http://www.komchadluek.net/detail/20130201/150725/%E0%B9%80%E0%B8%87%E0%B8%B7%E0%B9%88%E0%B8%AD%E0%B8%99%E0%B8%95%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B9%82%E0%B8%A3%E0%B8%AE%E0%B8%B4%E0%B8%87%E0%B8%8D%E0%B8%B2.html#.UQsjB_Igc-I
เงื่อนตาย-โรฮิงญา
เงื่อนตาย-โรฮิงญา : คลุกวงใน โดยเสถียร วิริยะพรรณพงศา
ไม่ง่ายซะแล้วสำหรับการแก้ปัญหาผู้อพยพชาวโรฮิงญา ที่ทะลักขึ้นมาอยู่ฝั่งไทยกว่า 1,000 คน รัฐบาลไทยประกาศชัดเจนว่า ไม่รับรองสถานะเป็นผู้ลี้ภัยหรือผู้แสวงหาที่พักพิง แต่ประทับตราเป็น “ผู้หลบหนีเข้าเมืองผิดกฎหมาย” หรือที่สภาความมั่นคงแห่งชาติเรียกหรูๆ ว่า “แรงงานทางเศรษฐกิจรอส่งประเทศที่สาม”
แต่แปลไทยเป็นไทยชัดๆ ก็คือไม่รับรองให้อยู่บนแผ่นดินไทย แต่จะให้อยู่ชั่วคราวเพียงแค่ 6 เดือน แล้วหลังจากนั้นจะผลักดันออกไปประเทศอื่นๆ
คำถามสำคัญคือถ้าหมด 6 เดือนแล้วจะทำอย่างไรต่อไป ?
ดาบหอกที่จ่อคอหอยสองอันเราจะทำอย่างไร ด้านหนึ่งคือหอกมนุษยธรรมที่ทั่วโลกจับตาอยู่ หอกอีกอันหนึ่งคือภาระของประเทศ ค่าใช้จ่ายต้นทุนต่างๆ ที่ต้องแลกกับภารกิจนี้ ไทยจะออกทางไหนให้ปลอดภัยที่สุด
เดินพลาดนิดเดียวอาจจะโดนหอกอันใดอันหนึ่งทิ่มตัวตาย
ยิ่งรัฐบาลประกาศชัดเจนแล้วว่าจะไม่สร้างศูนย์พักพิงให้แบบที่ทำให้แก่ชนกลุ่มน้อยในพม่า 9 ศูนย์ 4 จังหวัดตามตะเข็บชายแดนไทย ทำให้หนทางยิ่งแคบลงไปอีก
เวลาก็เหลือน้อยลง ไม่ต่างกับระเบิดเวลา !
ครั้นจะผลักไสไล่ส่งให้พ้นแผ่นดินไทย โดยไม่สนใจว่าเขาจะเป็นตายร้ายดีอย่างไร ก็จะถูกตราหน้าว่าใจดำอำมหิตผิดมนุษย์มนา เขาหนีร้อนมาพึ่งเย็น กลับไม่สนใจดูดำดูดี
ครั้นจะอุ้มชูไว้จนกว่าจะมีประเทศที่สามมารับตัวไป ก็ดูจะไร้ความหวัง เพราะจากประสบการณ์ที่เรารับชนกลุ่มน้อยในพม่ามาอยู่ในศูนย์พักพิงทั้ง 9 จุดกว่า 1 แสน คนป่านนี้ผ่านไป 20 ปีแล้วยังไม่เห็นมีประเทศที่สามที่ไหนมาช่วยแบกต่อเลย
ข้อมูลชุดนี้หน่วยความมั่นคงซาบซึ้งดีแก่ใจ เจ้าหน้าที่บางคนเล่าให้ผมฟังว่า จริงๆ แล้วไม่ใช่ว่าจะไม่มีประเทศที่สามมารับตัวไปเสียทีเดียว แต่เขาคัดเอาแต่เฉพาะระดับครีม หรือพวกหัวกะทิ มีความสามารถไป
ส่วนอีกเป็นแสนคนยังอยู่ที่เดิม รัฐบาลไทยโดยกระทรวงมหาดไทยก็ต้องควักเอาเงินของรัฐมาอุดหนุน บทเรียนนี้ทำให้หน่วยความมั่นคงยืนกรานเสียงแข็งไม่รับโรฮิงญาเข้ามาเพิ่มเป็นอันขาด
