มีเหตุการณ์ สามเหตุการณ์ ที่เป็นเรื่องจริง
ใครจะเชื่อ หรือหาว่าผม สร้างเรื่อง ก็โปรดใช้ พิจารณญาณ เอาเอง นะครับ
อาจารย์ทอง วัดล่ำเปิง และ เจ้าอาวาสวัดพระธาตุจอมทอง จังหวัดเชียงใหม่
เป็นพระ สายมหายาน สายครูบาศรีวิชัย พระอาจารย์ทอง เป็นพระปฏิบัติ
ครั้งเมื่อ ครูมลืวรรณ โรงเรียนแม่ขะต๋อม อ.วังชิ้น จังหวัดแพร่
ได้มอบที่ดินตัวเอง ถวายพระอาจารย์ทอง สร้างเป็นวัดสาขาของวัดล่ำเปิง
มีผมและพระรุ่นพี่ เป็นพระพี่เลี้ยงผม อีกรูป ไปจำพรรษา ชุดแรก
ในวันที่ ทำพิธี รับมอบที่ดิน มีอาจารย์ทอง
นั่งทำพิธี และกล่าว เทศนาธรรม ให้ญาติโยม
ในขนะที่พนมมือไหว้
ครูมะลิวรรณ คิดขึ้นในใจว่า ..
"สาธุ... ข้าพเจ้าถวายที่แปลงนี้ให้วัด ขอให้ข้าพเจ้า ถูกรางวัลที่หนึ่ง ซักงวด"
พระอาจารย์ทอง มองหน้า ครูมลิวรรณ พร้อมกล่าวเป็นภาษาคำเมืองว่า
"เวลาทำบุญ แทนที่จะขอหื้อได้บุญได้กุศลน้อ...
อะหยัง มาขอหื้อถูกหวยถูกเบอร์ ... มันจะไป๋ได้บุญได้กุศล อะหยางงงง... "
ครูมลิวรรณตกใจ ที่หลวงพ่อ อ่านความคิดออก
++++++++++++++++++++++++++++++++++
พระพี่เลี้ยงผม ก็บวชมาหลายพรรษา
ซึ่งวันๆ ก็ไม่ได้คุยกันเท่าไหร่ เพราะต่างคนต่าง นั่งสมาธิ
คือผมจะแยก ไปนั่งคนเดียวที่กระท่อมในสวน เบื่อๆ ก็หลับไป
ผมบวชแค่พรรษาเดียว การนั่งสมธิผมก็ไม่ได้อะไรหรอก
นอกจากง่วงหงาวหาวนอน ตลอด ..
เนื่องจากเป็นสำนักสงฆ์ใหม่ จึงไม่มีใครรู้จักเท่าไหร่
มีเพียงครูมลิวรรณ และ สามี ที่ มาดูแลน้ำท่าตลอดพรรษา
ที่พวกผมจำพรรษา อยู่
เช้าวันหนึ่ง .... พระพี่เลี้ยงได้บอกกับผมว่า
"วันนี้เราจะงด ออกไปเดินบิณทบาตรนะท่าน"
ผมสงสัย ... อ้าวทำไมล่ะท่าน
"วันนี้ จะมีโยมผู้หญิง สาวสวย จากผหมู่บ้านอื่นมาถวายอาหาร"
หลังจากสวดมนต์ไหว้พระตอนเช้าเสร็จ
ยังไม่ถึง 7 โมงเช้ามีรถปิ๊กอัพขับมาจอด ที่หน้าศาลา สาวสวย
กับเด็กๆ เดินถือ หม้อชาม เดินมาที่ศาลา ....
อันนี้ผมก็แปลกใจ เช่นกัน...
+++++++++++++++++++++++++
พระอาจารย์บุญเพ็ง วัดป่าวิเวกธรรมขอนแก่น เป็นพระปฏิบัติสายธรรมยุติ
เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา แฟนผมไปทำบุญ ปรกติท่านจะแจกลูกแก้วปลุกเสก
ให้ลูกศิษย์เก็บไว้เป็นวัตถุมงคล และท่านจะจำแม่นมาก
ว่าใครได้แล้ว ท่านจะไม่แจกอีก...
