ในฐานะที่อยู่ใกล้สธ. และการเรียกร้องที่เกิดขึ้นครั้งแรกๆเกิดจากน้องๆพยาบาล จนทำให้วิชาชีพอื่นตามมาเรียกร้องบ้าง
วิชาชีพพยาบาลจริงๆเป็นวิชาชีพที่ขาดแคลน แต่ที่ผ่านมาผู้หลักผู้ใหญ่ในกระทรวงสธ.เป็นแพทย์กันหมด ก็เลยสนใจดูแลความก้าวหน้าให้แต่แพทย์สถานเดียว(ความเป็นจริงที่เจ็บปวด) พยาบาลซึ่งส่วนมากเป็นผู้หญิง ถูกสอนมาให้ยอม เสียสละเพื่อคนอื่น สงบปากสงบคำมาตลอด และหลังๆมายิ่งถูกละเลย ซีตันที่ 7 ซี8มีน้อยมาก เมื่อเทียบกับจำนวนพยาบาล  (ขอเรียกแบบเดิมนะคะแบบใหม่ยาวเวิ่นเว้อ)
แต่คุณไปดูที่โรงพยาบาลสิ คุณเห็นพยาบาลหนีงานไหม ทำงานวันหนึ่งมากกว่า 8ชั่วโมง คุณไปโรงพยาบาลเวลาไหนคุณได้รับการบริการจากพยาบาลแน่นอน แต่คนที่ก้าวหน้าในวิชาชีพทั้งๆที่นอนอยู่บ้านทั้งๆที่ชื่ออยู่เวรคือ หมอต่างหาก ที่.. ได้ทั้งเงินค่าเวร ค่าตอบแทนที่สูงลิ่ว และความก้าวหน้าในวิชาชีพ  หมออายุ 30กว่า ซี 9 นะคะ

หลานเราสอบได้พยาบาลในมหาลัยของรัฐที่ดังๆ ครอบครัวยังให้สละสิทธิ์เลย พี่น้องบ้านเราจะเป็นครูเยอะ ซี 8 หมดแล้ว แต่หลานที่เป็นพยาบาลเพิ่งได้เงินเดือนเลย15000มานิดเดียว เพิ่งได้สิทธิ์ทำซี 7 ดีอย่างเดียวมีค่าเวรเยอะแต่ก็เหนื่อยแฮ่กๆกว่าจะได้มา  งานหนัก ความรับผิดชอบสูงเิกินตำแหน่ง คอยรับหน้าผู้ป่วยและญาติๆเวลาหมอไม่มาตรวจง่าย เวลาด่าหรือต่อว่าก็มาว่าพยาบาล พอหมอมากลับเงียบพินอบพิเทาซะงั้น  กำลังลุ้นให้หลานย้ายงานไปอยู่กับเทศบาลดีกว่า ก้าวหน้ากว่าพยาบาลในโรงพยาบาล

แล้วถ้าทำงานหนัก ความก้าวหน้าไม่มี ใครจะมีกะจิตกะใจทำงานล่ะคะ  เราว่าดีแล้วที่น้องๆพยาบาลและวิชาชีพอื่นๆออกมาเรียกร้องให้สังคมได้รับรู้บ้างว่าในสธ.ไม่ได้มีแต่วิชาชีพแพทย์
อยากให้สังคมเห็นใจวิชาชีพอื่นๆในสธ.บ้างน่ะค่ะ