เวลามีความทุกข์ เรามักวนเวียนถามว่าทำไม ทำไม ต้องเป็นฉัน และก็มัวแต่เศร้าโศกเสียใจที่พบกับความทุกข์
จนลืมตั้งสติ และตั้งคำถามที่ถูกต้อง  ว่าเราได้อะไรจากมัน

สำหรับเรา ณ วันนี้ หลังจากที่ได้พบกับความทุกข์จากความรัก เริ่มหันมาอ่านหนังสือ ศึกษาธรรมะ
ธรรมะ ที่แปลว่า ธรรมดาของโลก  
จึงทำให้ได้พบว่า   เวลาที่ทุกข์มา ให้คิดว่า  ทุกข์นั้น คือ ครู  ...  ที่คอยส่งแบบฝึกหัดมาให้เรา เพื่อ "เรียน"

ให้ถามตัวเองว่า ความทุกข์มันกำลังสอนอะไรแก่เราบ้าง? ,  เราได้เรียนรู้อะไรจากมัน?
เช่น ได้เรียนรู้ที่จะอดทนให้มากขึ้น, ได้เรียนรู้ที่จะปฏิบัติตัวให้อยู่ในศีล, ได้เรียนรู้ที่จะให้อภัยและเมตตาคน

จากนั้น ทำให้ได้ ดำเนินชีวิตให้ได้จากบทเรียนของความทุกข์ หากเราสามารถข้ามผ่านช่วงเวลาของทุกข์ไปได้ เราก็จะรู้ว่า ทุกข์มันก็แค่นั้น
มันเข้ามาแล้วก็ผ่านไป ไม่มีอะไรคงอยู่ถาวร

แต่จำไว้ว่า หากเราล้มเหลวจากการเรียนรู้ความทุกข์ ไม่สนใจเรียนบททดสอบที่ทุกข์จัดมา
อีกไม่นาน มันจะกลับมาใหม่ เหมือนที่ใครหลายคนสงสัยว่า ทำไมฉันจึงเจอแต่ความเจ็บช้ำแบบเดิมๆ...นั่นล่ะ
เวรกรรมชอบตลกร้าย  จัดทุกข์มาให้เรียน ถ้าสอบผ่านมันก๊ไม่กลับมาทุกข์เรื่องเดิมๆอีก แต่ถ้าสอบตกก็จะได้โอกาสสอบใหม่กันไปเรื่อยๆ ซ้ำร้ายอาจจะได้เรียนกันแบบข้ามภพข้ามชาติ

ดังนั้น หากคุณเป็นอีกคนที่กำลังพบความทุกข์ อย่ามัวแต่ยึดเหนี่ยวความทุกข์ไว้กับตัว เอาแค่พอสะใจ จากนั้นเริ่มต้นเรียนรู้จากมัน และหยุดทำผิดซ้ำเดิม เพียงเท่านี้คุณก็จะชนะความทุกข์ได้แล้ว

ขอแชร์แนวคิดนี้ ให้กับเพื่อนๆ ทุกคนที่กำลังมีความทุกข์ในวันนี้ ขอให้เข้มแข็งได้เร็วๆ เพื่อตั้งสติ ทบทวนบทเรียนที่กำลังเจอ
เรียนรู้ และ เรียนรู้   เพื่อที่จะก้าวผ่านความทุกข์ไปได้นะค่ะ