เพราะสิ่งที่เราเห็นทุกอย่าง แม้ผ่านไปแค่ 0.0000000000000000000000000000000000000000001 วิ มันก็คืออดีตทั้งนั้น
แสงที่สะท้อนภาพเข้าตาเรา ผ่านไปแล้วผ่านเลย ไม่มีทางที่จะหวนกลับมาให้เราได้รับภาพอดีตนั้นอีก   

บางทฤษฎีการย้อนเวลาทำได้แค่กลับไปดูเหตุการณ์ย้อนหลัง แต่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลง หรือ ทำอะไรกับมันได้
หากเป็นเช่นนั้น คงไม่จำเป็นต้องคิดค้นไทม์แมชชีน เครื่องมือที่ง่ายที่สุด ที่จะย้อนเวลา คือ "กล้องถ่ายรูป , กล้องวิดิโอ"  นี่แหล่ะ เพียงแต่เราไม่สามารถจะย้อนได้ดั่งใจนึก เราต้องอาศัยเวลาให้ผ่านไป นานเท่าไหร่ ก็ย้อนกลับไปอดีตได้ไกลเท่านั้น(นับตั้งแต่วันถ่ายภาพ)


การถ่ายภาพ ผมคิดไปคิดมา  หากคนที่ถ่าย ถ่ายเหตุการณ์สำคัญไว้(โดยไม่เกี่ยวว่าเรื่องของตัวเอง หรือ เรื่องส่วนรวม) มันจะเป็นบันทึกประวัติศาสตร์ที่ยอดเยี่ยมสุดๆ  เหตุก็เพราะเราย้อนกลับไปถ่ายไม่ได้ ถ่ายแ้ล้วต้องรอเวลาที่ผ่านไปนับแต่วันถ่าย ดังนั้น  ยิ่งถ่ายไว้เร็วแค่ไหน  ยิ่งดี
บุคคลเหล่านี้ คือ คนที่น่ายกย่อง และ ขอบคุณพวกเขา ที่ได้ถ่ายเหตุการณ์สำคัญ หรือ ภาพสวยๆในอดีตให้คนรุ่นหลังได้ชม

ผมนึกเสียดาย  ที่กล้องถ่ายรูป มันเพิ่งมีในโลกเมื่อไม่นานมานี้  

หากมันมีตั้งแต่ยุคไดโนเสาร์ หรือ ยุคมนุษย์รุ่นแรก  มันจะเกิดอะไรขึ้น  เสียดายจริงๆ  เราคงจะได้คำตอบ(ที่แท้จริง)  ว่า  พีระมิดสร้างยังไงกันแน่  คนในตำนานที่ไม่เคยเห็นหน้า จริงๆเค้าหน้าตายังไง  


เรามาถ่ายภาพวิดีโอ หรือ ภาพนิ่ง ที่เราคิดว่าจะมีประโยชน์ในอนาคต ทั้งเรื่องส่วนตัว และ เรื่องส่วนรวม เพื่อเก็บไว้เป็นมรดก ให้คนรุ่นหลังกันเถอะครับ   เพราะสิ่งที่เราเห็นและอยู่  มันป่านแล้วผ่านเลย นะครับ


ผมเพ้อเจ้อไปงั้นแหล่ะครับ  5555  ป่วยนอนบนเตียงเฉยๆ เลยว่างจัด ไม่มีไรทำ   หาเพื่อนคุยครับ