จขกท.มีโอกาสได้อ่านนวนิยายเรื่องคู่กรรม 1 ครั้งเมื่อหลายปีมาแล้ว ส่วนภาพยนตร์กับละครก็หลายรอบอยู่นะ ก็เลยแต่งกลอนเกี่ยวกับความรักของโกโบริ-อังศุมาลินตามความเข้าใจของตัวเองนะคะ ไม่รู้ว่าจะตีความได้ถูกต้องมั๊ย??? ลองอ่านกันดูค่ะ...
*** ขอบคุณเจ้าของภาพและคลิปประกอบในกระทู้ด้วยนะคะ ***
หากกล่าวถึงความรักต่างชนชาติ
คู่ชายหญิงที่ไม่พลาดจะนึกถึง
โกโบริ อังศุมาลิน รักลึกซึ้ง
สุดตราตรึงประทับจิตมาเนิ่นนาน
ทหารชาวญี่ปุ่นชื่อว่าโกโบริ
รักสันติแต่ต้องมาเป็นทหาร
เอาใจใส่รับผิดชอบหน้าที่งาน
บัญชาการยามสงคราม ณ เมืองไทย
อังศุมาลินสาวไทยใจกล้าแกร่ง
ต้านสุดแรงที่ต่างชาติมาเป็นใหญ่
มาพำนักตั้งฐานทัพที่เมืองไทย
เพราะเหตุใดไทยต้องก้าวสู่สงคราม
เมื่อทั้งสองพบกันพลันเกิดเรื่อง
ผลสืบเนื่องจากขัดแย้งคือขวากหนาม
ฝ่ายหนึ่งชังฝ่ายหนึ่งคอยเฝ้าติดตาม
ห่วงทุกยามที่มีเหตุและเภทภัย
ความผูกพันเริ่มก่อตัวอย่างช้าๆ
ไม่รู้ว่าเกิดเป็นรักขึ้นตอนไหน
แต่ทุกครั้งที่พบเจอต่างปลื้มใจ
ไม่อยากให้ห่างไกลไปจากกัน
อังศุมาลินไม่คิดว่ารักเขา
นึกถึงแต่คนรักเก่าและปิดกั้น
ไม่มีวันจะรักเขา...ไม่มีวัน
คิดอย่างนั้นจึงทำร้ายเขาได้ลง
จะกี่เรื่องความดีที่เขาทำ
เธอไม่จำมองมีค่าแค่ฝุ่นผง
เขาเจ็บปวดแต่ไยใจกลับไม่ปลง
ยังเฝ้าหลงรักเธอมิเว้นวาง
จนกระทั่งความผิดในครั้งใหญ่
เธอไม่ใช่แค่พูดจาว่าถากถาง
แต่กลับช่วยศัตรูเขาในทุกทาง
รู้ทุกอย่างแต่ละเลยด้วยจำใจ
กลัวเธอจะเดือดร้อนโดนโทษทัณฑ์
ยอมรับมันเป็นความผิดตัวเองได้
ต้องทรยศชาติก็รู้อยู่แก่ใจ
จำต้องปล่อยศัตรูไปเพื่อช่วยเธอ
ถึงเวลาที่เขาต้องเอาใจห่าง
ควรลาร้างจากรักที่มีเสมอ
ควรแล้วต้องตัดใจไปจากเธอ
แต่ก็เผลอเพราะรักเธอหมดหัวใจ
ยิ่งเหตุการณ์บานปลายเข้าใจผิด
ไม่มีสิทธิแก้ตัวอะไรได้
ปล่อยนานช้าคงจะเกินแก้ไขไป
อีกผู้ใหญ่ตกลงกันด้วยเห็นทาง
การแต่งงานคือทางออกที่ดีแน่
ไม่เพียงแต่ระงับข่าวที่ยังค้าง
อีกเป็นการผูกมิตรได้อีกทาง
เป็นคู่สร้างที่สมควรจะคู่กัน
พิธีการจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่
แต่ในใจบ่าวสาวกลับประหวั่น
เขารักเธอรู้แจ้งใจแก่กัน
แต่เธอนั้นยังคิดชังอยู่ร่ำไป
ชีวิตคู่ของทั้งสองจึงเหินห่าง
ทั้งความต่างและทิฐิที่ถือไว้
เขาทุกข์ทนแต่เพราะรักต้องอยู่ได้
เธอทุกข์ใจไม่อยากทนแม้แต่วัน
โกโบริยังทำดีพลีทุกอย่าง
เธอรู้เห็นก็มีบ้างที่ไหวหวั่น
อยากทำดีตอบแทนเขาบ้างเหมือนกัน
แต่ข้างในยังยึดมั่นคำสัญญา
