สวัสดีค่ะ เพื่อนๆ ทุกคน เราเป็นนักศึกษาปี 2 คนหนึ่ง ที่กำลังพยายามอย่างหนักเพื่อที่จะ ตามหาความฝัน สิ่งที่ตัวเองอยากทำ อาชีพที่อยากจะเป็น
ตอนนี้เราเรียนการเงิน ปี 2 มหาลัยรัฐย่านบางเขน เพิ่งมาค้นพบตัวเองว่า ไม่ชอบสาขาที่เรียนอยู่ซักเท่าไหร่ (ลองนึกสภาพตัวเองไปทำงานในด้านนี้ แล้วมัน ไม่ใช่เราแน่ๆอ่ะ!!! ) ทุกวันที่ไปเรียน ไม่สนุก ไม่รู้สึกสนใจเลย
เคยลองถามแม่ว่าถ้า ซิ่ว จะโอเคมั้ย? แม่พูด(น่าจะตกใจนะ) ว่า ไม่ไหวจริงๆ เหรอ เสียเวลามาตั้งสองปีแล้วนะ // เรา (ตอนนั้นหน้าชามาก) ตอบไปว่า ไหวค่ะ แต่ตอนที่พูดน้ำตาไหลเรียบร้อยแล้ว (คือถ้าถามว่าเรียนต่อให้จบ ไหวมั้ย? ตอบได้เลยค่ะว่าไหว แต่ก็ยังแอบคิดอยู่เสมอว่า ถ้าเราได้เรียนสิ่งที่ชอบจริงๆ เราน่าจะทำได้ดีกว่านี้นะ คงจะได้เดินเข้าไปใกล้ความฝันมากขึ้นกว่าตอนนี้นะ)
แต่ก็คิดเหมือนแม่ค่ะว่า เสียเวลามาตั้งสองปีแล้ว จะถอยหลังกลับไปเริ่มต้นใหม่ ก็ยังไงอยู่ สู้ทนเรียนให้จบๆไปอีกสองปี(หรืออาจมากกว่า) จะดีมั้ย? แต่อีกใจนึงก็คิดว่า เราควรจะใช้เวลาอีกสองปีนี้ ไปเริ่มต้นใหม่ เรียนในสิ่งที่ชอบจริงๆ ล่ะ จะดีกว่ารึเปล่า?
คิดไม่ตกจริงๆค่ะ ทุกวันนี้เครียดมาก ปวดหัวบ่อยมาก แต่ก็พยายามที่จะสู้อยู่ หากิจกรรมทำ ดูหนัง ฟังเพลงไปเรื่อย เพื่อที่จะได้หยุดคิดฟุ้งซ่าน...
ถ้าเพื่อนๆ เป็นเราจะแก้ปัญหานี้กันยังไงคะ ??? สถานะทางบ้านเราอยู่ระดับปานกลางค่ะ พ่อแม่อยู่ในวัยเกษียณแล้ว เรามีพี่น้อง 2 คน คนโตทำงานแล้ว คนกลางเรียนต่อโทอยู่ต่างประเทศ (ไม่ได้รบกวนเงินพ่อแม่เลย เพราะได้ทุน) และเพราะ พี่น้องเราไม่เคยมีใคร ซิ่ว เลยค่ะ เรียนดี กิจกรรมเด่นกันมาตลอด แล้วถ้าเรา ซิ่ว คนแรกของครอบครัว?
เสียเวลา? เสียเงินอีกต่างหาก? หดหู่ใจมากค่ะ
ตามหาความฝัน เมื่อสิ่งที่เรียนอยู่มันไม่ใช่
ตอนนี้เราเรียนการเงิน ปี 2 มหาลัยรัฐย่านบางเขน เพิ่งมาค้นพบตัวเองว่า ไม่ชอบสาขาที่เรียนอยู่ซักเท่าไหร่ (ลองนึกสภาพตัวเองไปทำงานในด้านนี้ แล้วมัน ไม่ใช่เราแน่ๆอ่ะ!!! ) ทุกวันที่ไปเรียน ไม่สนุก ไม่รู้สึกสนใจเลย
เคยลองถามแม่ว่าถ้า ซิ่ว จะโอเคมั้ย? แม่พูด(น่าจะตกใจนะ) ว่า ไม่ไหวจริงๆ เหรอ เสียเวลามาตั้งสองปีแล้วนะ // เรา (ตอนนั้นหน้าชามาก) ตอบไปว่า ไหวค่ะ แต่ตอนที่พูดน้ำตาไหลเรียบร้อยแล้ว (คือถ้าถามว่าเรียนต่อให้จบ ไหวมั้ย? ตอบได้เลยค่ะว่าไหว แต่ก็ยังแอบคิดอยู่เสมอว่า ถ้าเราได้เรียนสิ่งที่ชอบจริงๆ เราน่าจะทำได้ดีกว่านี้นะ คงจะได้เดินเข้าไปใกล้ความฝันมากขึ้นกว่าตอนนี้นะ)
แต่ก็คิดเหมือนแม่ค่ะว่า เสียเวลามาตั้งสองปีแล้ว จะถอยหลังกลับไปเริ่มต้นใหม่ ก็ยังไงอยู่ สู้ทนเรียนให้จบๆไปอีกสองปี(หรืออาจมากกว่า) จะดีมั้ย? แต่อีกใจนึงก็คิดว่า เราควรจะใช้เวลาอีกสองปีนี้ ไปเริ่มต้นใหม่ เรียนในสิ่งที่ชอบจริงๆ ล่ะ จะดีกว่ารึเปล่า?
คิดไม่ตกจริงๆค่ะ ทุกวันนี้เครียดมาก ปวดหัวบ่อยมาก แต่ก็พยายามที่จะสู้อยู่ หากิจกรรมทำ ดูหนัง ฟังเพลงไปเรื่อย เพื่อที่จะได้หยุดคิดฟุ้งซ่าน...
ถ้าเพื่อนๆ เป็นเราจะแก้ปัญหานี้กันยังไงคะ ??? สถานะทางบ้านเราอยู่ระดับปานกลางค่ะ พ่อแม่อยู่ในวัยเกษียณแล้ว เรามีพี่น้อง 2 คน คนโตทำงานแล้ว คนกลางเรียนต่อโทอยู่ต่างประเทศ (ไม่ได้รบกวนเงินพ่อแม่เลย เพราะได้ทุน) และเพราะ พี่น้องเราไม่เคยมีใคร ซิ่ว เลยค่ะ เรียนดี กิจกรรมเด่นกันมาตลอด แล้วถ้าเรา ซิ่ว คนแรกของครอบครัว?
เสียเวลา? เสียเงินอีกต่างหาก? หดหู่ใจมากค่ะ