ทางสองแพร่งที่มีหอกสองอันรอแทงคอหอยอยู่แบบนี้ จะหารันเวย์สวยๆ ร่อนลงอย่างไร รอดูฝีมือของรัฐบาลก็แล้วกัน
ไม่ง่ายซะแล้วสำหรับการแก้ปัญหาผู้อพยพชาวโรฮิงญา
เงื่อนตาย-โรฮิงญา
เงื่อนตาย-โรฮิงญา : คลุกวงใน โดยเสถียร วิริยะพรรณพงศา
ไม่ง่ายซะแล้วสำหรับการแก้ปัญหาผู้อพยพชาวโรฮิงญา ที่ทะลักขึ้นมาอยู่ฝั่งไทยกว่า 1,000 คน รัฐบาลไทยประกาศชัดเจนว่า ไม่รับรองสถานะเป็นผู้ลี้ภัยหรือผู้แสวงหาที่พักพิง แต่ประทับตราเป็น “ผู้หลบหนีเข้าเมืองผิดกฎหมาย” หรือที่สภาความมั่นคงแห่งชาติเรียกหรูๆ ว่า “แรงงานทางเศรษฐกิจรอส่งประเทศที่สาม”
แต่แปลไทยเป็นไทยชัดๆ ก็คือไม่รับรองให้อยู่บนแผ่นดินไทย แต่จะให้อยู่ชั่วคราวเพียงแค่ 6 เดือน แล้วหลังจากนั้นจะผลักดันออกไปประเทศอื่นๆ
คำถามสำคัญคือถ้าหมด 6 เดือนแล้วจะทำอย่างไรต่อไป ?
ดาบหอกที่จ่อคอหอยสองอันเราจะทำอย่างไร ด้านหนึ่งคือหอกมนุษยธรรมที่ทั่วโลกจับตาอยู่ หอกอีกอันหนึ่งคือภาระของประเทศ ค่าใช้จ่ายต้นทุนต่างๆ ที่ต้องแลกกับภารกิจนี้ ไทยจะออกทางไหนให้ปลอดภัยที่สุด
เดินพลาดนิดเดียวอาจจะโดนหอกอันใดอันหนึ่งทิ่มตัวตาย
ยิ่งรัฐบาลประกาศชัดเจนแล้วว่าจะไม่สร้างศูนย์พักพิงให้แบบที่ทำให้แก่ชนกลุ่มน้อยในพม่า 9 ศูนย์ 4 จังหวัดตามตะเข็บชายแดนไทย ทำให้หนทางยิ่งแคบลงไปอีก
เวลาก็เหลือน้อยลง ไม่ต่างกับระเบิดเวลา !
ครั้นจะผลักไสไล่ส่งให้พ้นแผ่นดินไทย โดยไม่สนใจว่าเขาจะเป็นตายร้ายดีอย่างไร ก็จะถูกตราหน้าว่าใจดำอำมหิตผิดมนุษย์มนา เขาหนีร้อนมาพึ่งเย็น กลับไม่สนใจดูดำดูดี
ครั้นจะอุ้มชูไว้จนกว่าจะมีประเทศที่สามมารับตัวไป ก็ดูจะไร้ความหวัง เพราะจากประสบการณ์ที่เรารับชนกลุ่มน้อยในพม่ามาอยู่ในศูนย์พักพิงทั้ง 9 จุดกว่า 1 แสน คนป่านนี้ผ่านไป 20 ปีแล้วยังไม่เห็นมีประเทศที่สามที่ไหนมาช่วยแบกต่อเลย
ข้อมูลชุดนี้หน่วยความมั่นคงซาบซึ้งดีแก่ใจ เจ้าหน้าที่บางคนเล่าให้ผมฟังว่า จริงๆ แล้วไม่ใช่ว่าจะไม่มีประเทศที่สามมารับตัวไปเสียทีเดียว แต่เขาคัดเอาแต่เฉพาะระดับครีม หรือพวกหัวกะทิ มีความสามารถไป
ส่วนอีกเป็นแสนคนยังอยู่ที่เดิม รัฐบาลไทยโดยกระทรวงมหาดไทยก็ต้องควักเอาเงินของรัฐมาอุดหนุน บทเรียนนี้ทำให้หน่วยความมั่นคงยืนกรานเสียงแข็งไม่รับโรฮิงญาเข้ามาเพิ่มเป็นอันขาด
ทางสองแพร่งที่มีหอกสองอันรอแทงคอหอยอยู่แบบนี้ จะหารันเวย์สวยๆ ร่อนลงอย่างไร รอดูฝีมือของรัฐบาลก็แล้วกัน