กับคนรักครั้งเก่าเขารออยู่
อยู่แห่งไหนไม่รู้ไม่พบหน้า
มีแต่เพียงคิดตอกย้ำคำสัญญา
จะกลับมาอยู่ด้วยกันดังวันวาน
เธอสับสนเหลือเกินในความคิด
รู้สึกผิดหากเอาใจไปประสาน
กับรักใหม่ที่เกิดขึ้นมาไม่นาน
หากพบพาลเขาคนเก่าทำอย่างไร
ยิ่งเสแสร้งเท่าไหรหลายคนช้ำ
อมพะนำปิดบังสิ่งที่คิดไว้
รักก็รักแต่ยากเหลือพูดออกไป
จนมีโซ่ทองคล้องใจยังเย็นชา
โกโบริคงตัดใจอาลัยแล้ว
แม่ดวงแก้วดวงใจไร้เสน่หา
ทุ่มเท่าไหร่สุดท้ายไม่ได้มา
ซึ่งความรักจากแก้วตา...ขอลาที
หันเหไปสนใจการงานหนัก
อยากลืมรักลืมเธอเสียเต็มที่
หยุดรักได้คงสุขใจได้สักที
แต่เหมือนมีสิ่งทำให้ยังจดจำ
ฮิเดโกะยอดรัก...รักเสมอ
แม้ว่าเธอจะมองอย่างนึกขำ
ยังเพ้อรักพร่ำห่วงใยอยู่ทุกคำ
ขอให้จำเอาไว้...ฉันรักเธอ...
กว่าที่เธอจะรู้รักเขาได้
กว่าจะรู้ในใจมีเขาเสมอ
เขาก็ห่างออกไปไกลจากเธอ
ไม่มีทางได้พบเจออีกต่อไป
ถึงวันนี้น้ำตาจะหลั่งริน
แต่คงสิ้นทางเรียกคืนเขากลับได้
ภัยสงครามคร่าชีวิตของเขาไป
คนที่เธอไม่ใส่ใจยามอยู่เคียง
เสียงเพรีกพร่ำยังคงดังก้องอยู่
อยากตะโกนรักให้รู้จนสิ้นเสียง
ภาวนาให้ชาติหน้าได้ร่วมเคียง
จะร้อยเรียงความรักให้ครบครัน
อยู่ตรงนี้จะดูแลแก้วตาน้อย
ให้ค่อยๆ เติบใหญ่อย่างแข็งขัน
ให้สมกับรักที่เคยมีให้กัน
แล้วสักวันสัญญาจะตามไป...
แต่งกลอนเรื่องราวความรักของโกโบริ-อังศุมาลินจากคู่กรรมมาฝากกันค่ะ
*** ขอบคุณเจ้าของภาพและคลิปประกอบในกระทู้ด้วยนะคะ ***
หากกล่าวถึงความรักต่างชนชาติ
คู่ชายหญิงที่ไม่พลาดจะนึกถึง
โกโบริ อังศุมาลิน รักลึกซึ้ง
สุดตราตรึงประทับจิตมาเนิ่นนาน
ทหารชาวญี่ปุ่นชื่อว่าโกโบริ
รักสันติแต่ต้องมาเป็นทหาร
เอาใจใส่รับผิดชอบหน้าที่งาน
บัญชาการยามสงคราม ณ เมืองไทย
อังศุมาลินสาวไทยใจกล้าแกร่ง
ต้านสุดแรงที่ต่างชาติมาเป็นใหญ่
มาพำนักตั้งฐานทัพที่เมืองไทย
เพราะเหตุใดไทยต้องก้าวสู่สงคราม
เมื่อทั้งสองพบกันพลันเกิดเรื่อง
ผลสืบเนื่องจากขัดแย้งคือขวากหนาม
ฝ่ายหนึ่งชังฝ่ายหนึ่งคอยเฝ้าติดตาม
ห่วงทุกยามที่มีเหตุและเภทภัย
ความผูกพันเริ่มก่อตัวอย่างช้าๆ
ไม่รู้ว่าเกิดเป็นรักขึ้นตอนไหน
แต่ทุกครั้งที่พบเจอต่างปลื้มใจ
ไม่อยากให้ห่างไกลไปจากกัน
อังศุมาลินไม่คิดว่ารักเขา
นึกถึงแต่คนรักเก่าและปิดกั้น
ไม่มีวันจะรักเขา...ไม่มีวัน
คิดอย่างนั้นจึงทำร้ายเขาได้ลง
จะกี่เรื่องความดีที่เขาทำ
เธอไม่จำมองมีค่าแค่ฝุ่นผง
เขาเจ็บปวดแต่ไยใจกลับไม่ปลง
ยังเฝ้าหลงรักเธอมิเว้นวาง
