มีสปอยยยย



ก่อนเข้าโรงก็มึนๆเหนื่อย พอเข้าไป ดูไปเรื่อยๆ ก็เกือบหลับเรื่อยๆเลยครับ พยายามให้ไม่หลับสุดๆ แต่ก็ต้านทานไม่ไหส หนังเนิบและเรียบมากก หนังเงียบสุดๆ ถือเป็นครั้งแรกเลยครับ ที่ผมหลับในโรง คงเป็นเพราะเหนื่อยด้วยแหละ

จำได้ว่าหลับไปตอนลูกของคุณยายมาหาแล้วแม่ก็เริ่มพูดไม่ได้ แต่ยังพูดถึงเรื่องบ้านอะไรอยู่ ตื่นมาอีกทีก็พูดไม่เป็นภาษาแล้ว (ตื่นมาตอนตาช่วยยายลุกขึ้น) พูดได้อยู่คำเดียวคือ เจ็บ
ผมดูแล้วรู้สึกเฉยๆนะครับกับหนัง แต่ดูไปก็เครียดไป ดูแล้วจิตตก หดหู่พอสมควรเลย

มีข้อสงสัยครับ
ผมสงสัยว่าทำไมตาคนนั้นต้องฆ่ายายด้วยครับ เพราะเบื่อ เพราะทนไม่ไหวหรอ ก่อนที่จะฆ่าเล่าเรื่องอะไรหรอครับ
แล้วทำไมตอนลูกมาต้องล็อคกุญแจไว้ด้วย
นกพิราบนี่ต้องการจะสื่ออะไรรึเปล่า? เกี่ยวกับเรื่องปล่อยวางหรือยังไง
ตอนจบคุณยายโผล่มาเฉยเลย แล้วตาเขาหายไปไหนหรอครับ ฉากแรกที่มีคนมาพังประตูก็ไม่เห็นตานะ สรุปตาละเมอออกไป แต่ที่ประตูตอนแรกที่มีคนพังเข้ามาก็มีอะไรกันไว้อยู่นะครับ

สรุปดูแล้วจิตตก ถึงไม่มาก แต่ก็หดหู่พอสมควร หนังเงียบมากๆครับ อยู่ๆก็จบเลยแบบเงียบๆ

โดยรวมแล้วชอบนะ ไม่ชอบก็ตรงที่หนังมันเงียบๆเรียบๆเรื่อยๆ หนังนานเกินไป 2 ชั่วโมงนิดๆ แต่ดูไปก็อินไป เพราะการแสดงของคุณยายเอ็มมานูเอล เสียดายเหมือนกันที่ไม่ได้ออสการ์