มีแฟนมาบ้างนะคะ แต่เวลาเลิกกันเราเป็นฝ่ายบอกเลิกตลอด พอเลิกก็ไม่เสียใจ
ไม่มีระยะเวลาทำใจอะไรเลย พอเจอหน้ากันอีกเราก็ไม่กระอักกระอ่วน ทักทายกันปกติมากเฉยๆมาก
คือตอนอยู่ด้วยกันมันก็สนุกดี มีความสุข แต่ก็ไม่ต่างกับที่รู้สึกกับเพื่อนสนิทอะค่ะ

อย่างงี้คือไม่ได้รักเขาใช่มั้ยคะ เราไม่เคยหึงเลย แทบไม่เคยทะเลาะกัน
จนกระทั่งเลิกเพราะเบื่อเนี่ยแหละค่ะ แต่ฝ่ายนั้นเศร้านะคะ บางคนก็อยากกลับมาคืนดีด้วย

ความรักคืออะไรเหรอคะ เมื่อไหร่ถึงจะเรียกว่ารักได้ เรางงอะค่ะ
เห็นเพื่อนๆมีแฟน พอทะเลาะกันอะไรนิดอะไรหน่อยก็ร้องไห้ เราไม่เข้าใจอะค่ะ
ถ้าไม่พอใจกันก็เลิกๆไปง่ายๆ ทำไมทำกันไม่ได้ ในฐานะที่เราๆก็ยังไม่แก่ สักวันก็ต้องไปเจอคนใหม่

หรือว่าที่ผ่านมาเรายังไม่เจอคนที่ใช่จริงๆคะ