หัวค่ำเมื่อคืน ร้านโอปอ โทรมาตามว่าแมว มาแล้ว ผมรีบไปดู แต่ไม่ทัน เขาบอกว่าแมว วิ่งข้ามถนนไปฝั่งตรงข้ามแล้ว ยืนยันว่าลายเสือ มีปลอกคอ แต่เรียกแล้วไม่ยอมเข้ามาหา จึงมองไม่ถนัดว่าปลอกคอสีอะไร แมวมาครั้งนี้เป็นครั้งที่สอง เวลาเดียวกัน น่าจะมาหาของทานหรือเปล่านะ เพราะร้านโอปอ เป็นร้านอาหารอยู่ไม่ไกลจากอู่ ที่คิดว่าสงกรานต์ติดรถมา สัก 400 เมตรได้ และบริเวณนี้ไม่มีหมาด้วย จะมีก็ก่อนจะมาถึงช่วงนี้ และเลยช่วงนี้ไป
ผมข้ามไปฝั่งตรงข้าม มีร้านซักรีด ที่เคยมาบอกเขาแล้วเรื่องแมวหาย เขาก็รักแมวเหมือนกัน เขาเห็นว่าที่ร้านโอปอ ชี้มือชี้ไม้ ตอนแมวข้ามถนนมา แต่ไม่เห็นแมว พี่เขาบอกว่า แถวนี้ไม่มีใครเลี้ยงแมวนอกจากบ้านแก เท่านั้น บริเวณนั้นก็มีบ้านห่างๆกัน 3 หลังเอง นอกนั้นเป็นผ่ากล้วย ข้างหลังก็ไม่มีบ้านอีกแล้ว
ผมลองเดินเรียกไปเรื่อยๆ รอบๆนั้น ไล่ไปที่ล่ะช่วง ถือขันปลาทู กับไฟฉายไปด้วย ก็ไม่มีสัญญานตอบรับจากแมวกลับมาเลย เดินย้อนกลับมาเรียก ตรงป่ากล้วยข้างร้านซักผ้า พักหนึ่งก็เหลือบมาเห็นแมวลายสลิดมานอนหมอบใกล้ๆ ตอนไหนก็ไท่รู้ ทำเอาใจสั่น ไม่แน่ใจ มองไม่ถนัดเพราะตรงนั้้นไม่ค่อยสว่างเท่าไหร่ ลูบตัวก็ยอมให้ลูบ ให้ชัวร์ต้องเดินไปถามพี่ร้านซักผ้าว่า นังลายเสือของแกอยู่ในบ้านหรือเปล่า โถ่ดันตามออกมาหมอบใกล้ๆ นึกว่าสงกรานต์เสียอีก สงสัยติดใจปลาทู เลยต้องแบ่งให้นังลายเสือ ทานอีก และสั่งว่าให้บอกสงกรานต์ให้กลับบ้านด่วน พ่อแม่ เป็นห่วงมาก ให้อภัยทุกอย่าง หาจนแน่ใจว่าไม่ออกมาแน่ๆ เลยกลับบ้านแล้ว
กลับมาคืนนั้นนอนคิด เป็นไปได้ไหมที่จะใช่สงกรานต์ อาจเป็นได้ เพราะแถวนั้นไม่มีใครเลี้ยงแมว ถามบ้านอื่นและในอู่ล้างรถ ที่เจ้าของเป็นน้องชาย อู่ที่สงกรานต์ติดรถมา แต่นั้นเป็นอู่ซ่อม ที่นี้เป็นอู่คาร์แคร์ เจอคนงานเขมร 2 คนบอกแถวนี้ไม่มีแมว แต่อีกคนบอกว่าเห็นแมว(คล้ายในรูป) วิ่งไปในทิศที่จะไปร้านโอปอ ตอนหัวค่ำเมื่อคืนก็ไม่รู้จะเชื่อได้ไหมเพราะต้องแปลผ่านล่ามอีกที เลยลองเดินเรียกเดินถามไปในทิศที่แมววิ่งมาก็ไม่มีใครเลี้ยงแมวนะ ถามอีกบ้านเขาบอกว่า สามีเขาเห็นข้ามถนนหน้าร้านโอปอ แต่ดูไม่น่าเชื่อถือเลย รู้สึกเหมือนแกพูดเพราะอยากได้เงินยังไงไม่รู้อ่ะ.........จะเป็นไปได้ไหมนะ ว่าแมวหนีเข้าไปหลบแถวดงกล้วยหรือ ตามซอหมุมบ้านใกล้ๆ ร้านซักรีด ไม่ยอมร้องตอบหรืออกมา เพราะ หลบเข้าไปลึกเกินและช่วงหัวค่ำที่ไปเรียกรถราพลุกพล่านเกินไป
