ขอกำลังใจอย่างแรง
ผ่านมาได้ หนึ่งอาทิตย์ ยังหลอนไม่หาย หลอนตอนที่ได้รับข่าวแล้ว หัวใจสลาย ตั้งแต่เกิดมา นี่คือเรื่องที่ทำให้เราเสียใจที่สุด แทบอยากจะตายตามเลย
เมื่อวันเสาร์ไปลอยอังคารน้องมา และทำบุญให้  แต่เรายังไม่หายเศร้า ยังร้องไห้ทุกวันไม่มีอารมณ์จะทำอะไร คิดอะไรมากมายในหัวตลอด ถ้าเราไม่ไปรักษาไม่ผ่าตัด เค้าอาจจะอยู่กับเราได้นานกว่านี้ ไม่ทรุดเร็วแบบนี้ ทั้งที่รู้ว่าน้อง 13 แล้วก็ตาม  ตาเริ่มฟ่าฟาง ขาหน้าโก่ง อยู่ไปอีกนานๆ ก็คงไม่สบายตัวเท่าไหร่นัก  แต่เราก็เห็นแก่ตัว อยากให้อยู่กับเราให้นานที่สุดจัง แต่มันเป็นไปไม่ได้ ........

เข้าใจว่าการปล่อยตัวเองให้ทุกข์มันบาป แต่มันเสียใจจริงๆ  เราน่าจะเอะใจว่าน้องแก่แล้ว รักษาไปไม่มีอะไรดีขึ้นมา ควรพามานอนที่บ้าน
เราไม่ได้ร่ำลาและไม่ได้อยู่กับเค้าในวันที่เค้าจากโลกไปแล้ว ใจได้แต่ภาวนาหวังว่าคนที่โรงพยาบาลจะดูแลน้องดีๆ
เสียใจมากจริงๆ อยากให้เวลาย้อนกลับมา ถึงรู้ว่าเค้าอยู่เค้าคงทรมาน การตายคือการที่น้องหมดกรรมแล้ว แต่เราคิดถึงน้องทุกวัน
ตอนนี้ขอแค่ให้น้องไปในภพที่ดี สู่สุขติ  ส่วนเราขอให้เวลาช่วยให้เราดีขึ้น     คิดถึงเหลือเกิน พี่ขอโทษ พี่แค่อยากรักษาหนู อยากให้หนูเดินได้อีกครั้ง ที่ทำไปทั้งหมดเพราะรักมากนะ  ไม่ได้จะทอดทิ้ง คิดถึงเหลือเกิน คิดถึงเสียงเห่า เสียงอ้อน จะหาหมาแบบนี้ได้ที่ไหนอีก มันไม่มีอีกแล้ว