ต่อจากตอนก่อน เคย์มะที่เที่ยวกับอุราระในเมืองที่อุราระสร้างขึ้นมาด้วยพลังของคาเคทามะ เพราะอุราระเอาแต่ร่าเริงจนเคย์มะพูดเลยว่าจะเป็นแบบนี้ไปอีกสักกี่ชั่วโมงกัน อุราระบอกไม่เคยมาสวนสนุกแบบนี้มาก่อนเลยเธอก็เลยจะสนุกให้เต็มที่ไปเลย เคย์มะก็คิดว่าแบบนี้อุราระจะอยู่ไปอีกนานแค่ไหนกัน ภายในสวนสนุกที่อุราระสร้างขึ้นมาและขยายไปเรื่อยๆทำเอาคิดว่าอุราระจะเล่นสักแค่ไหนกัน

ด้านปู่อุราระกับโดคุโร่ที่กำลังเจอกับบางอย่างที่บอกจะไม่ให้ปู่อุราระเข้าใกล้อุราระและเริ่มโจมตีปู่อุราระแต่โดคุโร่ก็ช่วยพาหลบทัน ปู่อุราระถามว่าคืออะไร โดคุโร่บอกเป็นมารและบอกให้ปู่อุราระระวังตัวด้วย ปู่อุราระเห็นก็ไม่อยากเชื่อว่านั้นคือมารที่เขาตามหา ผีที่เปลี่ยนคาโยโกะที่สุภาพนั้นไปเป็นฆาตกรโรคจิต

ปู่อุราระจึงชักปืนขึ้นมาจะยิงแต่โดคุโร่ก็ห้ามไว้บอกไม่ให้ทำร้ายมารตรงหน้า บอกถึงยิงไปก็เท่านั้นเพราะร่างจริงอยู่ที่อื่น โดคุโร่บอกให้ปู่อุราระใจเย็นๆและฟังให้ดี มารนั้นเป็นตัวเดียวกับที่เคยสิงแม่ของอุราระแต่ตอนนี้... กำลังสิงอุราระอยู่ ปู่อุราระไม่อยากเชื่อที่ได้ยินแต่โดคุโร่บอกเป็นเหมือนภาพลวงตาของแม่ของอุราระที่ถูกปล่อยมาเพื่อตอบแทนพลังงานจากช่องว่างในจิตใจของอุราระ จึงต้องเต็มเติมช่องว่างในจิตใจของอุราระซะ

ด้านอุราระที่ยังเล่นเครื่องเล่นเรื่อยๆจนเคย์มะเริ่มเซ็งว่าเมื่อไรจะกลับสักที แต่จู่ๆภาพของสถานทีก็เปลี่ยนไปเป็นโรงเรียน แถมเสื้อผ้าของอุราระก็เปลี่ยนไปด้วย อุราระบอกอยากไปโรงเรียนของผู้ใหญ่มาตลอดเลยและก็ช่วยเปลี่ยนชุดด้วยพลังของเธอให้เคย์มะด้วยเพื่อจะได้เรียนด้วยกัน อุราระบอกพวกเราจะไปโรงเรียนด้วยโรลเลอร์สเก็ตกัน เคย์มะก็พูดเลยว่าไปจำทีวีไหนมากัน

ด้านปู่อุราระถามเลยว่าเป็นแบบนี้ได้ไง มารที่เขาตามล่ามาหลายปีโดยไม่ว่าพยายามสืบเท่าไรก็ไร้ร่องรอย กลับอยู่ใกล้แค่นี้จนรู้สึกเจ็บใจตัวเองว่าที่ผ่านมาทำอะไรกัน คาโยโกะบอกปู่อุราระว่าช่างไม่รู้อะไรซะเลย คนที่เรียกมารมาก็คือปู่อุราระเอง คาโยโกะบอกสำหรับเธอบ้านชิราโทริก็คือคุก เพราะงั้นทำไมเพื่อจะเป็นอิสระเธอจึงใช้พลังของมาร คาโยโกะบอกตอนแรกเธอก็ดีใจอยู่ที่ได้แต่งงานเข้าตระกูลมีชื่อเสียงที่คอยปกป้องเมืองไมจิมะมาตลอด ทุกคนที่นี่ต่างใจดีและเป็นคนที่วิเศษ แต่เธอกลับรู้สึกโดดเดี่ยวตลอด นอกจากมาซาฮารุและปู่อุราระแล้ว แม้จะอยู่ที่บ้านคนก็ยังเคารพเธอในฐานะคุณผู้หญิงของบ้านทำให้ไม่มีใครเข้าใกล้เธอเลย แต่ปู่อุราระบอกไม่จริง ทุกคนต่างก็รักคาโยโกะ

