วันเด็กเมื่อวาน... รับหน้าที่ขับรถพาที่บ้านไปแจกขนมที่ทำเองให้เด็กๆในหมู่บ้าน (กับอีกสองสามที่ที่น่าแจก)
ซึ่งตอนที่คุณพ่อผมยังไม่เกษียณ คุณพ่อก็จะขอความอนุเคราะห์จากลูกค้าและองค์กรณ์ที่ค้ากับบริษัท
ขอขนม เครื่องกีฬานู่นนี่ แล้วคัดโรงเรียนด้อยโอกาส(จากพนักงานบริษัทที่ส่งมาให้พิจารณา) แล้วก็เดินทางไปมอบให้ทุกๆปี
จนท่านเกษียณ... แต่ก็น่าชื่นใจ ที่องค์กรนั้นก็ยังจัดกิจกรรมอย่างต่อเนื่องมาทุกปี รวมปีนี้ด้วย
แต่คุณพ่อก็ไม่ได้ไปร่วมกิจกรรมแล้วล่ะนะ เพราะงั้น ลูกๆเลยต้องสานต่อกิจกรรมนั้นอีกนิดหน่อย ตามกำลัง
ปีนี้ น้องสาวผมทำคัพเค้ก ก็หลายร้อยคัพอยู่ ก็แบ่งใส่กล่องไปแจกที่นู่นบ้าง ที่นี่บ้าง
ก็สดชื่นแจ่มใสกันไปตามความกว้างของรอยยิ้มเด็กๆ
ในระหว่างที่รอกิจกรรมการแจกที่รถ (ผมไม่ได้ลงไปแจกด้วยร่อก เพราะหน้าตาผมออกแนวพวกขโมยเด็ก)
ผมก็ข้ามไปซื้อเครื่องดื่ม ที่ร้านขายของชำที่ตั้งอยู่ตรงข้ามลานกิจกรรม
เห็นเด็กๆมุงอยู่ที่แผงกระดาษแผ่นใหญ่หน้าร้าน ซึ่งในตอนเเรก ผมเข้าใจว่าเป็นแผงขนม หรือของเด็กเล่น
แต่พอเข้ามาใกล้ๆ เอ้าเฮ้ย...
เด็กสองสามคน มุงอยู่ มือซ้ายกำเงิน มือขวามไล่นิ้วตามแนวฉลากที่จะดึง
ใบละ5บาท ที่แถวๆแผงเขียนไว้แบบนั้น....
ผมส่งเงินให้แม่ค้าค่าเครื่องดื่ม ซึ่งเธอดูจะให้ความสนใจผมน้อยกว่าเด็กๆกลุ่มนั้น ที่มีเศษสลากที่แกะแล้วเกลื่อนอยู่ปลายเท้า
แบ็งค์ปลอมที่คุณเห็น ถ้าถูกรางวัล คุณก็นำมันไปแลกเป็นแบ็งค์จริงได้
ส่วนเหล้า หรือไวน์คูลเลอร์ ถ้าถูก ก็เอาของจริงไปเลย มันไม่ได้มีขนม หรือของเล่นอะไรๆที่ยั่วเด็กได้เลย
แล้วมันเกิดอะไรขึ้น???
ผมรับเงินทอนมา ก่อนจะตัดสินใจที่จะสะกิดต่อมสามัญสำนึกของเธอเบาๆ (กุจะโดนด่ามั๊ยนะ)
"วันนี้... วันเด็กนะ..." ผมยิ้มปิดประโยค หวังว่าเธอจะเข้าใจและละเว้นมันบ้าง
เธอยิ้มมั่ง "ค่ะ วันนี้ขายดี เด็กมีตังส์ซื้อ..." เธอยิ้มกว้างขึ้น แต่ผมหยุดยิ้ม....
"เอาสองใบ" ผมส่งตังส์ทอนที่เป็นเหรียญสิบให้เธอ ก่อนแหวกเด็กๆเข้าไปดึงมาสองใบ
ไม่เป็นมั้ง ผู้ใหญ่ใจดีอยู่อีกฝั่งของถนนที่มีกิจกรรมวันเด็กกันมากมาย มันจะมีชั่วๆอยู่ฝั่งนี้ซักคนสองคน ก็คงไม่เป็นไรน่า...
