เรามาเริ่มกันที่ต้นทุเรียนเทศก่อนเลย ต้นนี้ปลูกอยู่ที่หน้าบ้านหลังนึงในเมืองมาเกลังประเทศอินโดนีเซีย ต้นนี้เจอเข้าโดยบังเอิญ ลูกดกมากด้วย (แถมปลูกนอกบ้านริมทาง เรียกว่าใครแอบเด็ดไป ยังไม่รู้เลย)

นี่เป็นหน้าตาต้นแบบรวมๆครับ



เรามาดูผิวเปลือกของลำต้นทุเรียนเทศกัน



รูปนี้เป็นหน้าตาใบของเจ้าต้นนี้ครับ



บอกแล้วใช่ไหมครับว่า ดก ต้นนี้ออกลูกเยอะมาก ภาพนี้เป็นมุมนึงของต้น ถ้านับรวมทั้งต้นนี้ ยังมีอีกเพียบ อ้อ ลูกใหญ่ๆไปอยู่กลางต้นหรือค่อนไปทางยอดต้นซะหมด (ต้องซูมถ่ายกันนิดนึง)



เอาล่ะครับ เพื่อความชัดเจน มีอยู่ลูกนึงย้อยลงมาข้างล่าง ผมเลยได้โอกาสเก็บภาพคาต้นซะเลย แม้ลูกนี้จะไม่ใหญ่มาก แต่ก็จัดว่าได้ไซส์แล้วล่ะ



จากต้นทุเรียนเทศก็มาสู่"ตลาดขายส่งผักสดผลไม้"ในกรุงจาการ์ตากัน ที่ตลาดนี้มีผักสดผลไม้เยอะแยะมากมาย แต่ในกระทู้นี้ผมขอแชะภาพเฉพาะมุมทุเรียนเทศมาฝากครับ (อ้อ แม้ผู้คนที่นี่จะพูดภาษาอังกฤษไม่ได้ แต่ก็เป็นมิตรดี หัวเราะยิ้มแย้มแจ่มใส แถมเปิดโอกาสให้ผมถ่ายบรรยากาศในตลาดขายส่งได้เต็มที่)

รูปนี้เป็นช่วงที่กำลังลากลังผลไม้ลงมาครับ



ลังผลทุเรียนเทศวางซ้อนกันแบบนี้เด้อ



นี่ก็เป็นอีกแผงนึงครับ ลังไม้เหล่านี้แพ็คเรียบร้อยแระ รอพ่อค้า(ที่ซื้อ)มาขนไป



ตบท้ายด้วยภาพน้ำผลไม้แปรรูปจากผลทุเรียนเทศในร้านค้าแห่งนึงในเมืองโยกยาการ์ตา ปกติเวลาไปกัมพูชา เวียดนาม หรือมาเลเซีย ผมจะได้กินน้ำปั่นจากแผงหรือรถเข็นน้ำปั่น(รวมทั้งหม่ำจากผลในตลาดสด)มากกว่า แต่คราวนี้เพิ่งเห็นว่า มีเป็นกล่องสำเร็จรูปด้วย เลยต้องขอลองชิมหน่อย ตามมาดูเลย

ถ้าดูตามภาพด้านล่างนี้ก็คือ นับ 4 ชั้นลงมาจากด้านบน (หรือนับขึ้นไป 3 ชั้นจากด้านล่าง) เจ้ากล่องที่เขียนเป็นภาษาบาฮาซาว่า Sirsak (ทุเรียนเทศ) นั่นเอง

สรุปความอร่อยจากกล่อง ถือว่า สอบผ่านครับ อร่อยดี รสชาติไม่เปรี้ยวนำหวานตาม หรือหวานนำเปรี้ยวตาม แต่รสเปรี้ยวรสหวานตีคู่ไปด้วยกัน กลมกล่อม



ขอบคุณสำหรับทุกการติดตามรับชมนะครับ (ไว้มีอะไรใหม่ๆ ผมจะนำมาเล่าสู่กันฟังอีกครับ)