หลังเที่ยงคืนแล้วตัดสินลุกจากเตียงออกไปปอีกรอบนึง แฟนผมบอกอย่าออกไปเลยอันตราย แต่ใจมันกังวลอยากรู้ไปเลยว่าใช่หรือไม่ ไม่ใช่จะได้ตามหาที่อื่นต่อ หยิบกุญแจรถ ไฟฉาย ขันปลาทู ใบประกาศและกาวติดไปด้วย น้ำดืมติดอีกขวด เจ็บคอจากคืนก่อนยังไม่หายเลย
ขับรถไปจอดหน้าร้านโอปอ เงียบดีจังผู้คนปิดบ้านเข้านอนกันหมดแล้วแม้แต่ร้านข้าวต้มปลาที่เลยไปหน่อยยังเก็บร้านแล้ว ค่อยๆเรียกแล้วหยุดฟัง ดีหน่อยแถวนี้ไม่มีหมา ทำให้เรียกอย่างสบายใจหน่อย ไม่งั้นหมาเห่าจัง เรียกแล้วหยุดรอฟัง ใช้เวลาแต่ล่ะจุดนานกว่าปกติ เริ่มจากฝั่งร้านโอปอก่อน แล้วจึงข้ามมาฝั่งร้านซักรัดเดินเลยไปก่อนไปตั้งต้นแถวร้านข้าวต้ม ไล่ลงมาเรื่อย หยุดตรงป่ากล้วยที่เขาบอกว่าแมววิ่งข้ามมานานมาก ไม่มอะไรเกิดขึ้นก็ขยับย้ายที่ไปอีก ใกล้อู่ล้างรถเข้าไป และพอเลยไปหน่อย เริ่มมีหมาแล้ว มันวิ่งมาเห่าดังน่ารำคาญ รอสักพักกว่ามันจะเบื่อและหยุดเห่า แต่ก็ยังมีตอดเป็นระยะๆ
อยู่ดีๆก็มีเสียงเหมือนแมวกัดกัน รีบวิ่งไปดู ก็ไม่เห็นเลยสักตัว ลองเรียกดู ก็ไม่หือ ไม่อือเลย เลยต้องกลับมาเรียกแถวๆที่เขมรบอกว่าเห็นแมววิ่งมาจากทางนี้ เรียกอยู่นานจนคอเริ่มเจ็บอีกแล้ว ก็เดินย้อนกลับ เรียกอีก จนที่สุดก็ย้อนมาถคงรถ ดิมน้ำแก้เจ็บคอหน่อยนึง แล้วปีนไปยืนบนกระบะท้ายตะเบ็งเสียงเรียกจนแน่ใจว่า แมวไม่ได้อยู่แถวนี้ หรืออยู่แต่ไม่ตอบเพราะไม่ใช่แมวเรา
แปลกนะครับ จากที่ตามหามาเดือนกว่า ไม่ค่อยเจอแมวเลย หมายถึงแมวไม่โผล่ออกมาร้องตอย หรือเดินมาหาเลย เจออกมา 3-4 ตัวเอง มี่ที่ทำให้ลุ้นจนตัวเกร็ง ก็ตอนไปเรียกอยู่ปากซอยที่เป็นที่รับฝากรถแห่งหนึ่งใกล้บ้าน อยู่ดีมีเสียงแมวร้องตอบ โวยวายดีใจ มาแต่ไกล ไกล และมืดมากมองไม่เห็น เสียงวิ่งร้องดังใกล้เข้ามา เรื่อยๆ ผมยืนภวนา ใช่ทีเถอ้ะๆๆๆๆ รอเกิอบนาที กว่าเจ้าส้ม ตัวใหญ่ จะวิ่งโผล่มาจากความมืด เฮ้อ สงสัยจะหลงมาเหมือนกัน แล้วมันก็เดินตามตลอดเลย สงัสยอยากไปอยู่ด้วย ต้องบอกว่ามาตามสงกรานต์ ไม่ได้มาหาส้ม
