13  ปี แล้วครับดินแดนแห่งมนต์ดำ ที่ จขกท. ไม่เคยกลับไปเยือนอีกเลย หลังจากเรียนรู้รสชาติความเจ็บปวด เรียนรู้รสชาติการเป็นหนี้สินล้นพ้นตัว เรียนรู้ความตกต่ำของชีวิตว่ารสชาติเป็นอย่างไร  เป็นกระทู้เวินเว่อนะครับ แต่อยากเล่าให้เป็นอุทาหรณ์

คิดถึงเพื่อนคนหนึ่งซึ่งเคยรู้จักกันที่นี่ คนที่เคยบอกผมว่า

- คาสิโน เมื่อย่างก้าวเข้ามาทำความรู้จักกับมันแล้ว 99 เปอร์เซ็นต์หมดตัวทุกราย
- คาสิโน คือ  แหล่งรวมของพวกหนีคดีความ จะมาสิงสถิตย์กันอยู่ที่นี่
- คาสิโน  คือ  ต้นเหตุของการก่ออาชญากรรมทั้งหลายทั้งมวง  ปล้นร้านทองเอย  ค้ายาบ้าเอย ขายตัวเอย ฉกชิงวิ่งราวเอย  เพราะเมื่อไหร่ที่หน้ามืดหมดเนื้อหมดตัว  จะโดนสภาพบังคับว่าสามารถทำเรื่องพวกนี้ได้หมด
- คาสิโน   ที่เห็นเล่นกันแบบผู้ดี แต่แท้จริงสาปแช่งกันอยู่ในใจทั้งนั้น เพราะคนดีจริงจะไม่เข้ามาสิงสถิตย์อยู่ในที่แห่งนี้เลย
- คาสิโน  ไม่ว่าลูกค้ารายย่อย รายเล็ก รายใหญ๋ จะถูกฝ่ายการจัดการ ประเมินคุณทุกสถานะโดยที่คุณไม่รู้ตัว (เป็นเรื่องของความละเอียดอ่อน)
- คาสิโน  ไม่ใช่เรื่องการเสี่ยงโชค แต่เป็นเรื่องเทคนิคพิเศษของฝ่ายการจัดการซึ่งเขาจะนำมาใช้กับคุณเมื่อไหร่ ( เป็นเรื่องของความละเอียดอ่อน)

ทุกข้อที่กล่าวมาเป็นคำพูดของเพื่อนผม ซึ่งตามศัพท์ของคาสิโนเรียกว่า ผีข้างบ่อน  คือ.คนที่เล่นการพนันจนหมดตัวจนไม่มีที่จะไปไหน ชีวิตทั้งชีวิตเลยต้องสิงสถิตย์อยู่ในที่แห่งนี้ ผมรูจักกับเพื่อนคนนี้ในคาสิโนฝั่งเขมร  แวบแรกที่รู้จักกันผมรับรู้ถึงความจริงใจด้วยคำพูดเพียงประโยคเดียว  ** เลิกเล่นเถอะครับ ถ้าไม่อยากให้ชีวิตเป็นเหมือนผม กลับไปใช้ชีวิตอย่างที่ควรเป็นดีกว่า **