เรื่องราวเล็กน้อย แต่ประทับใจในความมีน้ำใจ
ขออนุญาตพื้นที่ตรงนี้ ส่งความขอบคุณคืนให้นะครับ
เพราะตอนนั้นไม่ไหวแล้วจริงๆ

-----------------------------------------------------------------
เรื่องมีอยู่ว่า
เมื่อวันก่อน 2/1/13 ผมและเพื่อนได้ไปเที่ยวสวนสนุกดรีมเวิร์ล
ด้วยความที่เพื่อนผมอยากเล่นเครื่องเล่นใหม่ ทอร์นาโด
เราจึงได้ไปเล่นกันในรอบแรกๆของวัน ตอนนั้นคนยังไม่มาก
แวบแรกที่เห็นนั้น เราทั้งคู่แอบประหม่าเบาๆ มันเสียวใช่เล่นเลย

แต่พอไปเล่นแล้ว ณ จุดที่อยู่บนนั้น ขอบอกว่า มันสุดยอดมากครับ
รู้สึกเหมือนตัวเอง ดิ่งอิสระเป็นลูกบอลที่ถูกโยนแล้วตกลงมา
แต่จริงๆถูกเหวี่ยงแบบลูกตุ้มนาฬิกา ที่ระยะเชิงมุมประมาณ 220 องศา
พร้อมกับหมุนไปรอบแกนเหมือนลูกข่าง บอกตรงๆว่า ตอนนั้น
รู้สึกเข้าถึงฟิสิกส์กลศาสตร์ขึ้นมาทันทีเลยครับ ในหัวคิดถึงความเร็ว
ความเร่ง โมเมนต์ โมเมนตัม ระยะทาง ทอร์ก จุดหมุน ฯลฯ

ด้วยความใจดีของพนักงาน เขาจัดหนักแถมให้กับน้องอีกสองคน
ที่มาเล่นเป็นรอบที่สองติดกัน (แต่ผมไม่ได้ต้องการนี่นา)
พอลงมาปุ๊บ เอาละครับ นึกถึงตอนมัธยมปลายออกใช่มั้ยครับ
อ่านหนังสือฟิสิกส์มากๆ เกิดอะไรขึ้นครับ คลื่นไส้ อาเจียน จะอ้วกครับ
ตอนนั้นรู้สึกว่าทรงตัวไม่อยู่ หน้าซีดจนรู้สึกได้ เหงื่อแตกพลั่ก

กระเพาะและลำไส้ ก็ตอบสนองต่อสิ่งกระตุ้น รีบปฏิเสธอาหารโดยพลัน
อาหารเช้าที่ทานไปตั้งแต่ 8 โมง บัดนี้ลงไปถึงลำไส้เล็กเรียบร้อยแล้ว
ก็ถูกขับไล่ออกจากลำไส้เล็กกลับมาสู่กระเพาะ (หลายคนอาจจะบอกว่าโม้)
แต่วินาทีนั้น มันรู้สึกได้จริงๆครับ ทั้งทางเดินอาหารพร้อมใจกันบีบย้อนกลับ
เริ่มอาเจียนแต่ไม่มีอะไรออกมา ในกระเพาะก็รับการกลับมาของมื้อเช้าเรียบร้อย

หลังจากลงมา 15 นาที นั่งผะอืดผะอมอยู่ตรงม้านั่งนั่น
ผ่านไปครึ่งชั่วโมง ก็ยังได้แต่นั่งอยู่ตรงนั้น ไปคำนับถังขยะเป็นหนที่สอง
แต่ก็ยังไม่มีสิ่งใดออกมา หนที่สามจึงเริ่มมีอาหารเช้าออกมาเล็กน้อยครับ
จากนั้น ก็รู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย จึงเดินไปหาที่นั่งพักที่สบายกว่านี้
ณ จุดนี้ บอกตามตรงสงสารเพื่อนมากครับ จะไปเล่นเครื่องเล่นก็ไม่ได้
จะช่วยอะไรก็ไม่ได้ (ไม่คิดว่าผมจะเป็นหนักขนาดนี้)  ได้แต่ช่วยลูบหลัง

มาพักจุดที่สองผมนอนพัก (นอนไปเลยจริงๆ) อยู่อีกประมาณครึ่งชั่วโมง
จนผมลุกขึ้นมาก็มีคุณผู้หญิงใจดีคนนึง นั่งอยู่ม้านั่งข้างๆกับเพื่อนสาวอีกคน
ยื่นยาแก้แพ้มาให้ผม ณ จังหวะนั้น ผมก็บอกปฏิเสธไปด้วยความเกรงใจ
แต่ก็ลงไปนอนทรุดอีกรอบนึง เพื่อนผมก็หันไปคุยกับเค้า คุยไปคุยมา
ก็ได้ความว่า ทั้งคู่ก็เพิ่งเมาเครื่องเล่นมาเหมือนกัน ทอร์นาโดนี่ละ
และเค้าก็เพิ่งทานยาแก้แพ้ไป บอกว่ามันช่วยได้จริงๆนะ เพื่อนผมก็ยิ้มๆ