ตอนขากลับมายังอดไม่ได้ที่จะจอดรถร้องเรียกบริเวณใกล้ๆอู่มี่เชื่อว่า สงกรานต์ติดรถมาอีก กว่าครึ่งชั่วโมง ไร้วี่แว่วตามเคย กลับบ้านอย่างเซ็งตามเคย
ขอบคุณทุกๆกำลังใจนะครับ
มาตามหาสงกรานต์กันต่อครับ......................เจ็บคอชมัดเลย
ผมข้ามไปฝั่งตรงข้าม มีร้านซักรีด ที่เคยมาบอกเขาแล้วเรื่องแมวหาย เขาก็รักแมวเหมือนกัน เขาเห็นว่าที่ร้านโอปอ ชี้มือชี้ไม้ ตอนแมวข้ามถนนมา แต่ไม่เห็นแมว พี่เขาบอกว่า แถวนี้ไม่มีใครเลี้ยงแมวนอกจากบ้านแก เท่านั้น บริเวณนั้นก็มีบ้านห่างๆกัน 3 หลังเอง นอกนั้นเป็นผ่ากล้วย ข้างหลังก็ไม่มีบ้านอีกแล้ว
ผมลองเดินเรียกไปเรื่อยๆ รอบๆนั้น ไล่ไปที่ล่ะช่วง ถือขันปลาทู กับไฟฉายไปด้วย ก็ไม่มีสัญญานตอบรับจากแมวกลับมาเลย เดินย้อนกลับมาเรียก ตรงป่ากล้วยข้างร้านซักผ้า พักหนึ่งก็เหลือบมาเห็นแมวลายสลิดมานอนหมอบใกล้ๆ ตอนไหนก็ไท่รู้ ทำเอาใจสั่น ไม่แน่ใจ มองไม่ถนัดเพราะตรงนั้้นไม่ค่อยสว่างเท่าไหร่ ลูบตัวก็ยอมให้ลูบ ให้ชัวร์ต้องเดินไปถามพี่ร้านซักผ้าว่า นังลายเสือของแกอยู่ในบ้านหรือเปล่า โถ่ดันตามออกมาหมอบใกล้ๆ นึกว่าสงกรานต์เสียอีก สงสัยติดใจปลาทู เลยต้องแบ่งให้นังลายเสือ ทานอีก และสั่งว่าให้บอกสงกรานต์ให้กลับบ้านด่วน พ่อแม่ เป็นห่วงมาก ให้อภัยทุกอย่าง หาจนแน่ใจว่าไม่ออกมาแน่ๆ เลยกลับบ้านแล้ว
กลับมาคืนนั้นนอนคิด เป็นไปได้ไหมที่จะใช่สงกรานต์ อาจเป็นได้ เพราะแถวนั้นไม่มีใครเลี้ยงแมว ถามบ้านอื่นและในอู่ล้างรถ ที่เจ้าของเป็นน้องชาย อู่ที่สงกรานต์ติดรถมา แต่นั้นเป็นอู่ซ่อม ที่นี้เป็นอู่คาร์แคร์ เจอคนงานเขมร 2 คนบอกแถวนี้ไม่มีแมว แต่อีกคนบอกว่าเห็นแมว(คล้ายในรูป) วิ่งไปในทิศที่จะไปร้านโอปอ ตอนหัวค่ำเมื่อคืนก็ไม่รู้จะเชื่อได้ไหมเพราะต้องแปลผ่านล่ามอีกที เลยลองเดินเรียกเดินถามไปในทิศที่แมววิ่งมาก็ไม่มีใครเลี้ยงแมวนะ ถามอีกบ้านเขาบอกว่า สามีเขาเห็นข้ามถนนหน้าร้านโอปอ แต่ดูไม่น่าเชื่อถือเลย รู้สึกเหมือนแกพูดเพราะอยากได้เงินยังไงไม่รู้อ่ะ.........จะเป็นไปได้ไหมนะ ว่าแมวหนีเข้าไปหลบแถวดงกล้วยหรือ ตามซอหมุมบ้านใกล้ๆ ร้านซักรีด ไม่ยอมร้องตอบหรืออกมา เพราะ หลบเข้าไปลึกเกินและช่วงหัวค่ำที่ไปเรียกรถราพลุกพล่านเกินไป
