วันไหว้ตามคติจีน เป็นวันสิ้นปี หรือวันสุดท้ายของฤดูหนาว วันพรุ่งเป็นวันปีใหม่ หรือเริ่มต้นฤดูใบไม้ผลิ ตามปฏิทินจันทรคติ

การไหว้เป็นระลึกถึงบรรพชน มีกิจกรรมรวมญาติ เช่นเดียวกับเช็งเม็ง วันสารท(ฤดูใบไม้ร่วง) สาระในพิธีกรรมจะกระทำในบ้านเสียมาก เช่นเดียวกับการไหว้ผี(บรรพชน) ของคนไทย คือไหว้ในบริเวณบ้าน ใช้ของที่เก็บได้นาน ไว้ตุนเป็นเสบียงในฤดูหนาว

ควรจัดไหว้ตามอัตภาพ ที่ทำให้ทุกคนมีความสุขกับกิจกรรมนี้ เพราะจะได้ระลึกถึงบรรพชนท่าน และทุกๆคนในบ้านอยากจัดไหว้อีกเมื่อถึงรอบปี

ไหว้พระ เทพเจ้าที่โต๊ะหมู่(ถ้ามี)ถวายอาหารแบบ ปกติ มีคาวหวาน ช่วงเช้ามืด
ไหว้พระภูมิเจ้าที่ นอกบ้าน ผลไม้จาน เช่น ส้มสี่ผล
ไหว้เจ้าที่ ในบ้าน ผลไม้จาน เช่น ส้มสี่ผล

ไหว้ที่แท่นจัดเตรียม หรือกี๋ถ้ามี มีสำรับคาวหวาน น้ำชา หรือสุรา เพราะเชิญให้บรรพชนมาทานอาหาร อาจเป็นของโปรดของบรรพชน หรือลูกหลานที่สะดวกทาน สะดวกเก็บ หรือของที่บรรพชนสั่งเสียไว้ไม่ให้เป็นภาระลูกหลาน เพราะเชื่อว่าวันนี้บรรพชนจะมาเยี่ยมที่บ้านได้ จึงต้องมีการบอกกล่าวเจ้าที่ก่อน มีของกำนัล จะได้สะดวก กระทำช่วงสาย(เป็นกุศลโลบายด้วย เพราะชีวิตจริงย่อมต้องเอาใจคนเกี่ยวข้อง การงานจะได้สะดวก)

บ่าย(ปัจจุบันไม่เป็นที่นิยม)ไหว้ผีไม่มีญาติ เป็นการเลี้ยงพี่น้องที่นั่งสำเภามาด้วยกัน ลำบากมาด้วยกันแต่เขาไม่มีคนระลึกถึง และเหล่าวิญญาณเร่ร่อน ให้ได้กินอิ่ม และนำของที่เผาให้ติดตัวไปใช้ คล้ายเป็นการเซ่นตามหนทาง ในวันทำพิธีมงคลของไทย นิยมเป็นของแห้งหรือที่ทำง่ายๆ ไม่หรูหรามากเหมือนไหว้บรรพบุรุษ

การไหว้ทุกจุดในวันนี้ จะมีการเผากระดาษด้วยทุกที่ แล้วแต่คนไหว้จะเผาอะไรไปให้ เงิน ทอง บ้าน คอนโด รถ เครื่องบิน สุดแต่ใจจะให้ แต่ต้องเผาใบเบิกทางก่อน เดี๋ยวพวกเขาไม่ได้รับ

แต่โบราณตั้งยุคชุนชิวขึ้นไป เกินสองพันปี ยังไม่สามารถหาหลักฐานได้กว่ามีซาแซหรือเปล่า มีการใช้ขนม ผลไม้ ตามแต่ท้องถิ่น และการประกอบอาหารก็เอาสะดวกแต่ละท้องถิ่น ทางเหนือนิยมเนื้อแพะ แกะ ทางใต้ติดทะเลใช้ของทะเลไหว้ คติการใช้สัตว์ทั้งตัวไหว้น่าจะปรากฏชัดในสมัยหมิงลงมา ส่วนของไทยรับอิทธิพลมาจากทางใต้ของจีนจากมณฑณกวางต่ง ฟูเจี้ยน ไห่หนาน ไม่มีอิทธิพลจากทางเหนือปรากฏ เพราะหมู ไก่ เป็นของหายากในเขตใกล้ทะเลทราย