จากกระทู้เดิมนะครับ
http://ppantip.com/topic/30039920
http://ppantip.com/topic/30037415
http://ppantip.com/topic/30017160
http://ppantip.com/topic/30004858
http://www.ppantip.com/topic/13126177
http://www.ppantip.com/cafe/jatujak/topic/J13038969/J13038969.html
http://www.ppantip.com/cafe/jatujak/topic/J13078248/J13078248.html
http://www.ppantip.com/cafe/jatujak/topic/J13083131/J13083131.html
วันนี้ครบ 2 เดือนพอดีที่สงกรานตืหายไปอย่างไร้ร่องรอย
ช่วงนี้ฝนตกทุกวัน ป้ายประกาศหลายร้อยแผ่นที่ติดไว้ทั่ว..............ละลายหายไปสิ้น ช่วงนี้ไม่ได้ออกไปตามหาสงกรานต์แล้วครับเพราะไร้เงื่อนงำใดๆ ไม่รู้จะไปตามหาที่ไหนอีกแล้ว
รู้ทั้งรู้ว่าคงไม่มีประโยชน์ใดๆ ผมตัดสินใจแจกใบประกาศอีกหน จ้างร้านส่งหนังสือพิมพ์ให้แจกให้............จากทั้งหมด 500 กว่าใบมีคนโทรมาแจ้งรายเดียว รู้ทั้งรู้ว่าไม่ใช่ แต่อดที่จะไปดูไม่ได้
ฝนตกมาตั้งแต่เมื่อคืน เพิ่งจะหยุดตอนหลังเที่ยงนี้เองครับ บรรยากาศเงียบๆ เศร้าๆ ร้านรวงปิดกันเป็นแถว ขับรถไปตามที่เขาโทรมาแจ้งให้ไปดูว่าใช่ไหม เป็นร้านค้าติดชายทะเลสวนสน ทะเลดูมืดครึ้ม เยือกเย็น ไร้ผู้คน ชายหาดเกือบ 10 กิโล แทบจะไร้นักท่องเทียวเลย หาจนเจอร้านที่จะมาดูเขาเอาแมวออกมา ไม่ใช่ครับแค่คล้ายๆเท่านั้นเอง ยกมือไหว้ขอบคุณเขาแล้วกลับทันที
ขากลับต้องผ่านร้่านป้าสมที่เจ้าสงกรานต์น้อย (แมวลายเสืออีกตัวที่เหมือนสงกรานต์มาก จนเข้าใจผิดแลัหลงเอามาเลี้ยงไว้กว่า 10 วัน) อยู่
อดใจแวะไปหาไม่ได้ สงกรานต์น้อย หรือสงกรานต์2 ก็ยังน่ารักเหมือนเดิมลูบเล่นสักพักก็จำผมได้ อ้อน คลอเคลีย เหมือนสงกรานต์เหลือเกิน อดใจอุ้มขึ้นมากอด มาจูบ มาลูบไล้ อย่างรักสุดใจไม่ได้ แต่ในใจรู้สึกไปสารพัด ทำไมไม่ใช่สงกรานต์ ทำไมแมวตัวอื่นมีชีวิตอยู่ได้ ทำไมของเราถึงไม่มีสิทธิอยู่ น้อยใจชะตาตัวเองเหลือเกิน พยายามหักห้ามความรู้สึก กลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้ไหลต่อหน้าคนอื่น
กว่าจะจากออกมาได้ กอดแล้วกอดอีก อุ้มแล้วอุ้มอีก จูบแล้วจูบอีก ขนาดเดินออกมาแล้วเขายังเดินออกมา ลูบตัวเขาแล้วบอกว่าดูแลตัวเองดีๆนะลูกอย่าออกถนนนะ ร่ำลาป้าสมแล้วเดินมาขึ้นรถด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก
ตอนขับรถกลับบ้าน วิ่งมาตามชายทะเล ใจนึกถึงเพลงฝนขึ้นมา......รู้เป็นเพียงอากาศ แต่ไม่อาจห้ามใจ อยากมีเธอชิดใกล้ แต่เธอคงไม่คืน............แล้วน้ำตามันไหลออกมาเอง เราคงไม่มีโอกาศได้พบเจอของรักของเราอีกแล้ว
ไม่ได้อยากทำให้เพื่อนๆเศร้าไปด้วยนะครับ แต่คิดว่ามาบอกกล่าวให้รู้ความคืบหน้ากันบ้าง ดีกว่าเงียบหายไปเฉยๆครับ
ขอบคุณทุกๆแรงใจที่มีมาให้กันตลอด ขอบคุณทุกๆคำแนะนำที่มีให้กัน ผมไม่มีวันลืม ขอบคุณมากครับ
ไกลอาจจะไกลแสนไกล อาจจะไกลจนสุดสายตา
เราห่างกันอาจจะไกลสุดฟ้า อาจจะเกินที่จะพบกัน
แต่ความห่างไกลไม่เคยห้ามใจ ที่ยังคิดถึงส่งไปให้ถึงใจเธอ
อยากจะบอกเธอ คิดถึงเธอเหลือเกิน
คิดถึงสงกรานต์เหลือเกิน
