เห็นบางคนชอบสงสัยว่าทำไมผู้ชายที่งานการมั่นคง หรือดูมีความพร้อม ทำไมยังโสดอยู่ สงสัยคงเลือกมาก ตั้งสเปคสูง
ก็คงมีบ้างล่ะครับ เพราะพวกผู้ชายเลือกได้พวกนั้นก็ช่างเลือกซะเหลือเกิน คงต้องเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ตัวเอง

แต่ก็มีอีกหลายคนที่จังหวะชีวิตมันเลือกไม่ได้ หรือไม่ค่อยได้มีโอกาสเลือก
บางคนตอนเริ่มทำงานใหม่ๆ ก็ยังไม่มีฐานะ เจียมเนื้อเจียมตัว อยากจะมีแฟนแต่ก็รู้ตัวดีว่ายังไม่ดีพอ
ก็เอาเวลาไปทำงาน สร้างฐานะ ไปพัฒนาตัวเอง ไปเรียนต่อ เพราะหวังจะถีบตัวเองให้ขึ้นไปได้
ไม่ใช่ว่าคนพวกนี้ไม่มีหัวใจ หรือรักใครไม่เป็น แต่เขารู้ดีว่ามีแค่ใจมันไม่พอหรอก
ถ้าต้องมีแฟนแล้วพากันอดทนลำบาก จะเอาเขามาลำบากทำไมกัน เราก็พยายามของเราไปนี่แหละ

สุดท้ายก็อยู่เป็นโสดเรื่อยมา จนผู้หญิงดีๆที่อยู่รอบๆตัวก็มีแฟนมีครอบครัวกันไปหมด
พอวันนึงที่ชีวิตเริ่มอยู่ตัวดี มีกินมีเก็บมากขึ้น ก็พบว่าตัวเองโดนโชคชะตาเหวี่ยงมาซะไกลแล้ว
ต้องมาอยู่ในประเทศที่ห่างไกลตัวคนเดียว เหงาก็เหงา แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่คุยกับเพื่อนทางเนต
พอรู้ตัวอีกทีชีวิตก็ผ่านเลข 3 มาได้เกือบครึ่งทาง การงานก็ก้าวไปเรื่อยๆแต่ต้องทนอยู่คนเดียว
เหมือนมีชีวิตที่คนอื่นอิจฉา แต่พวกนั้นไม่รู้หรอกว่าต้องแลกมาด้วยอะไรบ้าง

จะว่าไม่ได้เลือก หรือไม่มีโอกาสเลือกก็ไม่เชิง แต่เหมือนว่าทางเลือกมันน้อยกว่าคนอื่นอ่ะนะ
พิมพ์ไปพิมพ์ ก็ดันบ่นเรื่องของตัวเอง โคตรไร้สาระสิ้นดี ไปทำงานต่อดีกว่า