คาโยโกะบอกเธอได้แต่เก็บเงียบ ไม่เคยพาตัวเองไปยังโลกของความรุ่งโรจน์ ไท้ได้แบ่งปั่นความรู้สึกให้กับใคร อยู่อาศัยต่อไปในกับความโดดเดี่ยว จนกระทั้งวันหนึ่งก็มีเสียงพูดกับเธอภายในหัวใจที่ว่า อยากเป็นอิสระ บ้านนี้ช่างอึดอัด เหงา อยากจะคุย อยากจะเป็นอิสระ... และก่อนที่เธอจะรู้ตัว.. คนหลายคนก็... ถูกเธอจัดการไป

ปู่อุราระบอกนั้นโกหกใช่มั้ย คาโยโกะบอกและคราวนี้เป็นอีกครั้งที่เธอได้ยินเสียง เสียงแห่งความโดดเดี่ยวของอุราระ ภายในช่องว่างในจิตใจของอุราระและบอกเลยว่าทั้งหมดเป็นความผิดของปู่อุราระ

ด้านอุราระที่กำลังจะเข้าไปเรียนแต่ก็ได้ยินเสียงหนึ่งเรียกเธอ นั้นคือคาโยโกะ แม่ของอุราระซึ่งเธอพูดกับอุราระว่าไม่ได้เจอกันนานเลย อุราระจำได้ทันทีว่าเป็นแม่ก็เลยรีบเข้าไปหาและกลับร่างเด็กเหมือนเดิม อุราระบอกเธอคิดถึงมากๆเลย พอเคย์มะจะเข้าไปหาอุราระแต่จู่ๆก็ชนเข้ากับกำแพงที่มองไม่เห็นและเห็นว่าเขาโดนกันออกมาซะแล้ว เคย์มะเลยพยายามจะเรียกอุราระแต่ก็ดูเหมือนจะไม่ได้ยิน คาโยโกะก็ชวนอุราระไปเล่นด้วยกันกับเธอ อุราระก็ไป คาโยโกะบอกเธอจะอยู่กับอุราระไปตลอดเลย

ด้านปู่อุราระ คาโยโกะบอกเลยว่าจะไม่ให้ปู่อุราระดูแลอุราระอีกและเริ่มโจมตีปู่อุราระ ปู่อุราระเริ่มคิดแล้วว่าที่มารอยู่กับอุราระก็เพราะเขาเองงั้นเหรอ โดคุโร่พยายามบอกไม่ให้ปู่อุราระไปฟังมัน บอกนั้นไม่ใช่แม่ของอุราระแต่เป็นมาร แต่มารก็บอกอุราระเป็นของเธอและจะมีความสุขถ้าอยู่กับเธอ โดคุโร่เห็นว่านั้นคือความเหงาของแม่อุราระและเป็นความเหงาของอุราระ คิดว่าเคย์มะจะเยียวยาได้ยังไง

ด้านเคย์มะก็เริ่มคิดว่าเพราะเริ่มที่จะเบื่อเขางั้นเหรอ นี่คือโลกจำลองจากความปรารถนาของอุราระงั้นเหรอ เคย์มะก็พยายามคิดว่าอุราระที่อยากจะเป็นผู้ใหญ่ในตอนแรกนั้น ทำไมถึงต้องการแบบนั้น แล้วเคย์มะก็เข้าใจถึงสาเหตุที่เกิดช่องว่างในจิตใจของอุราระ ตอนนี้เคย์มะจึงต้องหวังพึ่งโดคุโร่ให้พาปู่อุราระมาให้ได้ ถ้าไม่มีปู่อุราระ อุราระก็ไม่มีทางได้ออกจากโลกแห่งนี้แน่

จบตอน