เรื่องของออกัส (๒)
พ่อของ ออกัส ได้บันทึกถึงลูกไว้ดังนี้ครับ
บันทึกหน้าที่หนึ่ง
ผ่านไปจนครบหนึ่งสัปดาห์อย่างรวดเร็ว
ช่วงแรกยังตั้งตัวไม่ได้ เนื่องจากหลายอย่างผิดไปจากแผนที่วางไว้
พอทุกอย่างเริ่มลงตัว จึงมานั่งทบทวนเหตุการณ์และเขียนเป็นบันทึกหน้าที่หนึ่งของลูกสาว
ขอบพระคุณ คุณปู่ที่แบ่งพื้นที่เสี้ยวหนึ่งบน Blog นี้ เพื่อให้คุณพ่อได้บันทึกเรื่องราวของหลานรักของคุณปู่
เริ่มจากวันศุกร์ที่ 25 พ.ย.ไปตรวจครรภ์ครั้งสุดท้ายกับคุณหมอโชคชัยที่โรงพยาบาลกรุงเทพราชสีมา
โดยได้พิจารณาร่วมกับคุณหมอแล้วว่า การผ่าตัดคลอดน่าจะปลอดภัยกว่า
เนืองจากคุณแม่มีความเสี่ยงในเรื่องอายุที่ค่อนข้างมาก
และมีปัญหาเป็นหวัดคล้ายภูมิแพ้ หายใจไม่ค่อยสะดวก กลัวว่าจะเบ่งคลอดไม่ได้
จึงกำหนดนัดหมายในช่วงบ่ายของวันศุกร์ที่ 2 ธันวาคม 2554 ซึ่งเป็นวันเกิดพ่อและเดือนเกิดแม่
พ่อจึงให้แม่พักอยู่ที่บ้านโคราชกับคุณตาคุณยายเพื่อเตรียมพร้อมตั้งแต่วันที่ 25 พ.ย.ถึงวันที่ 2 ธ.ค.
ส่วนพ่อกลับไปทำงานในวันจันทร์ที่ 28 พ.ย.และจะขึ้นไปโคราชบ่ายวันที่ 1 ธ.ค.
คนคำนวณหรือจะสู้ฟ้าลิขิต....
เย็นวันที่ 29 พ่อโทรคุยกับแม่เรื่องการเตรียมของที่จะต้องเอาไปโคราช เนื่องจากต้องพักพืนจนครบเจ็ดวัน
คุณแม่ก็ยังลัลลาเป็นปกติ คุณพ่อก็นั่งจัดของจนเสร็จเกือบสี่ทุ่มแล้วจึงเข้าไปโพสที่ Facebook
ด้วยความตื่นเต้นว่านับถอยหลังอีก 68 ชั่วโมงจะได้เจอหน้าลูกแล้ว
มีเพื่อนฝูงมาอวยพรและแสดงความยินดีกันพอสมควร จนพ่อรู้สึกเหนื่อยและเข้านอนประมาณเที่ยงคืน
เวลาประมาณ 0149 แม่โทรมาหาพ่อบอกว่าปวดท้องกำลังดูอาการให้แน่ใจ น่าจะไปโรงพยาบาล
แม่ก็ไปปลุกคุณตากับน้าให้เตรียมตัว แล้วบอกให้พ่อมาหาตอนเช้ามืด โดยคิดว่าน่าจะเจ็บท้องซักพัก
สายๆคงจะได้ผ่าคลอดตามที่คุยกับคุณหมอไว้
ด้วยความตื่นเต้นพ่อก็นอนไม่หลับเลยลงไปตรวจสอบข้าวของเครื่องใช้ที่ต้องเอาไปโคราชอีกรอบนึง
หลังจากกินกาแฟและอาบน้ำให้สดชื่น เพื่อรอว่าประมาณตีสี่จะโทรไปตามเพื่อนมาช่วยขับรถพาพ่อไปโคราช
ออกซักตีสี่ครึ่ง ถึงโน่นไม่เกินหกโมงครึ่ง รถไม่ติด สบายๆ ไปให้กำลังใจคุณแม่
ประมาณตีสามกว่าๆ น้าที่โคราชโทรมา ถามหาสมุดฝากครรภ์ของแม่ พ่ออธิบายไปแต่ไม่เข้าใจ
เลยขอคุยกับคุณพยาบาล อธิบายว่าอะไรอยู่ตรงไหน จนรู้เรื่องกันดี
พ่อเลยถามคุณพยาบาลว่า แม่สบายดีมั๊ย หมอมาดูหรือยัง จะคลอดประมาณกี่โมง
คำตอบคือ.....คลอดเรียบร้อยแล้วค่ะ พอคุณหมอมาก็คลอดตามธรรมชาติเลย
น้องผู้หญิง...น้ำหนัก 3140 กรัม ความยาว 50 เซนติเมตร แข็งแรงสมบูรณ์ทั้งแม่ทั้งลูก
พ่ออึ้งไปพักนึง แล้วก็พูดว่า....ขอบคุณครับ
หลังจากตั้งสติได้ คุณพ่อจึงโทรบอกเพื่อนให้เตรียมตัวเดินทาง
ออกจากสระบุรีประมาณตีสี่ ถึงโรงพยาบาลตีห้าครึ่ง
พ่อเข้าไปหาแม่ที่ห้องพักฟื้น และต้องรอพบกับหน้าลูกครั้งแรกตอนเจ็ดโมง
