ยิ่งดูยิ่งทนไม่ไหว

ทำไมยิ่งดูยิ่งชอบบทและวิธีการดำเนินเรื่องมันสมเหตุสมผล

ว่าทำไมคนไทยบางคนถึงไม่ชอบคนญี่ปุ่น โดนเหยียบย่ำขนาดนั้น(อินกับฉากที่ทหารญี่ปุ่นตบเด็ก)

ยิ่งดูยิ่งหลงรักโกโบริ ทหารอะไร เวลาเข้มแช็งก็ดี เวลาอ่อนโยนก็น่ารัก

อย่างฉากจัดดอกไม้ พ่อดอกมะลิตาเชื่อมตลอดเวลามองแม่อัง(ถ้าเราเป็นแม่อังคงเขินน่าดูอ่ะ)

ยิ่งดูยิ่งสงสารครอบครัวของแม่อัง โธ่มันจะบังเอิญเจออะไรบ่อยๆ

อีตาพ่อของอังก็จะอะไรหนักหนาเจอแต่ละทีก็อยากคุยแต่ไม่ดูเลยทั้งเมียใหม่ทั้งลูกใหม่

แล้วดูนะทั้งสายตาเหยียดหยามทั้งพูดใส่ สงสารคุณแม่นางเอก ต้องร้องไห้ในอกตอนนั่งเรือกลับบ้านไหนจะเห็นภาพบาดตาบาดใจอีก น่าสงสารสุดๆ

ยิ่งดูยิ่งทนไม่ไหว ยิ่งลุ้นว่าเมื่อไรแม่อังจะเผลอตัวมอง ยิ้ม ให้พ่อดอกมะลิบ้าง

ทำไงดียิ่งดูยิ่งชอบ ไม่นึกว่าจะติดละครเรื่องนี้ได้ขนาดนี้เมื่อไรจะถึงตอนของวันพรุ่งนี้ซะทีขอเครื่องหมุนเวลาให้เร็วๆเลยได้ไหมจะได้นั่งดูต่อ
แล้วตอนนี้พ่อดอกมะลิเป็นไงบ้างนะ ท่าทางจะเจ็บมาก โถพ่อคุณ ใครจะดูแลหนอ...