ใครขอหลายอันท่านก็จะไม่ให้
แฟนผมได้รับแจกไปแล้ว อันหนึ่ง ก็นึกในใจว่า
"อยากจะได้อีกสักอัน เพื่อให้สามีเก็บไว้บูชา"
พอหลงปู่บุญเพ็ง เดินวกกลับมา เหลือลูกแก้วในมืออันหนึ่ง
คนอื่นขอท่านไม่ให้ แต่มายื่น ลูกแก้ว หย่อนในมือ ให้แฟนผม
คนอื่นแบมือขอ ท่านไม่ให้ แต่แฟนผมแค่นึกในใจ ท่านกลับให้
หรือคงจะบังเอิญ ก็ไม่รู้
<<.. คุณเชื่อ เรื่องการนั่งสมาธิ สามารถทำให้ อ่านจิตคนอื่นออกมั๊ยครับ ... >>
ใครจะเชื่อ หรือหาว่าผม สร้างเรื่อง ก็โปรดใช้ พิจารณญาณ เอาเอง นะครับ
อาจารย์ทอง วัดล่ำเปิง และ เจ้าอาวาสวัดพระธาตุจอมทอง จังหวัดเชียงใหม่
เป็นพระ สายมหายาน สายครูบาศรีวิชัย พระอาจารย์ทอง เป็นพระปฏิบัติ
ครั้งเมื่อ ครูมลืวรรณ โรงเรียนแม่ขะต๋อม อ.วังชิ้น จังหวัดแพร่
ได้มอบที่ดินตัวเอง ถวายพระอาจารย์ทอง สร้างเป็นวัดสาขาของวัดล่ำเปิง
มีผมและพระรุ่นพี่ เป็นพระพี่เลี้ยงผม อีกรูป ไปจำพรรษา ชุดแรก
ในวันที่ ทำพิธี รับมอบที่ดิน มีอาจารย์ทอง
นั่งทำพิธี และกล่าว เทศนาธรรม ให้ญาติโยม
ในขนะที่พนมมือไหว้
ครูมะลิวรรณ คิดขึ้นในใจว่า ..
"สาธุ... ข้าพเจ้าถวายที่แปลงนี้ให้วัด ขอให้ข้าพเจ้า ถูกรางวัลที่หนึ่ง ซักงวด"
พระอาจารย์ทอง มองหน้า ครูมลิวรรณ พร้อมกล่าวเป็นภาษาคำเมืองว่า
"เวลาทำบุญ แทนที่จะขอหื้อได้บุญได้กุศลน้อ...
อะหยัง มาขอหื้อถูกหวยถูกเบอร์ ... มันจะไป๋ได้บุญได้กุศล อะหยางงงง... "
ครูมลิวรรณตกใจ ที่หลวงพ่อ อ่านความคิดออก
++++++++++++++++++++++++++++++++++
พระพี่เลี้ยงผม ก็บวชมาหลายพรรษา
ซึ่งวันๆ ก็ไม่ได้คุยกันเท่าไหร่ เพราะต่างคนต่าง นั่งสมาธิ
คือผมจะแยก ไปนั่งคนเดียวที่กระท่อมในสวน เบื่อๆ ก็หลับไป
ผมบวชแค่พรรษาเดียว การนั่งสมธิผมก็ไม่ได้อะไรหรอก
นอกจากง่วงหงาวหาวนอน ตลอด ..
เนื่องจากเป็นสำนักสงฆ์ใหม่ จึงไม่มีใครรู้จักเท่าไหร่
มีเพียงครูมลิวรรณ และ สามี ที่ มาดูแลน้ำท่าตลอดพรรษา
ที่พวกผมจำพรรษา อยู่
เช้าวันหนึ่ง .... พระพี่เลี้ยงได้บอกกับผมว่า
"วันนี้เราจะงด ออกไปเดินบิณทบาตรนะท่าน"
ผมสงสัย ... อ้าวทำไมล่ะท่าน
"วันนี้ จะมีโยมผู้หญิง สาวสวย จากผหมู่บ้านอื่นมาถวายอาหาร"
หลังจากสวดมนต์ไหว้พระตอนเช้าเสร็จ
ยังไม่ถึง 7 โมงเช้ามีรถปิ๊กอัพขับมาจอด ที่หน้าศาลา สาวสวย
กับเด็กๆ เดินถือ หม้อชาม เดินมาที่ศาลา ....
อันนี้ผมก็แปลกใจ เช่นกัน...
+++++++++++++++++++++++++
พระอาจารย์บุญเพ็ง วัดป่าวิเวกธรรมขอนแก่น เป็นพระปฏิบัติสายธรรมยุติ
เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา แฟนผมไปทำบุญ ปรกติท่านจะแจกลูกแก้วปลุกเสก
ให้ลูกศิษย์เก็บไว้เป็นวัตถุมงคล และท่านจะจำแม่นมาก
ว่าใครได้แล้ว ท่านจะไม่แจกอีก...
ใครขอหลายอันท่านก็จะไม่ให้
แฟนผมได้รับแจกไปแล้ว อันหนึ่ง ก็นึกในใจว่า
"อยากจะได้อีกสักอัน เพื่อให้สามีเก็บไว้บูชา"
พอหลงปู่บุญเพ็ง เดินวกกลับมา เหลือลูกแก้วในมืออันหนึ่ง
คนอื่นขอท่านไม่ให้ แต่มายื่น ลูกแก้ว หย่อนในมือ ให้แฟนผม
คนอื่นแบมือขอ ท่านไม่ให้ แต่แฟนผมแค่นึกในใจ ท่านกลับให้
หรือคงจะบังเอิญ ก็ไม่รู้