หมายเหตุ - กระทู้เก่าของผมหายไปจากหน้าหลักของห้องภาพยนตร์ต่างประเทศด้วยเหตุผลบางประการ ฉะนั้นผมของตั้งกระทู้นี้เป็นกระทู้ใหม่ไปเลยนะครับ
ชอบมากกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!! ไม่ได้ดูหนังเรื่องไหนจบแล้วชอบมากเท่านี้มานานแล้วนะเนี่ย
ตัวหนังว่าด้วยเรื่องราวของสองนักแสดงตกอับชาวอังกฤษที่ตัดสินใจออกเดินทางไปพักร้อนแถบชนบทเพื่อหนีชีวิตอันไม่มีแกลบจะกินในเมืองกรุงของตัวเอง แต่ทั้งคู่ก็หารู้ไม่ว่าไปพักร้อนคราวนี้นอกจากจะไม่ได้พักแล้วยังได้ความวายป่วงแถบชนบทให้หืดได้ขึ้นคอกันเล่นๆเป็นของแถมอีกต่างหาก
ผมชอบอารมณ์ขันร้ายๆสไตล์ผู้ดีอังกฤษจ๋าที่มีเอกลักษณ์แบบสุดโต่งของหนังมากๆ บทสนทนาของหนังนั้นทั้งฉลาดและแสบสันต์ชนิดหาตัวจับได้ยาก(และนี่คือคำชมจากคนที่ดูหนังของ Quentin Tarantino เป็นประจำ)
นักแสดงก็ไม่รู้จะเล่นดีกันไปถึงไหน นักแสดงนำทั้งสองเล่นเขาขากันได้ดีสุดๆ Richard E. Grant ในบท Withnail นี่ผมขอยกให้เป็นตัวละครในหนังที่กวน TEEN ได้มีเสน่ห์ที่สุดเท่าที่เห็นมาในชีวิตการดูหนังของผมเลย(จริงๆนะ ไม่ได้โม้) การแสดงของ Richard Griffiths (หรือที่หลายๆคนคงคุ้นหน้ากันจากบทลุง Vernon ในแฟรนไชส์หนัง Harry Potter) ในบทคุณลุงเกย์แอบจิตของ Withnail ตัวขโมยซีนประจำเรื่องนั้นก็แต๋วแตกแบบเฮี้ยนๆฮาๆได้อย่างน่าจดจำสุดๆ
ความวายป่วงนานับประการที่คู่หูดูโอประจำเรื่องต้องไปประสบพบเจอแถบชนบทในหนังสัญชาติผู้ดีเรื่องนี้ก็ไม่ได้เป็นความวายป่วงที่ดูแล้วโอเวอร์ประหนึ่งทริปเมาแฮงก์ของสี่หนุ่มในหนังตลกห่ามๆสัญชาติมะกัน The Hangover แต่อย่างใด เพราะถ้าว่ากันตามตรงแล้วความวายป่วงใน Withnail & I นั้นล้วนแล้วแต่เป็นความวายป่วงประเภทที่คนดูสามารถจินตภาพตามได้เลยว่าเรื่องซวยๆแบบนี้สามารถก็เกิดในชีวิตคนเราได้ทุกวี่ทุกวันเหมือนกัน(อากาศแย่,ตังค์หมด,ตกงาน,ผู้คนไม่น่าคบ ฯลฯ) จุดขายของหนังจึงไม่ได้มาจากความวายป่วงต่างๆที่ตัวหนังประเคนใส่ตัวเอกของเรื่อง แต่เป็นปฏิกิริยาของสองตัวเอกของเรื่องที่มีต่อสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นกับพวกเขาซึ่งก็ล้วนแล้วแต่ทำให้คนดูหัวเราะหึๆในลำคอไปตลอดทั้งเรื่องได้อย่างไม่มีเบื่อ
