกว่า ดีกว่า แต่เลือกเพราะเขาบอกว่าอีกฝ่ายเลว
อย่างนี้จะไม่ให้ผมวังเวงได้อย่างไร ในเมื่อเราไม่ได้เลือกผู้นำเพื่อพัฒนา แต่เลือกเพราะเขาบอกว่าอีกฝ่ายจะรวบอำนาจ
อย่างนี้จะไม่ให้ผมรู้สึกสิ้นหวังได้อย่างไร ในเมื่อคนมีคุณภาพทั้งหลายยังขาดความละเอียดในการรับข้อมูลข่าวสาร
ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจที่มีการใช้โซเชี่ยลเน็ตเวิร์คในการส่งต่อข้อมูลข่าวสาร จึงไปด้วยความรวดเร็ว และมีการกดไล้ท์แสดงความเห็นด้วยอย่างง่ายดาย เพียงเพราะเป็นข่าวที่ตรงจริตเท่านั้นเอง อย่าหวังว่าจะไปสืบค้นข้อมูลว่าจริงหรือเท็จกันเลยครับ ก็ขนาดมีรายละเอียดมากมายในกระทู้เดียวกัน พวกยังไม่ใส่ใจด้วยซ้ำไป อย่างนี้ผมจะหวังอะไรให้ดีกว่านี้ล่ะครับ นอกเสียจากรอสวรรค์เมตตาเท่านั้นเองครับ
เศร้าใจ วังเวงและสิ้นหวังกับปัญญาชนไทย
ผมจั่วหัวข้อไว้ดังนี้
“แม้จะชนะการเลือกตั้ง แต่ก็ไม่ใช่เสียงส่วนใหญ่”
ส่วนรายละเอียดผมขอยกมาแค่ 4 บรรทัดก็แล้วกันนะครับ
“ผู้มีสิทธิเลือกตั้งในกรุงเทพมีจำนวนถึง 4 ล้านกว่าเสียง แต่ผู้ชนะการเลือกตั้งได้คะแนนแค่ 1 ล้านกว่าเท่านั้นเอง ดังนั้นจะเรียกว่าเป็นเสียงส่วนใหญ่คงไม่ได้
คนที่เลือกให้คุณสุขุมพันธ์ชนะ ก็อาจเป็นเพราะถูกแกนนำชักจูงจนหลงผิด ละเลยถึงความเป็นจริง ทำให้คะแนนที่ออกมาจึงเป็นคะแนนชี้นำมากกว่า
คุณสุขุมพันธ์เป็นอดีตผู้ว่าฯ ดังนั้นความได้เปรียบจากการแข่งขันครั้งนี้ อาจเป็นเพราะอำนาจเก่าก็เป็นได้
สิ่งเหล่านี้คงนำมาเป็นประเด็นทำให้คุณสุขุมพันธ์หมดความชอบธรรมในการเป็นผู้ว่าฯครั้งนี้คงไม่ได้”
ซึ่งความจริงแล้ว หัวกระทู้เป็นแค่ จั่วไว้เรียกแขก
ส่วนรายละเอียดใน 3 บรรทัดแรก จะเรียกว่าหลอกก็ไม่เชิง เพราะถ้าคุณพงศพัศชนะการเลือกตั้งครั้งนี้
เราคงได้ยินเสียงส่วนใหญ่ต้องเป็น 4 ล้านกว่าเสียงที่มีสิทธิเลือกตั้ง ไม่ใช่แค่ผู้ที่มาใช้สิทธิ
เราคงได้ยิน ในเมืองฉลาดกว่าชานเมืองที่เลือกเพื่อไทย เพราะด้อยการศึกษาถูกชักจูงได้ง่ายกว่า
เราคงได้ยิน ที่พ่ายแพ้ครั้งนี้ เป็นเพราะอำนาจรัฐอย่างแน่นอน
ผมจึงลองเขียนขึ้นมาแค่ 3 บรรทัดนี้ ส่วนบรรทัดที่ 4 ผมค่อยมาเฉลยว่า ทั้งสามประเด็นนี้จะนำมาเป็นประเด็นทำให้คุณสุขุมพันธ์ไม่มีความชอบธรรมคงไม่ได้
ซึ่งถ้าใครอ่านถึงบรรทัดที่ 4 ก็คงจะเข้าใจความหมายที่ต้องการสื่อของผม ซึ่งก็คงทำให้กระทู้ของผมเป็นกระทู้ธรรมดาของผู้ที่ยอมรับกับความต้องการของเสียงส่วนใหญ่ ยิ่งถ้าใครอ่านถึงย่อหลังๆ เช่น
“ดังนั้นผมจึงอยากวิงวอนฝ่ายแพ้ อย่านำประเด็นการหาเสียงมาทำลายความชอบธรรมของคุณชายเลยครับ เพราะนั่นเป็นเทคนิคของแต่ละฝ่าย เพื่อที่จะทำให้คนส่วนใหญ่เห็นดีเห็นงาม แล้วเปลี่ยนให้เป็นคะแนนเสียง เมื่อคุณชายสุขุมพันธ์ทำสำเร็จ ทุกฝ่ายก็ควรยอมรับ ตราบใดที่ยังไม่มีเรื่องการทำผิดกฎหมายเลือกตั้ง ตราบนั้นคุณชายสุขุมพันธ์จึงเป็นผู้ว่าฯคนใหม่อย่างชอบธรรมครับ”
