เมื่อวันก่อน อยากจะเล่าให้ฟังเพราะ มันก้อน่ากลัวใช่น้อย
ตอนบ่ายๆขับไปทางสาธร ผ่านสถานีรถไฟฟ้าสุรศักดิ์ จะผ่านซอยที่เข้าโรงเรียนคนรวย
จังหวะนั้นรถชลอๆ ผมก้อเบี่ยงซ้ายชิดเลนส์ จักรยานน่ะแล่ะ
ผมสังเกตรถยนต์ที่วิ่งซ้ายมากับผม ไม่เปิดไฟเลี้ยว และไม่ได้เบี่ยงซ้ายจะเข้าซอย ผมเลยก่ะเร่งแซงนำ

จังหวะนั้น หูไวปานทิพย์ เสียงบีบแตร ใครบีบหว่าหูขวามันได้ยินหันไปดู เห็นอะไรขาวๆแวบเข้าหางตา...
เห้ย.....กดเบรคมิด ไม่ไหว ปล่อยเบรคกดมิดอีกรอบพร้อมเบี่ยงแฮนด์ออกซ้ายสุด เสียงดังกระแทกรถเก๋งเบาๆ น่าจะโดนกระจกด้านซ้ายของเขา
หายตกใจผมสังเกตรถเก๋งไม่มีรอย เช....แต่รถเก๋งมาโผล่ได้ไง City ขาวจั๊วที่มาของอะไรขาวแวบๆ

อ้อ มันเล่นเลี้ยวจากลนสองเข้าซอยทันที ตัดหน้ารถยนต์เลนซ้ายสุด รถยนต์มันเลยบีบแตร จนผมเกือบชนเก๋งมันกลางลำ

ผมเลยจอดรอรถเก๋งลงมาคุย คือไม่ได้โกรธอะไร ถ้าลงมาขอโทษเราหรือเปิดกระจกมาขอโทษก้อไม่ว่าไร เข้าใจ
และจะได้บอกว่ารถคุณไม่ได้เป็นอะไรนะ ลงมาดูด้วย

เจ๊ แกนั่งนิ่ง นิ่งอยู่ นาทีได้ ผมเลยส่ายหัวขับรถไปดีกว่าเพราะว่าเค้าคงไม่คิดแม้แต่จะเปิดกระจกมาคุย เพราะจอดนานก้อรถติด
เค้าจะว่าเราจะหาเรื่องหรือเปล่าด้วย

ขับรถก้อขอเตือนให้ระวังไว้ครับ อะไรที่เราคิดว่าไม่น่าจะเจอก้อเจอได้