อีกประมาณสิบห้านาที ผมลุกขึ้นมาอีกครั้ง เพราะความปวดหัว
หันไปเห็นคุณผู้หญิงนั่งรอเพื่อนอีกคนที่ไปซื้อของกินอยู่
คราวนี้เค้าไม่พูดพร่ำทำเพลง ก็บรรจงแกะยาแก้แพ้ออกจากซองฟอยล์
แล้วก็ยื่นมาให้เพื่อนผม บอกว่ากินสักหน่อยเถอะค่ะ มันช่วยได้จริงๆ
ณ จุดนั้น ผมไม่ไหวแล้วจริงๆ จึงรับยาจากเพื่อนแล้วกินเข้าไปอย่างรวดเร็ว

หลังจากนั้นเค้าทั้งคู่ก็ลุกออกไป ส่วนผมก็ขอยังไม่ดีขึ้น เพื่อนจึงถูลู่ถูกัง
พาไปนั่งพักในเคเอฟซี ขอขอบคุณมา ณ ที่นี้ด้วย ที่ไม่มีนโยบายไล่ลูกค้าที่
ไม่ได้สั่งอะไรแล้วไปนอนพักอย่างเดียว แล้วก็ปล่อยให้เพื่อนผมไปเล่นเครื่องเล่น
แต่เพียงลำพัง หลังจากนั้นยาก็เริ่มออกฤทธิ์ช่วยให้อาการอยากอาเจียนดีขึ้นครับ
แต่มาพร้อมกับความง่วงมึน ตลอดบ่ายนั้นจึงได้แต่สลบไสล เกลือกกลิ้งไปตามมานั่ง
ภายในสวนสนุกแห่งนี้ เป็นที่น่าสมเพชยิ่งนัก (เพราะความที่อยากจะไปหาเพื่อนแต่ไม่รอด)

พอเริ่มหายอาเจียน ก็หิวมากเลยครับ ไม่มีอาหารตกถึงท้อง
แต่พอได้ทานขนมปังเข้าไปเพียงคำเดียวเท่านั้น
อาการปฏิเสธอาหารก็กลับมาอีกครั้ง นั่งทรมานอีกครึ่งชั่วโมง
ก็ถูกขับออกมาจากร่างกายอีกครั้ง สรุปรวมทั้งวันคำนับถังขยะไป 5 รอบ
ตอนเย็นก็เริ่มรู้สึกดีขึ้น จนสามารถพาร่างตัวเองกลับบ้านได้อย่างปลอดภัยครับ

ก็จากที่เล่ามาก็อยากจะขอโทษทุกๆคนที่เห็นผมในสวนสนุกมากๆ
ที่ทำตัวไม่น่าดู เมาแล้วนอนเรื้อน เกะกะ แย่งม้านั่ง จนทำให้เสียบรรยากาศ
ขอโทษเพื่อนที่แสนดีของผม ที่ต้องปล่อยให้ไปนั่งเหงาบนเครื่องเล่นเพียงลำพัง
จะไม่ไปก็เสียดาย อุตส่าห์ซื้อวีซ่ามา เพิ่งเล่นไปไม่กี่อย่าง ขอโทษจริงๆ
รู้สึกผิดในความอ่อนแอของร่างกายตัวเอง สักวันจะต้องแข็งแรงกว่านี้

และที่สำคัญ ก็ขอขอบคุณผู้หญิงใจดี ที่มอบยาแก้แพ้ให้กับผมอีกครั้งครับ
ถึงยานี้จะไม่ได้ทำให้ผมหายจากอาการได้ทั้งหมด
แต่น้ำใจของคุณนั้น ผมก็รับรู้ได้และรู้สึกปิติยินดีเป็นยิ่งนัก
ที่ในสังคมนี้ยังไม่สิ้นคนดี และที่สำคัญรู้จักยาแก้แพ้ด้วย (ยาแก้เมารถ)
หวังว่าถ้าคุณได้เห็นข้อความตรงนี้แล้วจะรับรู้ได้ถึงความขอบคุณของผมเช่นกันนะครับ

---------------------------------------------------------------------------------------------------------
สุดท้ายขออวยพรให้คุณผู้หญิงใจดี เพื่อนเธอ เพื่อนผม ตัวผมเอง และรวมถึงท่านผู้อ่านทุกท่าน
จงประสบแต่ความไม่แพ้ ไม่เมาแล้วเรื้อน ไม่โดนเหวี่ยงบ่อยๆ ไม่เป็นภาระของสังคม ไม่ละเลยคนตกยากนะครับ
ขอบคุณมากครับ
ป.ล. ผมเลือกแท็กถูกมั้ยครับเนี่ย งงมาก
ป.ล. 2 ผมยกเลิกแท็กฟิสิกส์ ออกแล้วนะครับ