หลังจากอยู่กรุงเทพมาหลายปี ก็อยากกลับไปทำงานที่บ้านต่างจังหวัด ได้งานอยู่ที่หนึ่งพี่เจ้าของบริษัทเค้าเป็นเพื่อนแม่เนี้ยสิ
ทำงานได้สักพัก ต้องทำงานร่วมกันตลอด เป็นบริษัทรับเหมาก่อสร้าง ด้วยความที่ต้องเจอหน้ากันทุกวัน ความรู้สึกเรามันไม่ใช่แค่เจ้านาย-ลูกน้องเนี้ยสิ ด้วยความที่เราสนิทกันอย่างรวดเร็ว มันทำให้เรารู้สึกแอบชอบพี่เค้าสุดๆไปเลย ชอบแบบเหมือนสมัยเรียนเราแอบปลื้มรุ่นพี่ กินไม่ได้ นอนไม่หลับ อยากเห็นหน้า เป็นเอามาก พี่เค้าอายุก็เข้าเลขสี่ล่ะ อายุก็เยอะ เราเพิ่งจะยี่สิบต้นๆไปชอบได้ไงก็ไม่รู้ ชอบการทำงาน เป็นคนที่บ้างานมาก ไม่เจ้าชู้นะ ดูจากแววตาการทำงานร่วมกัน ทั้งบริษัท มีเราผู้หญิงคนเดียว ไม่เคยเป็นหมาหยอกไก่ หรือม่อใส่ คุยกันเรื่องงานตลอด บางทีถ้าอยู่กันสองคน จะชวนพี่เค้าคุยเรื่องตลก ถามโน่นถามนี่ ไปเลย เพราะพี่เค้าเป็นคนจริงจังเรื่องงานมาก ตรงไปตรงมา ลูกน้องจะกลัวกันมากเลย แต่เราไม่รู้สึกกลัวเลยกลับรู้สึกว่าพี่เค้าน่ารัก แอบแซวตลอดทำเป็นเข้ม เสียงดังๆ ให้ลูกน้องกลัว พี่เค้าจะบอกทำเป็นรู้ดีนะ ขนาดป่วยไม่สบายเข้าโรงบาลยังต้องหอบงานไปทำที่โรงบาลเลย พี่เค้าเป็นคนสอนงาน เรื่องยื่นซองประมูล ติดต่อราชการต่างๆ หลายๆเรื่อง  ไม่ใช่คนหล่อ แต่อยู่ด้วย แล้วเรารู้สึกยิ้มได้ตลอดเวลา แบบนี้มันใช่เลย ยิ่งชอบคนแก่อยู่ด้วย   แอบเขิลตลอดเวลาอยู่ด้วยกันสองคน แทบนั่งโต๊ะไม่ได้ต้องเดินไปเดินมาบางทีอยากกระโดดกอดคอหอมแก้มด้วยซ้ำ ตอนนี้แทบบ้าไปแล้ว พี่เค้าเป็นเพื่อนแม่เนี้ยสิ ที่บ้านไม่รู้ด้วย ทำไงดี ให้เราทำตัวนิ่งๆ เนียนๆ อย่างนี้ไปเรื่อยๆ หรือค่อยๆบอกพี่เค้า กลัวกินแห้วล่ะสิ ใครมีคำแนะนำดีๆช่วยหน่อยนะค่ะ ตอบแบบโลกสวย หรือไม่สวยก็ได้ค่ะ