ใครอ่านเรื่องนี้แล้วเป็นเหมือนเราบ้างเนี่ย คือรำคาญทั้งพระเอกนางเอกเลย

แคธรินเป็นผู้หญิงที่เยอะ หลายสิ่ง many things มากๆค่ะ อะไรของนางก็ไม่รู้ การที่ตกลงแต่งงานกับอาเธอร์เพราะอยากออกไปสู่โลกกว้าง แล้วเผอิญมาพบเจ้าสายฟ้าเมื่อยามขวานบิ่น (ทำพิธีแต่งไปแล้ว) ก็น่าเสียดายอยู่หรอก เราไม่ชอบความรู้สึกที่ออกจะกระดี๊กระด๊าของเธอ ที่พอรู้ว่าอาเธอร์แอบมีสัมพันธ์ (ที่ไม่ว่าจะชั่วคราวหรือประจำแค่ไหน) กับหญิงอื่น แต่มันก็ไม่ทำให้เรื่องที่เธอปันใจให้ชายอื่นในขณะที่มีสามีแล้ว มันกลายเป็นเรื่องถูกไปได้หรอก แล้วพอมาเป็นหม่อมแล้ว ดูเหมือนเธอจะไม่ยอมปรับตัวอะไรเลย ถึงจะอยู่ในสยามแล้วก็ตาม ชั้นเป็นคนอังกฤษชั้นจะทำทุกอย่างแบบคนอังกฤษ ตามแบบที่ชั้นอยากจะทำเท่านั้น........ มันจะมีช่วงที่นิยายเหมือนตำหนิหม่อมแม่ของเจ้าสายฟ้าที่ไม่คิดถึงว่าถ้าตนต้องไปอยู่ต่างบ้านเมืองแบบแคธรินจะทำยังไง ก็เอ่อ... หม่อมแม่ก็คงไม่ยอมปรับตัวเหมือนกันแหละค่ะ แต่หม่อมแม่ก็น่าเลือกที่จะไม่ไปอยู่ในที่ๆตนอยู่ไม่ได้ซะมากกว่า คล้ายๆแม่บัวที่ถ้ากลัวก็ไม่สู้เลย

รวมทั้งไม่ชอบตอนจบด้วยที่ทำให้พระนางได้คู่กันอีกครั้ง ชีวิตที่แคธรินอยากได้คือชีวิตที่เจ้าสายฟ้ามาอยู่ด้วยกันที่อังกฤษน่ะแหละ เราถึงขัดใจตอนจบ จริงๆก็ขัดใจแทบจะทุกตัวละคร แต่กับแคธรินนี่เยอะหน่อยเพราะเป็นนางเอกนี่นะ แบบโลกต้องหมุนรอบตัวนางจริงๆเชียว ตอนหนีกลับอังกฤษก็เพราะสามีผิดสัญญาว่าจะไม่ค้างคืนกับเมียใหม่ เพราะตอนที่มีเมียใหม่เหมือนแคธรินจะจำยอมทนดูก่อน ซึ่งเราหมั่นใส้เป็นพิเศษ ถ้าเธอหาทางกลับตั้งแต่สามีมีเมียใหม่ ถึงยังกลับไม่ได้เราจะไม่หมั่นใส้นะ จริงๆกลับตอนจะมีเมียใหม่นี่สมควรมาก แต่ตอนกลับเพราะไปเห็นภาพบาดตาเค้าตักบาตรด้วยกัน อันนี้เหมือนคนแสนงอน

ไม่ได้เชียร์ฝั่งแม่บัวนะคะ รายนั้นก็เซ็งเหมือนกัน แต่ยังไงก็เป็นตัวละครสมทบ รวมทั้งไม่ได้เข้าข้างเจ้าสายฟ้าด้วย เผอิญคิดว่าเวิ่นเว้อความรักเป็นใหญ่ไปหน่อยอ่ะค่ะเจ้าคนนี้

ถ้ามีใครมาร่วมคุย เราจะทยอยระบายถึงตัวละครอื่นๆนะคะ นี่เอานางเอกไปคนเดียวก่อน จริงๆก็คิดไว้ยาวมาก พิมพ์ไปพิมพ์มาชักวกวนยังไงก็ไม่รู้แฮะ