รู้จักกับน้องคนนึงมาสักระยะ ซึ่งก็มีหนุ่มๆจีบเยอะพอตัว แต่น่าจะยังไม่มีแฟน แต่ไม่รู้ไปชอบใครอยู่รึเปล่า
เค้าเป็นคนที่ เมาท์สนุกโดยเฉพาะกับคนรู้จัก แนวและสันโดษพอตัว
แรกๆ จีบแบบจริงจังได้สักเดือนนึง ซื้อนู่นซื้อนี่ให้ แนวของกินนะครับ ชวนไปทานข้าวแถวๆที่พัก
คุยทางไลน์ คุยทางโทรศัพท์บ้าง
เค้าโทรมาบ้าง ( โทรมาบ่น )

จนสักพักนึงเริ่มมีกระแสสังคมคนรู้จักเริ่มจะสร้างประเด็นกัน น้องเค้าก็ห่างๆไปเงียบไปประมาณ เกือบเดือน
ช่วงแรกก็ง้อๆ แต่ก็ไม่มีการตอบสนอง รู้สึกว่าอกหักโดนปฏิเสธไปซะแล้ว จนเรื่องเริ่มซาลง น้องเค้าเริ่มกลับมาคุย
บอกเหตุผลว่าทำไมถึงหายไป โดนคนอื่นๆว่าไรบ้าง

จากนั้นผมก็ลดสถานะลงเป็นแค่เพื่อนคุยทางไลน์ อยู่หลายเดือน
เค้าจะชอบบ่นนู่นบ่นนี่ให้ฟัง ส่วนมากผมจะทักไป มีบ้างที่เค้าทักมาก่อน ก็สนุกดีเพราะวันๆผมก็ไม่ค่อยมีใครไลน์ด้วย
เค้าก็ช่างเมาท์เล่าได้เรื่อยๆ คุยเกือบทฺกวัน สั้นบ้าง ยาวบ้าง มีบางช่วงสั้นๆเค้าเงียบไปบ้าง

และแล้วเดือนที่ผ่านมา เราก็กลับมาชวนไปทานข้าวไรงี้ใหม่โดยน้องเค้าเริ่มชวนก่อน เลยเริ่มกล้าชวนกลับบ้าง
ส่วนมากก็ทานไปบ่นไปน่ะครับแหม่ ผมล่ะฟังจนพูดแทรกได้น้อยมาก
เวลาอยู่กับน้องเค้าผมรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองเอาซะเลย ปกติผมจะกวนตรีนพอควร โดยเฉพาะ สาวๆ แต่นี่พูดไม่ทัน
บางครั้งก็เล่าอดีตตอนเด็ก โอ้ย แค่ฟัง ก็สนุกแล้ว ... ผมล่ะชอบเค้าก็ตรงเนี้ยไม่มีเหงา

ล่าสุดก็ไปทานข้าวอ่านหนังสือประมาณนี้ครับ
ที่บ้านเค้าโทรมาระหว่างทาง เหมือนๆจะถามว่าไปกับใคร เค้าก็จะบอกชื่อเราไป เป็นพี่ .... นะ อันนี้ให้แอบฟัง
ระหว่างโต๊ะอาหาร ก็มีโทรศัพท์มาเป็นระยะๆ มีสายนึง เค้าคุยเบามาก น้ำเสียงไม่เหมือนคุยกับผมเลย
แล้วก็ลุกหนีไป ซะนั้น นึกว่าจะให้เราแอบฟัง

เวลาเดินสวนคนรู้จักก็มีหลบๆ

สรุปผมก็ยังแค่เพื่อนคุยทางไลน์ เป็นคนรับฟังเปนเพื่อนกินข้าวเวลาอยากบ่น ไม่มีอะไรคืบหน้า (คิดเอง)
เฮ้อ กระทู้ระบาย ปน อยากทราบความคิดเห็น และกำลังใจ
เพราะผมเหลือเวลาอีกไม่ถึงหนึ่งเดือน ก็อาจจะไม่ได้เจอกันอีกเลย