จนกระทั่งความผิดในครั้งใหญ่
เธอไม่ใช่แค่พูดจาว่าถากถาง
แต่กลับช่วยศัตรูเขาในทุกทาง
รู้ทุกอย่างแต่ละเลยด้วยจำใจ
กลัวเธอจะเดือดร้อนโดนโทษทัณฑ์
ยอมรับมันเป็นความผิดตัวเองได้
ต้องทรยศชาติก็รู้อยู่แก่ใจ
จำต้องปล่อยศัตรูไปเพื่อช่วยเธอ
ถึงเวลาที่เขาต้องเอาใจห่าง
ควรลาร้างจากรักที่มีเสมอ
ควรแล้วต้องตัดใจไปจากเธอ
แต่ก็เผลอเพราะรักเธอหมดหัวใจ
ยิ่งเหตุการณ์บานปลายเข้าใจผิด
ไม่มีสิทธิแก้ตัวอะไรได้
ปล่อยนานช้าคงจะเกินแก้ไขไป
อีกผู้ใหญ่ตกลงกันด้วยเห็นทาง
การแต่งงานคือทางออกที่ดีแน่
ไม่เพียงแต่ระงับข่าวที่ยังค้าง
อีกเป็นการผูกมิตรได้อีกทาง
เป็นคู่สร้างที่สมควรจะคู่กัน
พิธีการจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่
แต่ในใจบ่าวสาวกลับประหวั่น
เขารักเธอรู้แจ้งใจแก่กัน
แต่เธอนั้นยังคิดชังอยู่ร่ำไป
ชีวิตคู่ของทั้งสองจึงเหินห่าง
ทั้งความต่างและทิฐิที่ถือไว้
เขาทุกข์ทนแต่เพราะรักต้องอยู่ได้
เธอทุกข์ใจไม่อยากทนแม้แต่วัน
โกโบริยังทำดีพลีทุกอย่าง
เธอรู้เห็นก็มีบ้างที่ไหวหวั่น
อยากทำดีตอบแทนเขาบ้างเหมือนกัน
แต่ข้างในยังยึดมั่นคำสัญญา
กับคนรักครั้งเก่าเขารออยู่
อยู่แห่งไหนไม่รู้ไม่พบหน้า
มีแต่เพียงคิดตอกย้ำคำสัญญา
จะกลับมาอยู่ด้วยกันดังวันวาน
เธอสับสนเหลือเกินในความคิด
รู้สึกผิดหากเอาใจไปประสาน
กับรักใหม่ที่เกิดขึ้นมาไม่นาน
หากพบพาลเขาคนเก่าทำอย่างไร
ยิ่งเสแสร้งเท่าไหรหลายคนช้ำ
อมพะนำปิดบังสิ่งที่คิดไว้
รักก็รักแต่ยากเหลือพูดออกไป
จนมีโซ่ทองคล้องใจยังเย็นชา
โกโบริคงตัดใจอาลัยแล้ว
แม่ดวงแก้วดวงใจไร้เสน่หา
ทุ่มเท่าไหร่สุดท้ายไม่ได้มา
ซึ่งความรักจากแก้วตา...ขอลาที
หันเหไปสนใจการงานหนัก
อยากลืมรักลืมเธอเสียเต็มที่
หยุดรักได้คงสุขใจได้สักที
แต่เหมือนมีสิ่งทำให้ยังจดจำ
ฮิเดโกะยอดรัก...รักเสมอ
แม้ว่าเธอจะมองอย่างนึกขำ
ยังเพ้อรักพร่ำห่วงใยอยู่ทุกคำ
ขอให้จำเอาไว้...ฉันรักเธอ...
กว่าที่เธอจะรู้รักเขาได้
กว่าจะรู้ในใจมีเขาเสมอ
เขาก็ห่างออกไปไกลจากเธอ
ไม่มีทางได้พบเจออีกต่อไป
ถึงวันนี้น้ำตาจะหลั่งริน
แต่คงสิ้นทางเรียกคืนเขากลับได้
ภัยสงครามคร่าชีวิตของเขาไป
คนที่เธอไม่ใส่ใจยามอยู่เคียง
เสียงเพรีกพร่ำยังคงดังก้องอยู่
อยากตะโกนรักให้รู้จนสิ้นเสียง
ภาวนาให้ชาติหน้าได้ร่วมเคียง
จะร้อยเรียงความรักให้ครบครัน
อยู่ตรงนี้จะดูแลแก้วตาน้อย
ให้ค่อยๆ เติบใหญ่อย่างแข็งขัน
ให้สมกับรักที่เคยมีให้กัน
แล้วสักวันสัญญาจะตามไป...