รู้เป็นเพียงอากาศ แต่ไม่อาจห้ามใจ อยากมีเธอชิดใกล้ แต่เธอคงไม่คืน ขับรถด้วยน้ำตานองหน้า คิดถึงสงกรานต์เหลือเกิน
จากกระทู้เดิมนะครับ
http://ppantip.com/topic/30039920
http://ppantip.com/topic/30037415
http://ppantip.com/topic/30017160
http://ppantip.com/topic/30004858
http://www.ppantip.com/topic/13126177
http://www.ppantip.com/cafe/jatujak/topic/J13038969/J13038969.html
http://www.ppantip.com/cafe/jatujak/topic/J13078248/J13078248.html
http://www.ppantip.com/cafe/jatujak/topic/J13083131/J13083131.html
วันนี้ครบ 2 เดือนพอดีที่สงกรานตืหายไปอย่างไร้ร่องรอย
ช่วงนี้ฝนตกทุกวัน ป้ายประกาศหลายร้อยแผ่นที่ติดไว้ทั่ว..............ละลายหายไปสิ้น ช่วงนี้ไม่ได้ออกไปตามหาสงกรานต์แล้วครับเพราะไร้เงื่อนงำใดๆ ไม่รู้จะไปตามหาที่ไหนอีกแล้ว
รู้ทั้งรู้ว่าคงไม่มีประโยชน์ใดๆ ผมตัดสินใจแจกใบประกาศอีกหน จ้างร้านส่งหนังสือพิมพ์ให้แจกให้............จากทั้งหมด 500 กว่าใบมีคนโทรมาแจ้งรายเดียว รู้ทั้งรู้ว่าไม่ใช่ แต่อดที่จะไปดูไม่ได้
ฝนตกมาตั้งแต่เมื่อคืน เพิ่งจะหยุดตอนหลังเที่ยงนี้เองครับ บรรยากาศเงียบๆ เศร้าๆ ร้านรวงปิดกันเป็นแถว ขับรถไปตามที่เขาโทรมาแจ้งให้ไปดูว่าใช่ไหม เป็นร้านค้าติดชายทะเลสวนสน ทะเลดูมืดครึ้ม เยือกเย็น ไร้ผู้คน ชายหาดเกือบ 10 กิโล แทบจะไร้นักท่องเทียวเลย หาจนเจอร้านที่จะมาดูเขาเอาแมวออกมา ไม่ใช่ครับแค่คล้ายๆเท่านั้นเอง ยกมือไหว้ขอบคุณเขาแล้วกลับทันที
ขากลับต้องผ่านร้่านป้าสมที่เจ้าสงกรานต์น้อย (แมวลายเสืออีกตัวที่เหมือนสงกรานต์มาก จนเข้าใจผิดแลัหลงเอามาเลี้ยงไว้กว่า 10 วัน) อยู่
อดใจแวะไปหาไม่ได้ สงกรานต์น้อย หรือสงกรานต์2 ก็ยังน่ารักเหมือนเดิมลูบเล่นสักพักก็จำผมได้ อ้อน คลอเคลีย เหมือนสงกรานต์เหลือเกิน อดใจอุ้มขึ้นมากอด มาจูบ มาลูบไล้ อย่างรักสุดใจไม่ได้ แต่ในใจรู้สึกไปสารพัด ทำไมไม่ใช่สงกรานต์ ทำไมแมวตัวอื่นมีชีวิตอยู่ได้ ทำไมของเราถึงไม่มีสิทธิอยู่ น้อยใจชะตาตัวเองเหลือเกิน พยายามหักห้ามความรู้สึก กลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้ไหลต่อหน้าคนอื่น
กว่าจะจากออกมาได้ กอดแล้วกอดอีก อุ้มแล้วอุ้มอีก จูบแล้วจูบอีก ขนาดเดินออกมาแล้วเขายังเดินออกมา ลูบตัวเขาแล้วบอกว่าดูแลตัวเองดีๆนะลูกอย่าออกถนนนะ ร่ำลาป้าสมแล้วเดินมาขึ้นรถด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก
ตอนขับรถกลับบ้าน วิ่งมาตามชายทะเล ใจนึกถึงเพลงฝนขึ้นมา......รู้เป็นเพียงอากาศ แต่ไม่อาจห้ามใจ อยากมีเธอชิดใกล้ แต่เธอคงไม่คืน............แล้วน้ำตามันไหลออกมาเอง เราคงไม่มีโอกาศได้พบเจอของรักของเราอีกแล้ว
ไม่ได้อยากทำให้เพื่อนๆเศร้าไปด้วยนะครับ แต่คิดว่ามาบอกกล่าวให้รู้ความคืบหน้ากันบ้าง ดีกว่าเงียบหายไปเฉยๆครับ
ขอบคุณทุกๆแรงใจที่มีมาให้กันตลอด ขอบคุณทุกๆคำแนะนำที่มีให้กัน ผมไม่มีวันลืม ขอบคุณมากครับ
ไกลอาจจะไกลแสนไกล อาจจะไกลจนสุดสายตา
เราห่างกันอาจจะไกลสุดฟ้า อาจจะเกินที่จะพบกัน
แต่ความห่างไกลไม่เคยห้ามใจ ที่ยังคิดถึงส่งไปให้ถึงใจเธอ
อยากจะบอกเธอ คิดถึงเธอเหลือเกิน
คิดถึงสงกรานต์เหลือเกิน