ผู้สื่อข่าวรายงาน เมื่อวันที่ 20 มกราคม บรรยากาศที่วัดวิเวกวัฒนาราม อ.คำชะอี จ.มุกดาหาร ตลอดทั้งวันมีศิษยานุศิษย์จากทั่วสารทิศนับหมื่นคน เดินทางมาร่วมไว้อาลัยและเคารพสรีระสังขารของหลวงปู่จาม มหาปุญโญ วัดป่าวิเวกวัฒนาราม ซึ่งเป็นพระเกจิที่ชาวมุกดาหารและคนทั่วประเทศให้ความเคารพเลื่อมใส ทั้งนี้ทางจังหวัดได้มีการจัดกำลังเจ้าหน้าที่คอยอำนวยความสะดวกและบริการ ประชาชนที่เดินทางมาที่วัดวิเวกวัฒนารามอย่างดี
ผู้สื่อข่าวรายงานว่า ก่อนหน้าที่จะมรณภาพหลวงปู่จามยังได้เคยพูดกับลูกหลานและชาวบ้านด้วยภาษาภาคอีสานว่า
“เมื่อกูตายแล้ว สูจะเอาสัตว์มาฆ่าทำลาบทำแกงเลี้ยงคน อีนี้เป็นคนไปซื้อมา บักนี้เป็นคนฆ่า อีนี้เป็นคนฟักลาบทำแกง ไอ้นี้เป็นคนชิม อีนี้เป็นคนตักกิน เป็นบาปเป็นกรรมกับสัตว์ กูหน๋าไม่อยากตายกับสูเจ้า อยากไปตายกับเวสสุวัณอยู่ป่าหิมพานต์ ตายแล้วให้เขาเอาเตโชธาตุเผา ไม่เป็นบาปเป็นกรรมเป็นโทษไปกับสัตว์ หมู ไก่ ปลา วัว ควาย ดูแต่เพิ่นอาจารย์มั่น นอนป่วยอยู่หนองผือนาใน แล้วทีนี้ก็รีบจัดแจงให้เขาหามออกไปใส่ทางรถ ขึ้นรถจากพรรณานิคม เข้าสุทธาวาส แล้วก็นิพพาน จึงปลอดภัยจากการเอาชีวิตสัตว์มากินของผู้คนมาส่งศพ การเลือกที่จะตายนั้นเลือกได้ของพระอรหันตเจ้าผู้ได้วิชชา พิจารณาตัวอย่างรอบคอบ เพราะเพิ่นรักษาสัตว์โลกไว้ตามกรรม อันนี้พอกูตาย สูเจ้าก็เอาสัตว์มาฆ่าลาบกินกันจนตลอด โห...จะเก็บไว้เท่าใดวัน ก็กินกันไปเท่านั้น กินกันทั้งวัน กินแล้วขี้ ส้วมขี้เต็มสูบทิ้ง อึกทึกกันอยู่ทั้งวัด ฆ่าไปกินไป”
โดยเป็นการพูดเพื่อให้ทราบว่าเมื่อหลวงปู่มรณภาพไม่ต้องการให้มีการฆ่าสัตว์ เพื่อนำมาใช้ทำอาหารเลี้ยง และไม่อยากให้มีการเก็บศพเอาไว้นาน ซึ่งศิษยานุศิษย์ส่วนมากจะยึดเอาแนวปฏิบัติของหลวงปู่สั่งเสียไว้ในการจัด งานพิธีพระราชทานเพลิงศพของหลวงปู่จาม มหาปุญโญ
http://www.khaosod.co.th/view_newsonline.php?newsid=TVRNMU9EYzFNRGszTlE9PQ%3D%3D§ionid 
คำสั่งเสีย"หลวงปู่จาม มหาปุญโญ"ก่อนละสังขาร ไม่ให้ฆ่าสัตว์มาทำอาหารเลี้ยงไม่เก็บศพไว้นาน
ผู้สื่อข่าวรายงานว่า ก่อนหน้าที่จะมรณภาพหลวงปู่จามยังได้เคยพูดกับลูกหลานและชาวบ้านด้วยภาษาภาคอีสานว่า
“เมื่อกูตายแล้ว สูจะเอาสัตว์มาฆ่าทำลาบทำแกงเลี้ยงคน อีนี้เป็นคนไปซื้อมา บักนี้เป็นคนฆ่า อีนี้เป็นคนฟักลาบทำแกง ไอ้นี้เป็นคนชิม อีนี้เป็นคนตักกิน เป็นบาปเป็นกรรมกับสัตว์ กูหน๋าไม่อยากตายกับสูเจ้า อยากไปตายกับเวสสุวัณอยู่ป่าหิมพานต์ ตายแล้วให้เขาเอาเตโชธาตุเผา ไม่เป็นบาปเป็นกรรมเป็นโทษไปกับสัตว์ หมู ไก่ ปลา วัว ควาย ดูแต่เพิ่นอาจารย์มั่น นอนป่วยอยู่หนองผือนาใน แล้วทีนี้ก็รีบจัดแจงให้เขาหามออกไปใส่ทางรถ ขึ้นรถจากพรรณานิคม เข้าสุทธาวาส แล้วก็นิพพาน จึงปลอดภัยจากการเอาชีวิตสัตว์มากินของผู้คนมาส่งศพ การเลือกที่จะตายนั้นเลือกได้ของพระอรหันตเจ้าผู้ได้วิชชา พิจารณาตัวอย่างรอบคอบ เพราะเพิ่นรักษาสัตว์โลกไว้ตามกรรม อันนี้พอกูตาย สูเจ้าก็เอาสัตว์มาฆ่าลาบกินกันจนตลอด โห...จะเก็บไว้เท่าใดวัน ก็กินกันไปเท่านั้น กินกันทั้งวัน กินแล้วขี้ ส้วมขี้เต็มสูบทิ้ง อึกทึกกันอยู่ทั้งวัด ฆ่าไปกินไป”
โดยเป็นการพูดเพื่อให้ทราบว่าเมื่อหลวงปู่มรณภาพไม่ต้องการให้มีการฆ่าสัตว์ เพื่อนำมาใช้ทำอาหารเลี้ยง และไม่อยากให้มีการเก็บศพเอาไว้นาน ซึ่งศิษยานุศิษย์ส่วนมากจะยึดเอาแนวปฏิบัติของหลวงปู่สั่งเสียไว้ในการจัด งานพิธีพระราชทานเพลิงศพของหลวงปู่จาม มหาปุญโญ
http://www.khaosod.co.th/view_newsonline.php?newsid=TVRNMU9EYzFNRGszTlE9PQ%3D%3D§ionid