มีสติอยู่กับตัวไม่กลัวทุกข์ ถึงไม่สุขสมหวังดั่งใจหมาย ก็ไม่ก่อความทุกข์สุขง่ายดาย สติกลายเป็นปัญญาพาพบดี สติติดตามตัวไม่ชั่วแน่ อย่ามัวแต่หลงไหลไม่สุขขี สติมาปัญญาช่วยด้วยทุกที สติมีปัญญามั่นไม่หวั่น

เดินทางไป ทางไหน ให้ราบรื่น ปลอดภัยหมื่น แสนร้าย ไม่พบเห็น โชคดีหมด ลดลำบาก ยากลำเค็ญ มีชัยเป็น เห็นแต่สุข ทุกคืนวัน ไปเยี่ยมบ้าน ให้สำราญ เบิกบานทั่ว ไม่มีสิ่ง หมองมัว ทั่วสุขสันต์ ได้พบญาติ พี่น้อง

การทำดี เพื่อดี นั้นดีแน่ การทำดี ดีแท้ ไม่แปรผัน การทำดี เพื่อดี นี่สำคัญ การทำดี ทุกที่นั้น นั่นจึงดี การทำดี คิดดี ใจดีได้ การทำดี นั้นให้ ได้สุขขี การทำดี มีแต่ได้ ให้ไมตรี การทำดี เป็นสีงที่ มีต

คิดดีย่อม มีชัย ไปเกินครึ่ง ทำดีจึง ได้ดี มีมาให้ พูดดีได้ ไมตรี ดีทั่วไป คือดีได้ ครบถ้วน ชวนกันดี คนดีย่อม ทำดี ได้ง่ายนัก คนชั่วจัก มักทำได้ ไม่สุขขี คนดีย่อม มองคนอื่น ยื่นไมตรี ใจที่มี แต่เมตตา

ผู้มีความ อดทน ยอดคนนัก ขันติจัก มักให้ดี มีคุณค่า นับว่าเป็น สีงดี ที่ทำมา มีเมตตา ต่อกัน นั้นย่อมดี ย่อมเป็นสีง สร้างให้ ได้แต่สุข ที่รักทุก คนไป ได้สุขขี ของบุคคล ที่รัก มักมากมี ทั้งหลายนี้ มีได้

อันความหวัง ตั้งใจ ให้สุขนั้น สงบกัน มั่นใจ ได้สุขขี สันตินำ ล้ำเลิศ ประเสริฐดี สามัคคี มีพลัง ที่ยั่งยืน จะมีได้ ใจเท่านั้น มั่นคงได้ เพราะคนไทย ใฝ่สันติ มิเป็นอื่น มีใจรัก สามัคคี ดีวันคืน สงบยื่น

ขอโทษได้ อภัยกัน นั้นยากไหม ขออภัย ให้เมตตา พาสุขสันต์ ขอให้ได้ แต่ดี ไมตรีกัน ขอกันนั้น ให้กันได้ จงให้มา ขอที่มี นี่คือได้ ไม่ผิดหวัง แต่ได้ครั้ง คราใด ให้เห็นค่า ใครก็อยาก หากขอได้ ในทุกครา จะขอมา

ปลงให้ได้ ใจก็ดึ มีความสุข ปลงความทุกข์ ยึดมั่น นั้นลงได้ ปลงหรือปล่อย ค่อยปลดเปลื่อง เรื่องเบาไป ปลงให้ได้ ใจสงบ พบแต่ดี ปลงให้ได้ ใจของตน พ้นความทุกข์ ปลงเพื่อสุข ขึ้นบ้าง อย่างสุขขี ปลงเสียได้ ใจส

เสีย​ดายกาลเวลาพามาพบ แต่ก็จบจากลาพาห่างเหิน ช่วงเวลาอยู่​ด้วยกันนั้นเพลิดเพลิน แต่​ก็​เดิน​จากไป​ไม่​ใยดี ช่วงเวลาผูกพัน​นั้น​ไม่​ซึ้ง เธอนั้นจึงจากไปไกลเหมือน​หนี ยัง​จดจำ​ได้​ไหม​ใน​ไมตรี ทุก​วัน​