ผมว่าสนุกดี เมื่อเทียบกับเหยี่ยวมารแล้วสนุกกว่ามาก ไม่ค่อยเข้าใจว่า ทำไมคุณ น. ถึงไม่ชอบ (และไปชอบเหยี่ยวมาร?) หรือว่าตอนหลัง ๆจะไม่สนุก

ผมว่า จิ่วถู มีความกล้า มีจินตนาการ กล้าที่จะเขียนตัวเอกอีกคนในมุมมองที่แตกต่างไปจากตัวเอกเดิม (สายตาขุนนาง กับสายตาโจร) ไม่เคยเห็นใครเขียนแบบนี้มาก่อน เป็นการเติมความสมบูรณ์แบบที่ไม่เคยมีใครคาดคิดถึง

ผมว่าความแปลกใหม่นี้ เทียบเท่ากับ กิมย้ง ทำกับมังกรหยก โกวเล้ง ทำกับนิยายจีนที่นำเอาสไตล์แปลกใหม่ตัดต่อฉับไวมา หวงอี้ ที่เอาเรื่องเจาะเวลา กับมังกรคู่ที่มีตัวละครสองตัวมาเขียน

เอาจริง ๆ คิดว่าจิ่วถูก้าวต่อจากหวงอี้ คือไม่ใช่แค่ตัวละครคู่ แต่เป็นตัวละครคู่ที่อยู่คนละมุมในเหตุการณ์เดียวกัน เก่งจริง

ผมว่า ตัว หวังเอ้อเหมา นี่น่าสนใจดีนะ ไม่รู้เล่มหลัง ๆ จะเป็นอย่างไร แต่เล่ม ๑ ก็สนุกใช้ได้
เมื่อเทียบกับ เหยี่ยวมารที่เอาความอยากรู้ของคนอ่านเกี่ยวกับโค่วจง กับฉีจื่อหลิง (ซึ่งเยอะเกิน (จากที่อ่านสองเล่ม) ไปมาก จนเรียกได้ว่ายัดเยียด)

จิ่วถู ทำให้คิดถึงหลี่ซี ไม่มากไม่น้อย เหมือนได้ยินเรื่องเล่าเกี่ยวกับเพื่อนเก่า มากกว่าสตรีเจ๊าะ ๆ แจ๊ะ ๆ เม้าไม่เลิกเหมือนหวงอี้ทำ แถมยังมีเรื่องเกี่ยวกับหวังซื่อชง ตัวละครเด่นอีกตัว มาเติมให้สมบูรณ์ด้วย