เรา อยู่กินกับพ่อของลูกมาจะ 30 ปีแล้ว
สามีให้เลี้ยงลูกอย่างเดียว เค้าเป็นมนุษย์เงินเดือน
ที่รับผิดชอบทุกสิ่งอย่างในบ้าน...

ถึงวันนี้ ลูกๆโตกันหมดคนโตจบและได้งานทำแล้ว
ส่วนคนเล็กจบเทอมนี้...

เมื่อลูกๆโตและแยกย้ายกันไปอยู่ที่อื่น เราจึงเหงา
หาวิธีแก้เหงาและอยากช่วยแบ่งเบาภาระสามีบ้างโดยการ ไปเป็นแม่ค้าขายอาหารตามสั่ง
ด้วยความสมัครใจของเราเอง โดยที่สามีไม่คัดค้าน
(ถ้าเราไม่ทำ เค้าก็สามารถเลี้ยงและดูแลเราได้แบบสบายๆ)

กิจการไปได้ดีค่ะ

ความที่เราไม่เคยมีเงินรายได้เป็นของตัวเอง พอมีรายรับเข้ามาบ้าง
ถึงแม้จะน้อยนิด ก็รู้สึกดีใจและภูมิใจ...เพราะมันคือน้ำพักน้ำแรงของเรา

ถ้าเทียบกับรายรับของสามีรายรับของเราเป็นเศษของเค้า...

เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา  มีคนมาว่าจ้างให้ทำอาหารกล่อง 60 กล่อง
เราดีใจมาก จึงโทรบอกสามีที่อยู่ ตจว (เสาร์อาทิตย์เค้าออก ตจว เพราะรับเป็นที่ปรึกษาให้โรงงานผลิตปุ๋ย)

เรา "พ่อ วันนี้มีคนมาสั่งทำอาหารกล่อง 60 กล่องด้วยแหละ"
สามี " หรอ มีความสุขก็ทำไป"

เราเก็บคำพูดเค้ามาคิด... คิดเยอะค่ะ

เรารอจนเค้ากลับมา...จึงถามเค้าว่า
เรา"พ่อพูดแบบนั้นหมายความว่ายังไง

(มีต่อค่ะ)