มันเป็นเรื่องที่เราก็ไม่เข้าใจว่าฝันไปหรือว่าอะไรเลยอยากเอามาแชร์

เรื่องเล่าจากเมืองเก่าของเราแต่ก่อน....1-3-2556

วันนี้ไปถ่ายงานที่ จ.พระนครศรีอยุธยา กว่าจะถ่ายเสร็จก็ปาไปตั้ง 5 โมงเย็นแล้ว...
ครั้งแรกก็คิดว่าจะกลับละกลัวรถเข้า กทม.จะหมดเอาเสียก่อน แต่ก็นึกอยากถ่ายภาพวัดในอยุธยาขึ้นมา ไหนๆก็มาละจัดซักหน่อยเถอะ...ว่าแล้วก็เดินถ่ายภาพไปเรื่อยๆๆตามแนวคูเมืองอยุธยาจน 6 โมงกว่าๆ ในใจอยากถ่ายภาพตอนกลางคืนมาก เพราะไปหลายครั้งไม่ได้มีโอกาสถ่ายเก็บไว้เลย บางทีก็ไม่ได้เอากล้องไป บางทีก็รีบ บางทีก็ไม่มีขาตั้ง
แต่เอาละ....เมื่อใจมันอยากถ่ายก็ต้องลองดูซักครั้งนึง ว่าแล้ว...ก็เดินไปเรื่อยๆคิดในใจว่า
"วัดไหนบ้างนะที่ไฟเปิดตอนกลางคืนและสวยๆน่าถ่ายและจะไปยังไง???"
เลยไปถามคุณลุงที่ขับวินมอเตอร์ไซต์ที่นั่งอยู่โกดังเก็บโซฟา ซึ่งเรามองยังไงก็ดูเหมือนไม่ใช่วินมอเตอร์ไซต์แต่ก็ตัดสินใจไปถามลุงว่า
"วัดไหนสวยๆน่าถ่ายภาพเก็บไว้ตอนกลางคืนบ้างคะ "
ลุงรีบหันมาตอบอย่างรวดเร็วว่า
"วัดไชยวัฒนาราม อยู่ริมแม่น้ำโน้น ฏ้ไกลอยู่ แล้วหนูจะถ่ายตอนนี้หรอ???"
เลยรีบตอบลุงว่า
"ใช่คะอยากไปถ่ายแล้วหนูจะไปยังไง???"
ลุงคนนั้นรีบอาสาบอกว่า  "ป่ะถ้าอยากไปเดี๋ยวลุงพาไปส่ง"

เราเริ่มคิดๆไปมาหลายรอบ เพราะแกใจดีเกินไปมั้งจะเป็นอันตรายป่าววว๊าาา แต่ใจนึงก็บอกไม่หรอกมั้งดูลุงซิ จะ70 อยู่แล้วไปเหอะ!!
เลยตัดสินใจก้าวขึ้นรถลุง  แล้วลุงก็พาขับมอเตอร์ไซต์ออกไปพาขี่เลาะๆข้างแม่น้ำไปเรื่อยๆ
ตอนนั้นแสงสวยมากพระอาทิตย์จะตกดิน มองดูข้างทางจนเพลิน จนกระทั่งคุรลุงถามว่า
"หนู,,,คืนนี้หนูพักที่ไหนหรอ....มาเที่ยวหรือมาทำงาน?" เลยตอบลุงว่า
"มาทำงานคะ เดี๋ยวถ่ายภาพเสร็จก็กลับ กรุงเทพเลย!!"  
ลุงรีบพูดต่อมาว่า  "อ้าว!!วัดเขาจะเปิดไฟตอนทุ่มครึ่งนะและอีกอย่างรถเข้า กทม.ก็หมด ทุ่มนุงพอดีหนูจะเอายังไง???"