ความจริงแล้วผมไม่ค่อยอยากจะเรียกหนังเรื่องนี้ว่าเป็นหนังตลกด้วยซ้ำ เพราะตอนที่ Withnail แสดง Hamlet กลางสายฝนในฉากจบของหนัง(ซึ่งเป็นฉากที่ดีที่สุดของหนังเรื่องนี้ในความคิดเห็นของผม)นั้นค่อนข้างจะเป็นฉากจบที่เศร้าเอาเรื่องเลยทีเดียว แต่ยังไงๆโทนของหนังโดยรวมก็ยังเป็นตลกร้าย และฉากจบของหนังถึงมันจะเป็นฉากที่เศร้าแต่มันก็เป็นฉากจบที่ทรงพลังชนิดที่ทำเอาหนังดราม่าเข้าชิงออสการ์หลายๆเรื่องชิดซ้ายกันไปเป็นแถวและเป็นฉากที่ช่วยยกระดับหนังเรื่องนี้ให้เป็นมากกว่าหนังตลกร้ายธรรมดาๆทั่วไปอีกด้วย
ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมนักวิจารณ์ถึงยกย่องให้หนังเรื่องนี้เป็นหนึ่งในหนังสัญชาติอังกฤษที่ดีที่สุดตลอดกาล(ไม่เชื่อลองไปเสิร์ชดูโพลล์หนังอังกฤษที่ดีที่สุดทั้งหลายดูสิ รับรองว่าจะต้องมีหนังเรื่องนี้ติดอันดับอยู่เกินครึ่ง) กลมกล่อมทั้งในแง่ของอารมณ์ขันอันร้ายกาจและมิติด้านลึกของเนื้อหาและตัวละคร ขอแนะนำแบบสุดลิ่มทิ่มประตูให้ทุกคนไปลองหาหนังเรื่องนี้มาดูกันครับ ยิ่งใครที่ชอบหนังตลกร้ายสไตล์ผู้กำกับอย่าง Quentin Tarantino, พี่น้อง Coen, Wes Anderson นี่ยิ่งห้ามพลาดด้วยประการทั้งปวงเลย
Withnail & I (1987) ...เพิ่งดูจบแล้วกำลังคลั่งได้ที่ ขอสวมหน้าม้าเชียร์ให้ทุกคนไปหาหนังเรื่องนี้มาดู
ชอบมากกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!! ไม่ได้ดูหนังเรื่องไหนจบแล้วชอบมากเท่านี้มานานแล้วนะเนี่ย
ตัวหนังว่าด้วยเรื่องราวของสองนักแสดงตกอับชาวอังกฤษที่ตัดสินใจออกเดินทางไปพักร้อนแถบชนบทเพื่อหนีชีวิตอันไม่มีแกลบจะกินในเมืองกรุงของตัวเอง แต่ทั้งคู่ก็หารู้ไม่ว่าไปพักร้อนคราวนี้นอกจากจะไม่ได้พักแล้วยังได้ความวายป่วงแถบชนบทให้หืดได้ขึ้นคอกันเล่นๆเป็นของแถมอีกต่างหาก
ผมชอบอารมณ์ขันร้ายๆสไตล์ผู้ดีอังกฤษจ๋าที่มีเอกลักษณ์แบบสุดโต่งของหนังมากๆ บทสนทนาของหนังนั้นทั้งฉลาดและแสบสันต์ชนิดหาตัวจับได้ยาก(และนี่คือคำชมจากคนที่ดูหนังของ Quentin Tarantino เป็นประจำ)
นักแสดงก็ไม่รู้จะเล่นดีกันไปถึงไหน นักแสดงนำทั้งสองเล่นเขาขากันได้ดีสุดๆ Richard E. Grant ในบท Withnail นี่ผมขอยกให้เป็นตัวละครในหนังที่กวน TEEN ได้มีเสน่ห์ที่สุดเท่าที่เห็นมาในชีวิตการดูหนังของผมเลย(จริงๆนะ ไม่ได้โม้) การแสดงของ Richard Griffiths (หรือที่หลายๆคนคงคุ้นหน้ากันจากบทลุง Vernon ในแฟรนไชส์หนัง Harry Potter) ในบทคุณลุงเกย์แอบจิตของ Withnail ตัวขโมยซีนประจำเรื่องนั้นก็แต๋วแตกแบบเฮี้ยนๆฮาๆได้อย่างน่าจดจำสุดๆ
