ภาพยนตร์เรื่อง : Upside Down – นิยามรักปฏิวัติสองโลก
แนว : romantic sci-fi
เรตภาพยนต์ : ทั่วไป
ผู้กำกับ : ฮวน  ดิเอโก้  โซลานาส
นักแสดงนำ : เคิร์สเตน  คาโรไลน์  ดันสท์  (Spiderman ของ  แซม  ไรมี่) , จิม  สเตอร์เกส (One Day)

สปอยล์เนื้อเรื่องผสมความคิดผมลงไปแบบละเอียดยิบ  หากไม่ต้องการอย่าเปิดอ่านนะครับ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้    เปิดเรื่องมาผมขอพูดถึงชื่อสตูดิโอที่สร้างก่อนเลย (น่าจะเข้าใจไม่ผิดนะ  แบบว่ามีหลายสตูดิโอมาก) มีชื่อสตูดิโอ Upside Down ด้วย  ผมเลยคิดในใจว่า  ถ้าไม่ใช่ว่าตั้งสตูดิโอนี้เพื่อหนังเรื่องนี้โดยเฉพาะ  เพื่อหวังสานต่อเป็นอภิมหาโปรเจ็คล่ะก็  คงเป็นสตูดิโอที่มีมาสักพักแล้วและมีแรงบัลดานใจที่จะสร้างหนังเรื่องนี้อยู่แล้วแต่เพิ่งมีโอกาสเป็นแน่แท้  เพราะผมพอจะรู้ที่มาของหนังเรื่องนี้อยู่นิดหน่อย  ถ้าความจำของผมไม่ผิดเพี้ยนนัก  ผมอ่านจากบล็อกของท่านเจไดยุทธ  ได้ความว่า “ผู้กำกับเคยฝันเห็นคนสองคนอยู่บนยอดเขาคนละยอดที่ตั้งอยู่คนละด้านของพื้นดินและท้องฟ้าแล้วกำลังเอื้อมมือถึงกัน  มันเป็นภาพที่ประทับใจผมมาก” และยังผลให้เกิดเป็นหนังเรื่องนี้  ผมก็เลยคิดเอาว่าเขาอาจตั้งสตูดิโอนี้ขึ้นมาเพื่อหนังเรื่องนี้โดยเฉพาะเลยก็เป็นได้

    พอขึ้นจั่วหัวบริษัทผู้สร้างได้สักหน่อย  หนังก็จะกล่าวนำถึงโลกที่เรากำลังจะได้เห็นในภาพยนตร์เรื่องนี้  ว่ามันเป็นโลกคนละแบบกับที่เราอาศัยอยู่  เป็นโลกที่อยู่กันคนละแกแล็คซี่  มีดวงอาทิตย์เป็นของตัวเอง  แต่ด้วยเหตุบังเอิญอันสุดแสนมหัศจรรย์  ทำให้ดาวทั้งสองมีแรงดึงดูดเท่ากันพอดี  ดาวอีกดวงจึงเปรียบเสมือนท้องฟ้าของดาวอีกดวง  โดยวัตถุแต่ละชิ้น  จะโดนดึงดูดโดยแรงดึงดูดของโลกตัวเอง  ไม่มีการข้ามฝั่งไปอีกโลกหนึ่ง  และมีกฎ 3 ข้อ(ซึ่งพอแว๊บเรื่องกฏ 3 ข้อมาปุ๊บ  ผมก็นึกถึง I-Robot ปั๊บ 555) แต่เอาเข้าจริงๆ ผมก็จำไม่ได้เลยว่ากฎมันว่าอะไรบ้าง  แต่ที่จำได้จากเนื้อเรื่องหลักๆ เลยจะมีกฎอยู่ว่า  คนจากสองโลกนี้ห้ามคุยกัน  ห้ามเอาของจากอีกโลกหนึ่งไปอยู่อีกโลกหนึ่ง  และถ้าของจากโลกหนึ่งไปอยู่อีกโลกหนึ่งนานเกินไป  มันจะร้อนจนลุกไหม้ไปในที่สุด(แต่เรื่องร้อนจนลุกไหม้นี่เกิดขึ้นเฉพาะกับวัตถุ  ไม่เกิดขึ้นกับสิ่งมีชีวิต)  ซึ่งพระเอกของเรื่องได้เล่าจั่วหัวไว้ด้วยว่า  ในตอนนั้นเขายังไม่คาดคิดเลยว่า  ความรักของเขานั้น  จะเป็นจุดเริ่มต้นของการปฏิวัติโลกของพวกเขาไปตลอดกาล
