เหตุเกิดบนรถไฟฟ้า BTS ขบวนต้นทางแบริ่งมุ่งหน้าหมอชิต วันที่ 19 ก.พ. 2556 เวลาประมาณ 8: 15 น.

ดิฉันเข้ามาในขบวนรถไฟฟ้าที่แน่นเหมือนเช่นทุกเช้าเพื่อที่ไปทำงาน ตำแหน่งที่ยืนอยู่นั้นทางขวามือของดิฉันเป็นผู้ชายวัยทำงานกำลังยืนอ่านหนังสืออยู่ เมื่อขึ้นรถไปได้สักพัก ดิฉันมองไปเห็นผู้หญิงกับผู้ชายวัยทำงานเช่นเดียวกันยื่นอยู่ด้านหน้ากำลังคุยกันอยู่ เดาว่าคงเป็นแฟนกัน แต่ที่สะดุดตาดิฉันคือกระเป๋าสะพายของผู้หญิงคนนั้น เพราะมันถูกเปิดอ้าซ่าไว้ ดิฉันไม่ได้มองว่าข้างในมีอะไรบ้าง แต่เปิดอ้าไว้ขนาดนั้น ถ้ามิจฉาชีพจะล้วงคงไม่ต้องใช้ความพยายามแต่อย่างใด

จังหวะแรกที่ผู้หญิงคนนั้นหันมาสบตา ดิฉันยกมือขวาชี้ไปที่กระเป๋าแล้วพูดว่า "ปิดกระเป๋าหน่อยดีไม๊คะ" แต่ตอนที่กำลังตวัดมือขวาขึ้นเพื่อที่จะชี้ไปที่กระเป๋า มือดิฉันดันไปปัดโดนหนังสือของผู้ชายที่กำลังยืนอ่านอยู่ ดิฉันเลยกล่าวขอโทษซ้ำไป 2 ครั้ง "ขอโทษค่ะๆ" ส่วนชายคนนั้นก็พยักหน้าและยิ้มให้แล้วบอกว่า "ไม่เป็นไรครับ" แล้วก็ก้มอ่านหนังสือต่อ

เราตัดภาพกลับมาที่ผู้หญิงคนนั้นบ้าง เธอก้มลงปิดกระเป๋าแล้วพึมพำกับแฟนของเธอว่า "เค้าลืมปิดอ่ะ" แล้ว 2 คนนั้นก็คุยเม้าท์กันต่อ โดยที่ไม่มีคำขอบคุณใดๆหลุดออกมาจากปากสักคำ มีจังหวะที่ได้สบตากับเธอคนนั้นอีก 2-3 ครั้งก่อนที่ดิฉันจะลงออกจากรถไฟฟ้าไป แต่เธอก็ทำมึนและเมินราวกับว่าดิฉันเป็นอากาศ ล่องลอย มองไม่เห็น ไม่มีตัวตน..

ณ. ตอนนั้น อยู่ๆดิฉันก็นึกถึงโคลงโลกนิตบทนี้ค่ะ

ก้านบัวบอกลึกตื้น ชลธาร
มารยาทส่อสันดาน ชาติเชื้อ
โฉดฉลาดเพราะคำขาน ควรทราบ
หย่อมหญ้าเหี่ยวแห้งเรื้อ บอกร้ายแสลงดิน

ไม่มีอะไรค่ะแค่อยากจะแชร์ คิดว่าโลกคงน่าอยู่มากกว่านี้ ถ้าคำว่า "ขอโทษ" และ "ขอบคุณ" เป็นคำติดปากของทุกคน  

แท็กศาลาประชาคม ปัญหาสังคม เพราะคิดว่าอันนี้ตรงที่สุดแล้ว
แท็กสีลม มนุษย์เงินเดือน เพราะเดาเอาว่า ตัวละครที่กล่าวถึงน่าจะเป็นมนุษย์เงินเดือนเหมือนกัน เผื่อเจ้าตัวจะเข้ามาอ่าน