เรื่องของออกัส (๒)
พ่อของ ออกัส ได้บันทึกถึงลูกไว้ดังนี้ครับ
บันทึกหน้าที่หนึ่ง
ผ่านไปจนครบหนึ่งสัปดาห์อย่างรวดเร็ว
ช่วงแรกยังตั้งตัวไม่ได้ เนื่องจากหลายอย่างผิดไปจากแผนที่วางไว้
พอทุกอย่างเริ่มลงตัว จึงมานั่งทบทวนเหตุการณ์และเขียนเป็นบันทึกหน้าที่หนึ่งของลูกสาว
ขอบพระคุณ คุณปู่ที่แบ่งพื้นที่เสี้ยวหนึ่งบน Blog นี้ เพื่อให้คุณพ่อได้บันทึกเรื่องราวของหลานรักของคุณปู่
เริ่มจากวันศุกร์ที่ 25 พ.ย.ไปตรวจครรภ์ครั้งสุดท้ายกับคุณหมอโชคชัยที่โรงพยาบาลกรุงเทพราชสีมา
โดยได้พิจารณาร่วมกับคุณหมอแล้วว่า การผ่าตัดคลอดน่าจะปลอดภัยกว่า
เนืองจากคุณแม่มีความเสี่ยงในเรื่องอายุที่ค่อนข้างมาก
และมีปัญหาเป็นหวัดคล้ายภูมิแพ้ หายใจไม่ค่อยสะดวก กลัวว่าจะเบ่งคลอดไม่ได้
จึงกำหนดนัดหมายในช่วงบ่ายของวันศุกร์ที่ 2 ธันวาคม 2554 ซึ่งเป็นวันเกิดพ่อและเดือนเกิดแม่
พ่อจึงให้แม่พักอยู่ที่บ้านโคราชกับคุณตาคุณยายเพื่อเตรียมพร้อมตั้งแต่วันที่ 25 พ.ย.ถึงวันที่ 2 ธ.ค.
ส่วนพ่อกลับไปทำงานในวันจันทร์ที่ 28 พ.ย.และจะขึ้นไปโคราชบ่ายวันที่ 1 ธ.ค.
คนคำนวณหรือจะสู้ฟ้าลิขิต....
เย็นวันที่ 29 พ่อโทรคุยกับแม่เรื่องการเตรียมของที่จะต้องเอาไปโคราช เนื่องจากต้องพักพืนจนครบเจ็ดวัน
คุณแม่ก็ยังลัลลาเป็นปกติ คุณพ่อก็นั่งจัดของจนเสร็จเกือบสี่ทุ่มแล้วจึงเข้าไปโพสที่ Facebook
ด้วยความตื่นเต้นว่านับถอยหลังอีก 68 ชั่วโมงจะได้เจอหน้าลูกแล้ว
มีเพื่อนฝูงมาอวยพรและแสดงความยินดีกันพอสมควร จนพ่อรู้สึกเหนื่อยและเข้านอนประมาณเที่ยงคืน
เวลาประมาณ 0149 แม่โทรมาหาพ่อบอกว่าปวดท้องกำลังดูอาการให้แน่ใจ น่าจะไปโรงพยาบาล
แม่ก็ไปปลุกคุณตากับน้าให้เตรียมตัว แล้วบอกให้พ่อมาหาตอนเช้ามืด โดยคิดว่าน่าจะเจ็บท้องซักพัก
สายๆคงจะได้ผ่าคลอดตามที่คุยกับคุณหมอไว้
ด้วยความตื่นเต้นพ่อก็นอนไม่หลับเลยลงไปตรวจสอบข้าวของเครื่องใช้ที่ต้องเอาไปโคราชอีกรอบนึง
หลังจากกินกาแฟและอาบน้ำให้สดชื่น เพื่อรอว่าประมาณตีสี่จะโทรไปตามเพื่อนมาช่วยขับรถพาพ่อไปโคราช
ออกซักตีสี่ครึ่ง ถึงโน่นไม่เกินหกโมงครึ่ง รถไม่ติด สบายๆ ไปให้กำลังใจคุณแม่
ประมาณตีสามกว่าๆ น้าที่โคราชโทรมา ถามหาสมุดฝากครรภ์ของแม่ พ่ออธิบายไปแต่ไม่เข้าใจ
เลยขอคุยกับคุณพยาบาล อธิบายว่าอะไรอยู่ตรงไหน จนรู้เรื่องกันดี
พ่อเลยถามคุณพยาบาลว่า แม่สบายดีมั๊ย หมอมาดูหรือยัง จะคลอดประมาณกี่โมง
คำตอบคือ.....คลอดเรียบร้อยแล้วค่ะ พอคุณหมอมาก็คลอดตามธรรมชาติเลย
น้องผู้หญิง...น้ำหนัก 3140 กรัม ความยาว 50 เซนติเมตร แข็งแรงสมบูรณ์ทั้งแม่ทั้งลูก
พ่ออึ้งไปพักนึง แล้วก็พูดว่า....ขอบคุณครับ
หลังจากตั้งสติได้ คุณพ่อจึงโทรบอกเพื่อนให้เตรียมตัวเดินทาง
ออกจากสระบุรีประมาณตีสี่ ถึงโรงพยาบาลตีห้าครึ่ง
พ่อเข้าไปหาแม่ที่ห้องพักฟื้น และต้องรอพบกับหน้าลูกครั้งแรกตอนเจ็ดโมง