    เริ่มต้นเนื้อเรื่อง  ปูให้เห็นตั้งแต่ชีวิตของพระเอก  อดัม  เคิร์ก  ในวัยเด็ก(อายุราวๆ 10 ขวบ)ที่รอดชีวิตอย่างหวุดหวิดจากการหายไปของเมืองๆ หนึ่ง (เลาๆ ว่าถูกทำลายแต่จำไม่ได้ว่าอะไรไปทำลายมัน)  ที่รอดได้เพราะวันนั้นเป็นวันหยุด  เขาขออนุญาตพ่อแม่ไปหาป้าที่ชานเมืองที่เขาอยู่  เลยไม่โดนลูกหลงหายไปกับเมืองนั้นด้วย  แต่ก็ทำให้เขากลายเป็นกำพร้าไปล่ะนะ  ยังดีที่มีป้าคอยเลี้ยงดูอยู่  โดยอดัมสนิทกับป้ามาก  มีของสองสิ่งของป้าที่อดัมชอบที่สุด  อย่างแรกคือสมุดบันทึกที่สืบทอดกันมาตั้งแต่บรรพบุรุษของตระกูลอดัม  ที่จะส่งทอดกันให้แต่ญาติฝ่ายผู้หญิง  จากป้าก็กำลังจะไปสู่แม่อดัม  แล้วสักวันก็จะเป็นของอดัมเพราะเขาเป็นหลานคนเดียว  และอีกสิ่งหนึ่งที่อดัมชอบมากก็คือ  แพนเค้กบินได้ของป้า  ซึ่งมันบินได้จริงๆ  ป้าทำแพนเค้กแล้วทาแยมสีม่วงอมชมพูแล้วแพนเค้กมันก็บินได้เองอย่างประหลาด  โดยป้าเล่าว่าความลับของแยมมันคือเกษรของผึ้งชนิดหนึ่ง  ที่อาศัยอยู่บริเวณยอดเขาต้องห้ามเท่านั้น  สาเหตุที่น้ำหวานของผึ้งชนิดนี้ทำให้วัตถุลอยได้  เป็นเพราะมันได้ดื่มเกษรจากดอกไม้ของทั้งสองโลกนั่นเอง  และที่ป้ารู้เรื่องนี้  เพราะมันมีเขียนไว้ในหนังสือเล่มนั้นนั่นเอง (ซึ่งถ้าดูหนังไซไฟบ่อยๆ ก็คงพอจะเดาได้ว่าไอ้เจ้าน้ำผึ้งอันนี้จะเป็นเมนหลักของเรื่องเป็นแน่แท้)
    อดัมมักต้องช่วยเหลือป้าเพื่อตอบแทนแพนเค้กอยู่หนึ่งเรื่อง  นั่นคือ  ต้องไปหาน้ำผึ้งในเขตต้องห้ามมาให้ป้า  ซึ่งจริงๆ ในตอนนั้นยังไม่เป็นพื้นที่ๆ อันตรายมากนัก  แต่ก็เป็นเขตหวงห้ามที่มีรั้วรอบขอบชิดล่ะนะ  และที่นั่นเอง  นอกจากอดัมจะได้ไปเก็บน้ำผึ้ง  ก็ยังได้เล่นซนตามประสาเด็กๆ  ปีนป่ายยอดสนไปเรื่อย  แล้วพอปีนไปถึงยอดสนของต้นที่สูงที่สุด  เขาก็ปาเครื่องบินกระดาษ(เป็นเครื่องบินโครงไม้ที่มีกระดาษแปะแล้วมีใบพัดอยู่ด้านหน้านะ  ไม่ใช่กระดาษ A4 แผ่นเดียวพับเฉยๆ)ให้ลอยไปสูงๆ  สูงขึ้น  สูงขึ้นไป  จนไปตกอยู่ที่พื้นของโลกเบื้องบน(ตะกี้ผมก็เผลอนึกขึ้นมาได้ว่า “เฮ้ย  วัตถุจากโลกเบื้องล่างมันตกไปอยู่บนโลกเบื้องบนได้ไงฟระ?”  แต่นึกไปนึกมาก็นึกถึงเหตุผลออก  และจะกล่าวถึงต่อไปครับ)  แล้วเครื่องบินมันก็ตกไปอยู่ข้างหน้าของเด็กสาวรุ่นราวคราวเดียวกับอดัมคนหนึ่ง  อดัมจึงร้องเรียกเธอ  แล้วเรื่องก็ตัดไปสู่ยุคตอนที่พระเอกอายุราว 17 – 18 (มาถึงตรงนี้ผมก็นึกขึ้นมาเลยว่า  เขาตัดฉากในหนังตัวอย่างไปหรือไงนะ  ที่นางเอกตอนเด็กบอกว่าเขาห้ามคุยกับคนจากโลกเบื้องล่างน่ะ  แต่ก็ดูต่อไปเงียบๆ)