เอาแล้วซิเริ่มคิด>< เอาไงดีว่ะ มองดูนาฬิกา 6 โมงนิดๆ เอิ่ม ทันแหละมั้ง ไหนๆก็มาไม่ได้ถ่ายตอนเขาเปิดไฟก็ไม่เป็นไรไปดูเฉยๆก้ได้ละ...กลับ!!!  เลยบอกลุงว่า
"ไม่เป็นไรคะเดี๋ยวไปดูเฉยๆก็ได้เดี๋ยวก็กลับเลย"  
ลุงก็เร่งความเร็วเพื่อจะให้ไปถึงจุดหมายเร็วๆจนมาจอดที่หน้าวัดไชยวัฒนาราม พอไปถึงเราก็ลงจากรถแล้วถามลุงว่า
"ค่าวินมอเตอร์ไซต์เท่าไหร่คะ??"
ลุงบอกว่า  "ไม่เป็นไรลุงพามาส่งเฉยๆเป็นไงวัดสวยเดี๋ยวลุงรอรับหนูกลับไปส่งเลยดีกว่าเพราะแถวนี้ไม่มีรถเข้ามา..."
เราเริ่มกลัวละ....เอาละเว๊ยยยเฮ้ยยย....!!! มองเข้าไปในวัดชักน่ากลัว...มืดเชียวไม่เปิดไฟซะด้วย....
เลยบอกลุงว่า  "งั้นกลับเลยคะ คงถ่ายลำบากมืดมาก!! เดี๋ยวไม่ทันรถ!!"
ลุงเลยพูดว่า
"งั้นรอลุงแปบนะ..."  ว่าแล้วลุงก็เดินไปถามเจ้าหน้าที่ ที่นั่งเหมือนกึ่งหลับกึ่งตื่นอยู่ตรงป้อมเก็บบัตรขายตั๋ว....และเดินกลับมาหาเรา แล้วพูดว่า
"หนูวันนี้วัดเขาไม่เปิดไฟนะ...จะกลับเลยไหมเดี๋ยวไม่ทันรถ!!"
เลยบอกลุงว่า "งั้นกลับเลยก็ได้คะ...ไว้รอวันไหนเปิดไฟหนูค่อยมาใหม่ใกล้ๆแค่นี้เอง " (แล้วเราก็ทำหน้าผิดหวังนิดนึง)
สงสัยลุงคงเห็นใบหน้าเราที่เต็มไปด้วยคงามเสียดาย อยากถ่ายๆฮ่าๆๆ....ลุงเลยเดินไปหาเจ้าหน้าที่แล้วพูดว่า
"ขอโทษนะครับพอดีหลานผมอยากเห็นตอนวัดนี้เปิดไฟ หลานผมไม่เคยมา...ช่วยเปิดไฟให้ได้ไหมครับ แปบนึงก็ยังดี...ให้เขาได้ถ่ายภาพซักหน่อยเดี๋ยวเขาก้เข้า กทม.แล้ว"

พี่เจ้าหน้าที่หันมามองหน้าเราที่ถือขาตั้งกล้องและสะพายกระเป๋ากล้องอันใหญ่ แล้ว พูดว่า ได้ครับๆแต่เปิดได้ไม่นานนะ...
ว่าแล้วพี่เขาก้เดินไปเปิดไฟให้ เรารึจะรอช้ารีบขอบคุณแล้วรีบควักกล้องออกจากกระเป๋าและกางขาตั้งกล้องทันที
ถ่ายๆไปรู้สึกเพลินมาก เพราะสวยจริงๆแต่เสียอยู่อย่างเดียว ยุงเยอะมาก....
พอเราถ่ายเสร็จหันไปมองนาฬิกา!! โอ้ววว จะทุ่มนึงแล้วรถจะเหลือไหมเนี๊ยะ? เลยรีบเก็บขาตั้งกล้องและกล้อง
พอหันหลังจะเดินไปหาลุงวินมอเตอร์ไซต์
อ้าววววววว!!! ลุง ลุง ลุง ลุง ลุงหายไปไหน???.....พี่เจ้าหน้าที่ละ หายไปไหน????
ซักพักไฟที่เปิดส่องให้เราถ่ายภาพก็ดับ วูบบบบบบบบบบบบ!! ชิหายยยยยแล้วววววววว!!!!

ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรนอกจาก กลัวววววผี ฮ่าๆ เอาไงดีว่ะ เดินไปถนนละรอรถมา???? คิดไปต่างๆนาๆ...แล้วลุงก็มาสะกิดข้างหลังว่า
"หนูมุมตรงต้นไม้ก็สวยนะ"    (แว๊กกกก ตกใจมากกกกก)
เลยตอบลุงว่า....พอแล้วคะ ได้ภาพเยอะแล้ววว กลับดีกว่าคะ
แล้วลุงก็พาขี่มอเตอร์ไซต์กลับ ระหว่างทางลุงเริ่มเล่าประวัติศาสตร์ตั้งแต่ก่อตั้งอยุธยาให้ฟัง
เราก็ฟังจนเพลิน ลืมความกลัวไปได้เลย!!
จนลุงขับมาถึงท่ารถตู้ โชคดีมากรถเหลือคันสุดท้ายพอดี ตอนทุ่มครึ่ง!!
แล้วลุงก็จอดให้เราลงแล้วเราก็ไม่ลืมที่จะขอบคุณคุณลุงที่พาทัวร์อยุธยาครั้งนี้ แม้เวลาสั้นๆก็คุ้มค่าสุด

ก่อนลุงจะเลี้ยวรถกลับ...เลยถามลุงว่าลุงคะ ลุงคิดเท่าไหร่???
"อ่อๆไม่เป็นไรลุงพาเที่ยวฟรี"    แต่เราเลยบอกว่าไม่เป็นไรคะ เกรงใจ คิดราคามาเถอะคะ ถ้าไม่มีลุงหนูก็คงไม่มีโอกาศได้เก็บภาพสวยๆแน่ๆ
ลุงเลยบอกว่า.... งั้น ทั้งทริปนี้ลุงคิด 60 บาทละกัน เราตกใจมาก....(อ๊ากกกทำไมถูกอย่างงี้)
แล้วก็จ่ายเงินลุงไป แล้วขอบคุณคุณลุงรอบที่ 108 อ่ะม่ายยช่าย ละก็เดินไปท่ารถตู้
พอขึ้นรถตู้ปุ๊บรถก็ออกทันที...แล้วรถที่เราขึ้นก็มาจอดอีกที่เพื่อให้ไปเปลี่ยนขึ้นอีกคัน...เราก็ลงจากรถไปขึ้นอีกคันเพื่อกลับ กทม.
พอรถออกมาเกือบจะถึงยุละ นึกขึ้นได้ว่าลืมขาตั้งกล้องไว้บนรถคันแรกที่นั่งมา เลยหันไปบอกพี่คนขับ
พี่คนขับเลยติดต่ออีกคันให้...แล้วพี่เจ้าของรถคันแรกก็ขับเอาขาตั้งมาให้ (ขอบคุณอีกแล้ว ซึ้งจริงๆ)

ตอนนั่งบนรถก็นึกถึงเหตุการณ์วันนี้แล้วก็อมยิ้ม อิอิ  ตลก แบบหลอนๆ พอจะลงรถเท่านั้นแหละจะจ่ายตังค์ค่ารถ ปรากฎว่าค่ารถ 35 บาท
เราก็จ่ายไป 35 บาท
แต่พี่คนขับบอกว่า
"ไม่เป็นไรน้อง ไม่ต้องจ่ายเดี๋ยวพี่ให้น้องอีก 25 บาท"
เอ้า!!งงไปกันใหญ่ งงเปป็นไก่ตาแตกเลยจ้าาาางานนี้
พี่ขับรถสงสัยเห็นเราทำหน้างง เลยพูดว่า
"ไม่ต้องงงหรอก ก็น้องให้เงินพี่มา 60 บาท พี่ไม่เอาพี่บอกว่าตลอดทริปนี้ฟรี...น้องยังให้พี่ แต่ไม่เป็นไรนะพี่คืนให้ 25 บาท พอรวมค่ารถ 35 ก็เท่า 60 บาทที่น้องให้พี่มาพอดี"
อ๊ากกกก!! นี่ฝันหรอเนี๊ยะ????................ไม่ได้ฝันนะ...แงๆๆๆ ไปให้พี่แกตั้งแต่มะไหร่ ละไปคุยเรื่องทริปกะแแก มะไหร่ สับสนๆหรือเราหลงลืมอะไรบางอย่างงงง ม่ายยยนะ!!!!!!!!!!"


##โปรดใช้วิจารญาณในการอ่าน เพราะเป็นเรื่องที่เจอมาวันนี้จริงๆ เพราะตอนนี้ก็งงเหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น!!