ความวายป่วงนานับประการที่คู่หูดูโอประจำเรื่องต้องไปประสบพบเจอแถบชนบทในหนังสัญชาติผู้ดีเรื่องนี้ก็ไม่ได้เป็นความวายป่วงที่ดูแล้วโอเวอร์ประหนึ่งทริปเมาแฮงก์ของสี่หนุ่มในหนังตลกห่ามๆสัญชาติมะกัน The Hangover แต่อย่างใด เพราะถ้าว่ากันตามตรงแล้วความวายป่วงใน Withnail & I นั้นล้วนแล้วแต่เป็นความวายป่วงประเภทที่คนดูสามารถจินตภาพตามได้เลยว่าเรื่องซวยๆแบบนี้สามารถก็เกิดในชีวิตคนเราได้ทุกวี่ทุกวันเหมือนกัน(อากาศแย่,ตังค์หมด,ตกงาน,ผู้คนไม่น่าคบ ฯลฯ) จุดขายของหนังจึงไม่ได้มาจากความวายป่วงต่างๆที่ตัวหนังประเคนใส่ตัวเอกของเรื่อง แต่เป็นปฏิกิริยาของสองตัวเอกของเรื่องที่มีต่อสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นกับพวกเขาซึ่งก็ล้วนแล้วแต่ทำให้คนดูหัวเราะหึๆในลำคอไปตลอดทั้งเรื่องได้อย่างไม่มีเบื่อ
ความจริงแล้วผมไม่ค่อยอยากจะเรียกหนังเรื่องนี้ว่าเป็นหนังตลกด้วยซ้ำ เพราะตอนที่ Withnail แสดง Hamlet กลางสายฝนในฉากจบของหนัง(ซึ่งเป็นฉากที่ดีที่สุดของหนังเรื่องนี้ในความคิดเห็นของผม)นั้นค่อนข้างจะเป็นฉากจบที่เศร้าเอาเรื่องเลยทีเดียว แต่ยังไงๆโทนของหนังโดยรวมก็ยังเป็นตลกร้าย และฉากจบของหนังถึงมันจะเป็นฉากที่เศร้าแต่มันก็เป็นฉากจบที่ทรงพลังชนิดที่ทำเอาหนังดราม่าเข้าชิงออสการ์หลายๆเรื่องชิดซ้ายกันไปเป็นแถวและเป็นฉากที่ช่วยยกระดับหนังเรื่องนี้ให้เป็นมากกว่าหนังตลกร้ายธรรมดาๆทั่วไปอีกด้วย
ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมนักวิจารณ์ถึงยกย่องให้หนังเรื่องนี้เป็นหนึ่งในหนังสัญชาติอังกฤษที่ดีที่สุดตลอดกาล(ไม่เชื่อลองไปเสิร์ชดูโพลล์หนังอังกฤษที่ดีที่สุดทั้งหลายดูสิ รับรองว่าจะต้องมีหนังเรื่องนี้ติดอันดับอยู่เกินครึ่ง) กลมกล่อมทั้งในแง่ของอารมณ์ขันอันร้ายกาจและมิติด้านลึกของเนื้อหาและตัวละคร ขอแนะนำแบบสุดลิ่มทิ่มประตูให้ทุกคนไปลองหาหนังเรื่องนี้มาดูกันครับ ยิ่งใครที่ชอบหนังตลกร้ายสไตล์ผู้กำกับอย่าง Quentin Tarantino, พี่น้อง Coen, Wes Anderson นี่ยิ่งห้ามพลาดด้วยประการทั้งปวงเลย