    ในช่วงที่สองพระนางกำลังเข้าสู่วัยรุ่นหนุ่มสาว  ยังคงแอบมานัดพบกันที่ยอดเขาทั้งสองเหมือนเช่นเคย  ซึ่งเราเพิ่งจะได้รู้ว่านางเอกชื่ออีเด็น(จำนามสกุลไม่ได้  แถมตอนแรกผมคิดว่าจะชื่ออีฟซะอีก  55)  โดยแต่ละคนจะไปเจอกันที่ยอดเขาของตัวเอง  แล้วพระเอกจะโยนเชือกขึ้นไปจนถึงนางเอก  แล้วให้เธอปีนขึ้นมาจนถึงโลกที่อดัมอยู่  แล้วมาค้างติ่งอยู่ที่ปลายโขดหินอันหนึ่ง  ราวๆ ว่า  ถ้าเป็นอดัม  โขดหินนี้มีไว้บังแดดบังฝน  แต่สำหรับอีเด็นนั้น  มันคือโขดหินที่เอาไว้นอนเล่นได้นั่นเอง  เนื่องจากกฎแรงโน้มถ่วงของแต่ละโลกที่ตนมานั่นล่ะ  แล้วก็เข้าสู่ฉากเข้าพระเข้านางช่วงแรกที่ทำให้ผมนึกถึงสไปเดอร์แมนภาคแรกเสียจริงๆ  นางเอกนอนราบติดเพดานโขดหิน  ส่วนพระเอกยืนเกือบๆ เขย่งตัวเพื่อยืนหน้าไปจุมพิตกัน  หลังจากดูดดื่มได้สักพัก  พวกเขาก็ไปเล่นสนุกกัน(อย่าคิดลึกนะ)ด้วยการให้นางเอกขี่คอพระเอก  ซึ่งทำให้พวกเขาทั้งสองแทบจะลอยได้  เนื่องจากกฎแรงโน้มถ่วงของทั้งสองโลกนั่นเอง  แต่พวกเขาเล่นสนุกกันได้ไม่นานนัก  ความสุขของเขาก็หายไป  กลุ่มคนที่เรียกว่า “ตำรวจเขตแดน” (ถ้าจำไม่ผิดนะ  คงไม่ใช่ตำรวจชายแดนหรอกมั้ง) ก็ยิงปืนเสียงปึงปัง  เพราะสองคนนี้ต่างก็อยู่ในเขตหวงห้ามทั้งคู่  และแน่นอน  กฎที่ว่าห้ามคนของสองโลกมีปฏิสัมพันธ์กันเป็นเรื่องที่เข้มงวดและเป็นเรื่องใหญ่มาก  ทั้งคู่จึงจำเป็นต้องหนี  อดัมรีบดึงเชือกให้อีเด็นไต่หนีกลับโลกของเธอ  แต่อดัมก็โดนตำรวจชายแดนยิงเข้าที่แขน  จนทำให้เชือกหลุดจากมือ  ภาพสุดท้ายที่อดัมเห็นระหว่างถูกตำรวจเขตแดนหลายนายลากตัวไปก็คือ  อีเด็นที่นอนสลบอยู่กับพื้นโดยเลือดของเธอค่อยๆ ไหลนองออกจากศรีษะมากขึ้นเรื่อยๆ  และผลตอบแทนที่อดัมขัดขืนกฏของโลกทั้งสองก็คือ  การโดนจับตัวไปของป้า  และโดนเผาบ้านทั้งหลัง  (และหนังก็แทบไม่ได้กล่าวถึงป้าอดัมอีกเลย)
    ตัดมาที่อดัมในวัยประมาณ 20 กว่าๆ (คาดเดาไม่ค่อยได้ว่าอายุเท่าไร  รู้แต่ว่าวัยทำงานออฟฟิตแล้ว  และมีหลายคนรวมทั้งแฟนผมที่ไม่ได้รู้จักพระนางในฐานะนักแสดงนักว่า  พระเอกหน้าค่อนข้างเด็ก  แต่นางเอกหน้าแก่มาก  เหอๆๆ)  หนังเผยให้เห็นว่าพระเอกผวาตื่นจากฝันร้ายในวัยเยาว์  ปั่นจักรยานฝ่าฝนสีดำซึ่งมีเสียงรายงานข่าวว่าเป็น “ฝนน้ำมัน” ที่เกิดจากการรั่วของท่อส่งน้ำมัน  เขาปั่นจักรยานผ่านกลุ่มเด็กๆ ที่เซ้าซี้ให้เขาสร้างเครื่องบินกระดาษให้พวกเขาที  แต่พระเอกขอผัดผ่อนไว้ก่อนเพราะจะไปทำงานสายแล้ว  และเดินทางไปถึงที่ทำงานที่ดูเหมือนเป็นโรงงานเก่าๆ แห่งหนึ่ง
