ผมไม่ได้ใช้บริการรถตู้สาธาธารณะมาเกือบปี แต่เมื่อซักอาทิตย์ก่อนมีโอกาสได้ขึ้นรถตู้สายหนึ่ง โดยรถยังไม่เต็มจอดรอผู้โดยสาร เปิดประตูปุ๊บ รถตู้เป็นรุ่นใหม่จะมี4แถว    3 แถวแรกเต็มเหลือแถวสุดท้าย 4ที่นั่ง จึงจะขึ้นไปนั่ง
        แต่ติดอยู่ตรงที่ผู้โดยสารนางหนึ่งผู้ซึ่งจับจองที่นั่งแถวสองฝั่งทางขึ้น ลง ก็เห็นนะว่าประตูรถเปิดหมายถึงคนจะขึ้น แต่ก็นั่งกดโทรศัพท์เล่นไม่สนใจโลกรอบข้าง ก้าวขึ้นไปหนึ่งข้างก็แล้ว เฉย...... ต้องให้กล่าวขอโทษก่อน ถึงจะยอมหนีบขานิดนึง  ผมก็คิดในแง่ดีว่าเค้าคงจะลงใกล้ๆเลยไม่อยากเข้าไปด้านใน ผมก็ได้ที่นั่งหลังสุดฝั่งซ้าย
      สักพักมีผู้โดยสารหญิงหอบสัมภาระ3-4 ถุงมาขึ้น ก็เจอเหตุการณ์คล้ายๆผม  ผู้มาใหม่ก็กล่าวขอทางอย่างสุภาพ แต่ด้วยความที่ของมีเยอะผมเห็นถุงที่หิ้วมา ชนไหล่และหัวผญ.ที่นั่งขวางอยู่สองสามที นางมีค้อน  ผู้หญิงคนที่เพิ่งขึ้นก็ได้ที่นั่งหลังสุดฝั่งขวา
       อีกสักพักนึงก็มีผู้ชาย2คน เดินมาขึ้นไล่ๆกันแต่ด้วยความที่คนแรกตัวค่อนข้างใหญ่ จึงทุลักทุเลเป็นอย่างมาก คนขับคงหมดความอดทน เลยถามผู้หญิงที่นั่งขวางทางว่า
                        " น้องจะลงที่ไหนครับ "
คำตอบที่ได้คือ     " ฟิวเจอร์รังสิต" (ป้ายปัจจุบันคือ เซ็นทรัลเวิลด์)
        คนขับจึงบอกให้มานั่งด้านในก่อนเลย  นางก็เดินเข้ามาอย่างมึนๆ ไม่แคร์โลก  ได้นั่งแถวกลาง หลังสุด มานั่งหน้าเบื่อโลกตลอดทาง
    คำถามคือ
  1.ที่ทำแบบนั้นนี่ คิดน้อย คิดไม่เป็น หรือ ไม่ได้คิดอะไรเลย อยากนั่งตรงไหนก็นั่ง
  2.ถ้าไม่อยากหลบใคร ตอนขึ้นมาทีแรกทำไมไม่มานั่งหลังอย่างน้อยก็ได้มุมที่เป็นส่วนตัวข้างหนึ่ง  หรือถ้าอยากสะดวกตัวเอง นั่งแท็กซี่ดีไหม  
      ก่อนหน้าเคสนี้ก็เจอบ่อยมาก  พอได้กลับมาขึ้นอีกก็ยังเจอ  ไม่เข้าใจคนประเภทนี้จริงๆ  ทั้งๆที่หลายคันจะมีป้ายบอกอยู่แล้วว่าขึ้นแล้วชิดใน อย่านั่งขวางทางขึ้นลง  คือไม่เห็น หรือเห็นแต่ไม่แคร์ ต้องรอให้คนขับด่าก่อนหรือโดนคนขึ้นลงหมั่นไส้เหยียบตาปลาก่อนถึงจะสำนึก
      บางครั้งเรื่องเล็กน้อยแบบนี้ ก็สื่ออะไรได้หลายอย่างนะ  
     อย่าเอาตัวเองเป็นศูยน์กลางของโลกเลย   หันมองรอบข้างบ้าง  ชีวิตไม่ได้มีแค่เรา หน้าจอ หรือหูฟัง