ยิ่งจะเข้าใจได้อย่างแจ่มแจ้งว่า ผมต้องการให้ทุกฝ่ายยอมรับการตัดสินใจครั้งนี้ของประชาชน อย่าได้นำเรื่องกุศโลบายในการหาเสียงของคุณชายมาเป็นประเด็นโจมตีต่อไปเลย ให้เคารพเสียงส่วนใหญ่ เพื่อให้กรุงเทพได้เดินหน้าต่อไป
แต่ที่โดดเข้ามาคอมเม้นท์แต่ละราย ล้วนแต่มาในทิศทางเดียวกัน นั่นคือ ไม่เคารพเสียงส่วนใหญ่บ้างล่ะ แถเรื่องเสียงส่วนใหญ่บ้างล่ะ เสื้อแดงเอาแต่ตัวเองถูกอย่างเดียวบ้างล่ะ บิดเบือนบ้างล่ะ ไม่เขินอายบ้างหรืออะไรเทือกนั้น
ซ้ำร้ายกว่านั้น เมื่อผมพยายามบอกใบ้ ให้กลับขึ้นไปอ่านให้หมด แล้วทำความเข้าใจกับมันเสียก่อนค่อยมาคอมเม้นท์ใหม่ ยังมีคนบอกว่าอ่านมาแล้ว 4-5 รอบด้วยซ้ำไป
อ่านคอมเม้นท์แรกๆ ผมรู้สึกขำครับ อ่านไปขำไป นี่มันมีประเภทอ่านแค่ 3 บรรทัดจริงหรือนี่ แต่เมื่อผ่านไปถึง คอมเม้นท์แถวสี่สิบกว่า ผมเริ่มเกิดความรู้สึก เศร้าใจ ตามมาด้วยความวังเวง สุดท้ายถึงกับสิ้นหวังเลยทีเดียว
มิน่าเล่า พรรคๆหนึ่งไม่จำเป็นต้องมีผลงาน นอกจากหาวาทกรรมหรูๆ ก็เพียงพอที่จะได้รับความนิยมมาถึง 60 กว่าปี
มิน่าเล่า คนๆหนึ่งจึงยังคงสามารถได้รับความนิยมอยู่จนถึงปัจจุบัน ทั้งๆพูดอย่าง ทำอย่างมาตลอด
มิน่าเล่า วลีเผาบ้านเผาเมืองยังคงใช้ได้ในทุกโอกาส แม้ความจริงจะเริ่มกระจ่างในหลายเรื่อง
มิน่าเล่า แม้ศาลจะวิเคราะห์แล้วเรื่องเซ็นทรัลเวิร์ลไม่ใช่ก่อการร้าย ไม่ใช่เพราะแกนนำสั่ง แต่ก็ยังมีคนนำคลิปแกนนำมาแสดง
มิน่าเล่า แม้จะไม่มีผลงานอะไร แล้วยังมีข้อกังขาในหลายเรื่องถึงความโปร่งใส กลับได้รับคะแนนเสียงเพิ่มขึ้นกว่าเดิม
และก็ไม่ใช่เรื่องแปลก ที่การหาเสียงครั้งนี้ ไม่จำเป็นต้องเสนอนโยบายอะไรที่จะทำให้กับคนกรุงเทพ เพราะการใช้ประเด็นความขัดแย้ง ใช้ประเด็นสร้างภาพความกลัว แค่นี้ก็สามารถเอาชนะคู่แข่งได้อย่างง่ายดาย
อย่างนี้จะไม่ให้ผมเศร้าใจได้อย่างไร ในเมื่อเราไม่ได้เลือกผู้นำที่เก่งกว่า ดีกว่า แต่เลือกเพราะเขาบอกว่าอีกฝ่ายเลว
อย่างนี้จะไม่ให้ผมวังเวงได้อย่างไร ในเมื่อเราไม่ได้เลือกผู้นำเพื่อพัฒนา แต่เลือกเพราะเขาบอกว่าอีกฝ่ายจะรวบอำนาจ
อย่างนี้จะไม่ให้ผมรู้สึกสิ้นหวังได้อย่างไร ในเมื่อคนมีคุณภาพทั้งหลายยังขาดความละเอียดในการรับข้อมูลข่าวสาร
ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจที่มีการใช้โซเชี่ยลเน็ตเวิร์คในการส่งต่อข้อมูลข่าวสาร จึงไปด้วยความรวดเร็ว และมีการกดไล้ท์แสดงความเห็นด้วยอย่างง่ายดาย เพียงเพราะเป็นข่าวที่ตรงจริตเท่านั้นเอง อย่าหวังว่าจะไปสืบค้นข้อมูลว่าจริงหรือเท็จกันเลยครับ ก็ขนาดมีรายละเอียดมากมายในกระทู้เดียวกัน พวกยังไม่ใส่ใจด้วยซ้ำไป อย่างนี้ผมจะหวังอะไรให้ดีกว่านี้ล่ะครับ นอกเสียจากรอสวรรค์เมตตาเท่านั้นเองครับ