    มาถึงตรงนี้  ผมจำไม่ได้แล้วว่าหนังอธิบายไว้ในช่วงนี้หรือว่าช่วงก่อนหน้านี้(ถ้าเล่าก่อนหน้านี้ก็จะเป็นตั้งแต่ตอนแรกที่พระเอกปั่นจักรยานออกจากบ้านของพ่อแม่ไปหาป้าเลยทีเดียว)  แต่ใจความเป็นการบอกเล่าของพระเอกว่า  โลกเบื้องบนเป็นโลกที่อยู่กันอย่างสุขสบาย  โดยใช้ทรัพยากรจากโลกเบื้องล่าง  ทำให้คนของโลกเบื้องล่างต้องอยู่กันอย่างยากลำบาก  อดอยาก  แร้นแค้น  ถึงขนาดที่มีบางคนบางกลุ่มขึ้นไปขโมยของที่โลกเบื้องบนเลยทีเดียว  ซึ่งผลจากการกระทำนั้น  ทำให้คนจากโลกเบื้องล่างที่เป็นโจรเกือบทั้งหมดถูกลงโทษโดยการแขวนคอ(แน่นอนว่าแขวนได้แนวมาก  คือวัตถุจากโลกเบื้องล่างมันก็จะถูกดึงดูดจากโลกเบื้องล่างอยู่แล้ว  พอมองจากโลกข้างล่างก็เหมือนแขวนคอ  แต่มองจากโลกเบื้องบนคือมันพุ่งขึ้นท้องฟ้าโดยเอาเท้าชี้ฟ้านั่นเอง  แต่เอาเข้าจริงๆ มองจากเมืองของแต่ละโลกไม่เห็นหรอก  เพราะมันอยู่ห่างกันมากๆ)
    มาถึงที่ทำงานของอดัม  เผยให้เห็นคนสำคัญอีก 2 คน  หนึ่งคือชายรุ่นราวคราวเดียวกัน  ประมาณเป็นทั้งเพื่อนและเพื่อนร่วมงาน  อีกหนึ่งนั้นคือชายรุ่นใหญ่  ผิวดำ  รูปร่างท้วม  เป็นหัวหน้าของอดัม  และเป็นคนที่ดูแลอดัมหลังจากป้าของเขาถูกจับตัวไปด้วย  หนังเผยให้เห็นว่างานที่อดัมกำลังทำอยู่คือ  ครีมลบเลือนริ้วรอย  หรือ  ครีมหน้าเด้งนั่นเอง (แม้ไม่กะเอาฮาแต่มันฮามากๆ ล่ะ  ทันสมัยจริงๆ) ซึ่งวิธีทำครีมของอดัมก็น่าจะเดากันไม่ยาก  คือใช้ผงสีชมพูที่ได้จากการสกัดจากน้ำผึ้งสีม่วงอมชมพูนั่นเอง  คือพอเอามาเป็นครีมทาหน้า  มันก็จะดึงหน้าอันค่อนข้างเหี่ยวของคนที่มาทดลองให้ตึงขึ้นเพราะแรงโน้มถ่วงจากอีกโลกนั่นเอง  แต่ยังอยู่ในระดับทดสอบ  เพราะมีผลอยู่แค่ราวๆ 1 นาที  ซึ่งขณะที่กำลังพูดคุยกันอยู่นั้น  ทีวีได้เผยให้เห็นว่าบริษัทยักษ์ใหญ่ของทั้งสองโลกที่ชื่อว่า “ทรานส์เวิลด์” กำลังเปิดรับสมัครพนักงานจากโลกทั้งสองด้าน  โดยมีพนักงานดีเด่นมาพูดเชิญชวนให้เข้าทำงาน  ซึ่งพนักงานดีเด่นคนนั้นก็คืออีเด็นนั่นเอง  อดัมดีใจมาก  เพราะไม่ได้เจออีเด็นอีกเลยนับตั้งแต่เหตุการณ์ในคราวนั้น  