สุขสันต์วันเด็ก...
ซึ่งตอนที่คุณพ่อผมยังไม่เกษียณ คุณพ่อก็จะขอความอนุเคราะห์จากลูกค้าและองค์กรณ์ที่ค้ากับบริษัท
ขอขนม เครื่องกีฬานู่นนี่ แล้วคัดโรงเรียนด้อยโอกาส(จากพนักงานบริษัทที่ส่งมาให้พิจารณา) แล้วก็เดินทางไปมอบให้ทุกๆปี
จนท่านเกษียณ... แต่ก็น่าชื่นใจ ที่องค์กรนั้นก็ยังจัดกิจกรรมอย่างต่อเนื่องมาทุกปี รวมปีนี้ด้วย
แต่คุณพ่อก็ไม่ได้ไปร่วมกิจกรรมแล้วล่ะนะ เพราะงั้น ลูกๆเลยต้องสานต่อกิจกรรมนั้นอีกนิดหน่อย ตามกำลัง
ปีนี้ น้องสาวผมทำคัพเค้ก ก็หลายร้อยคัพอยู่ ก็แบ่งใส่กล่องไปแจกที่นู่นบ้าง ที่นี่บ้าง
ก็สดชื่นแจ่มใสกันไปตามความกว้างของรอยยิ้มเด็กๆ
ในระหว่างที่รอกิจกรรมการแจกที่รถ (ผมไม่ได้ลงไปแจกด้วยร่อก เพราะหน้าตาผมออกแนวพวกขโมยเด็ก)
ผมก็ข้ามไปซื้อเครื่องดื่ม ที่ร้านขายของชำที่ตั้งอยู่ตรงข้ามลานกิจกรรม
เห็นเด็กๆมุงอยู่ที่แผงกระดาษแผ่นใหญ่หน้าร้าน ซึ่งในตอนเเรก ผมเข้าใจว่าเป็นแผงขนม หรือของเด็กเล่น
แต่พอเข้ามาใกล้ๆ เอ้าเฮ้ย...
เด็กสองสามคน มุงอยู่ มือซ้ายกำเงิน มือขวามไล่นิ้วตามแนวฉลากที่จะดึง
ใบละ5บาท ที่แถวๆแผงเขียนไว้แบบนั้น....
ผมส่งเงินให้แม่ค้าค่าเครื่องดื่ม ซึ่งเธอดูจะให้ความสนใจผมน้อยกว่าเด็กๆกลุ่มนั้น ที่มีเศษสลากที่แกะแล้วเกลื่อนอยู่ปลายเท้า
แบ็งค์ปลอมที่คุณเห็น ถ้าถูกรางวัล คุณก็นำมันไปแลกเป็นแบ็งค์จริงได้
ส่วนเหล้า หรือไวน์คูลเลอร์ ถ้าถูก ก็เอาของจริงไปเลย มันไม่ได้มีขนม หรือของเล่นอะไรๆที่ยั่วเด็กได้เลย
แล้วมันเกิดอะไรขึ้น???
ผมรับเงินทอนมา ก่อนจะตัดสินใจที่จะสะกิดต่อมสามัญสำนึกของเธอเบาๆ (กุจะโดนด่ามั๊ยนะ)
"วันนี้... วันเด็กนะ..." ผมยิ้มปิดประโยค หวังว่าเธอจะเข้าใจและละเว้นมันบ้าง
เธอยิ้มมั่ง "ค่ะ วันนี้ขายดี เด็กมีตังส์ซื้อ..." เธอยิ้มกว้างขึ้น แต่ผมหยุดยิ้ม....
"เอาสองใบ" ผมส่งตังส์ทอนที่เป็นเหรียญสิบให้เธอ ก่อนแหวกเด็กๆเข้าไปดึงมาสองใบ
ไม่เป็นมั้ง ผู้ใหญ่ใจดีอยู่อีกฝั่งของถนนที่มีกิจกรรมวันเด็กกันมากมาย มันจะมีชั่วๆอยู่ฝั่งนี้ซักคนสองคน ก็คงไม่เป็นไรน่า...