หลังเที่ยงคืนแล้วตัดสินลุกจากเตียงออกไปปอีกรอบนึง แฟนผมบอกอย่าออกไปเลยอันตราย แต่ใจมันกังวลอยากรู้ไปเลยว่าใช่หรือไม่ ไม่ใช่จะได้ตามหาที่อื่นต่อ หยิบกุญแจรถ ไฟฉาย ขันปลาทู ใบประกาศและกาวติดไปด้วย น้ำดืมติดอีกขวด เจ็บคอจากคืนก่อนยังไม่หายเลย
ขับรถไปจอดหน้าร้านโอปอ เงียบดีจังผู้คนปิดบ้านเข้านอนกันหมดแล้วแม้แต่ร้านข้าวต้มปลาที่เลยไปหน่อยยังเก็บร้านแล้ว ค่อยๆเรียกแล้วหยุดฟัง ดีหน่อยแถวนี้ไม่มีหมา ทำให้เรียกอย่างสบายใจหน่อย ไม่งั้นหมาเห่าจัง เรียกแล้วหยุดรอฟัง ใช้เวลาแต่ล่ะจุดนานกว่าปกติ เริ่มจากฝั่งร้านโอปอก่อน แล้วจึงข้ามมาฝั่งร้านซักรัดเดินเลยไปก่อนไปตั้งต้นแถวร้านข้าวต้ม ไล่ลงมาเรื่อย หยุดตรงป่ากล้วยที่เขาบอกว่าแมววิ่งข้ามมานานมาก ไม่มอะไรเกิดขึ้นก็ขยับย้ายที่ไปอีก ใกล้อู่ล้างรถเข้าไป และพอเลยไปหน่อย เริ่มมีหมาแล้ว มันวิ่งมาเห่าดังน่ารำคาญ รอสักพักกว่ามันจะเบื่อและหยุดเห่า แต่ก็ยังมีตอดเป็นระยะๆ
อยู่ดีๆก็มีเสียงเหมือนแมวกัดกัน รีบวิ่งไปดู ก็ไม่เห็นเลยสักตัว ลองเรียกดู ก็ไม่หือ ไม่อือเลย เลยต้องกลับมาเรียกแถวๆที่เขมรบอกว่าเห็นแมววิ่งมาจากทางนี้ เรียกอยู่นานจนคอเริ่มเจ็บอีกแล้ว ก็เดินย้อนกลับ เรียกอีก จนที่สุดก็ย้อนมาถคงรถ ดิมน้ำแก้เจ็บคอหน่อยนึง แล้วปีนไปยืนบนกระบะท้ายตะเบ็งเสียงเรียกจนแน่ใจว่า แมวไม่ได้อยู่แถวนี้ หรืออยู่แต่ไม่ตอบเพราะไม่ใช่แมวเรา
แปลกนะครับ จากที่ตามหามาเดือนกว่า ไม่ค่อยเจอแมวเลย หมายถึงแมวไม่โผล่ออกมาร้องตอย หรือเดินมาหาเลย เจออกมา 3-4 ตัวเอง มี่ที่ทำให้ลุ้นจนตัวเกร็ง ก็ตอนไปเรียกอยู่ปากซอยที่เป็นที่รับฝากรถแห่งหนึ่งใกล้บ้าน อยู่ดีมีเสียงแมวร้องตอบ โวยวายดีใจ มาแต่ไกล ไกล และมืดมากมองไม่เห็น เสียงวิ่งร้องดังใกล้เข้ามา เรื่อยๆ ผมยืนภวนา ใช่ทีเถอ้ะๆๆๆๆ รอเกิอบนาที กว่าเจ้าส้ม ตัวใหญ่ จะวิ่งโผล่มาจากความมืด เฮ้อ สงสัยจะหลงมาเหมือนกัน แล้วมันก็เดินตามตลอดเลย สงัสยอยากไปอยู่ด้วย ต้องบอกว่ามาตามสงกรานต์ ไม่ได้มาหาส้ม
ตอนขากลับมายังอดไม่ได้ที่จะจอดรถร้องเรียกบริเวณใกล้ๆอู่มี่เชื่อว่า สงกรานต์ติดรถมาอีก กว่าครึ่งชั่วโมง ไร้วี่แว่วตามเคย กลับบ้านอย่างเซ็งตามเคย
ขอบคุณทุกๆกำลังใจนะครับ