ทำให้เขาตั้งใจที่จะไปสมัครงานที่ทรานส์เวิลด์  โดยตอนแรกหัวหน้าผิวดำก็หัวฟัดหัวเหวี่ยงไม่ยอมให้ไป  เพราะนอกจากจะเอาผลงานชิ้นเอกที่น่าจะเป็นของพวกเขาไปประเคนให้ทรานส์เวิลด์ที่ขึ้นชื่อเรื่องชั่วร้ายและแย่งชิงทุกสิ่งทุกอย่างไปจากโลกเบื้องล่างแล้วนั้น  ยังเสี่ยงที่อดัมจะต้องจบชีวิตด้วย  เพราะเขาคงจะดั้นด้นหาทางไปพบกับอีเด็นให้จงได้  แต่อดัมก็ให้คำมั่นสัญญาว่าตัวเองจะไม่เป็นไรและต้องรอดกลับมาให้ได้แน่ๆ  หัวหน้าผิวสีจึงใจอ่อนและยอมช่วยเหลืออดัมในการพัฒนาครีมหน้าเด้งต่อไป
    วันต่อมา  อดัมไปสมัครงานที่ทรานส์เวิลด์  เป็นตึกสูงใหญ่เพียงไม่กี่แห่งที่เชื่อมต่อทั้งสองโลกเข้าด้วยกัน  ก่อนเข้าไปภายในบริษัท  นอกจากมีการตรวจบัตรพนักงานอย่างเข้มงวดแล้ว  ยังมีการชั่งน้ำหนัก  ตรวจแสกนวัตถุ  ตลอดจนให้ถอดเสื้อโค้ดเพื่อดูว่าไม่ได้แอบซ่อนของจากอีกโลกเข้าไปหรือออกมาด้วย  เพราะถือเป็นความผิดอย่างมหันต์นั่นเอง  พระเอกของเรามีดีพอที่จะได้ทำงานในชั้น 0 ซึ่งเป็นชั้นเพียงชั้นเดียวที่มีคนจากทั้งสองโลกทำงานด้วยกัน(ถ้าดูจากหนังตัวอย่างจะเห็นฉากออฟฟิสที่มีคนทำงานอยู่ทั้งที่พื้นและเพดานนั่นเอง)  พระเอกโดนรับน้องโดยการคิดว่ามีคนมาแตะหลังทักทายและแสดงความยินด้วยแชมเปญ  แต่พอเปิดปุ๊บน้ำในขวดมันกลับพุ่งขึ้นไปโดนเพดาน  ซึ่งก็คือพื้นที่ทำงานของคนอีกโลกหนึ่งนั่นเอง  สร้างความขบขันให้แก่เพื่อนพนักงานที่เหลือ  รวมถึงมีกระดาษแปะอยู่ที่หลังของเขา  ข้อความราวๆ ว่า “คนที่ทำให้เปียกคือคนโง่” แต่พระเอกก็ยังยิ้มออก  โดยมีชายวัยกลางคนจากโลกข้างบนกระซิบเบาๆ มาว่าไม่ต้องซีเรียสไป  น้องใหม่โดนอย่างนี้ทุกคนล่ะ  แล้วอดัมก็โดนเรียกเข้าห้องผู้จัดการเพื่อมาพูดคุยด้วย (จำตำแหน่งไม่ได้  แต่เอาเป็นว่าราวๆ ผู้จัดการแล้วกัน  ใหญ่สุดในบริษัทแล้ว)  โดยฉากนี้จะโชว์ความแปลกใหม่ของแนวคิดอีกนิดหน่อย  คือพระเอกมาจากโลกเบื้องล่าง  ผู้จัดการนั่งอยู่บนโต๊ะทำงานของโลกเบื้องบน  พระเอกต้องนั่งเก้าอี้พร้อมรัดเข็มขัดนิรภัยเพื่อยกตัวเองให้สูงขึ้นพอที่จะไปเซ็นสัญญาร่วมงานกันที่โต๊ะของผู้จัดการได้(มีมุกสูงไปต่ำไปแล้วตัวผู้จัดการคอยกดปุ่มเลื่อนขึ้นเลื่อนลงด้วย)  ใจความราวๆ ว่าผู้จัดการอยากให้อดัมพัฒนาผลิตภัณฑ์ครีมหน้าเด้งให้สำเร็จ  พร้อมเตือนว่าอย่าเอาของโลกข้างบนติดตัวไปโลกเบื้องล่างโดยไม่ได้รับอนุญาตโดยเด็ดขาด  ไม่เช่นนั้นจะมีอันเป็นไปอย่างที่รู้ๆ กันอยู่