สดุดี 39:4-13
4 "ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอให้ข้าพระองค์ทราบบั้นปลายของข้าพระองค์ และทราบว่าข้าพระองค์จะมีชีวิตอยู่นานสักเท่าใด ขอให้ข้าพระองค์ทราบว่าสังขารข้าพระองค์ไม่เที่ยงอย่างไร
5 ดูสิ พระองค์ทรงทำให้วันเวลาของข้าพระองค์สั้นแค่สองสามฝ่ามือเท่านั้น ช่วงชีวิตของข้าพระองค์ไม่เท่าไรเลย เฉพาะพระพักตร์พระองค์ แน่ทีเดียว มนุษย์ทุกคนดำรงอยู่ชั่วเวลาหนึ่งอย่างลมหายใจ เส-ลาห์
6 แน่ทีเดียว มนุษย์ไปๆ มาๆ อย่างเงา แน่ทีเดียว เขาวุ่นวายอยู่เปล่าๆ เขาโกยกองสมบัติไว้ และไม่ทราบว่าใครจะเก็บไป"
7 "ข้าแต่องค์เจ้านาย บัดนี้ข้าพระองค์จะคอยอะไร? ความหวังของข้าพระองค์อยู่ในพระองค์
8 ขอทรงช่วยกู้ข้าพระองค์ให้พ้นจากการละเมิดทั้งสิ้นของข้าพระองค์ อย่าให้ข้าพระองค์เป็นที่เยาะเย้ยของคนโง่
9 ข้าพระองค์เป็นใบ้ ข้าพระองค์ไม่อ้าปาก เป็นพระองค์เองที่ทรงทำเช่นนั้น
10 ขอทรงถอนภัยพิบัติไปจากข้าพระองค์เถิด ข้าพระองค์ร่วงโรยไปด้วยพระหัตถ์ของพระองค์โบยตี
11 เมื่อพระองค์ทรงตีสอนมนุษย์ พร้อมไปกับการดุว่าเรื่องความชั่ว พระองค์ทรงทำลายสิ่งที่เขารักเสียอย่างตัวมอดทำลาย มนุษย์ทุกคนเป็นแต่ลมหายใจแน่ทีเดียว" เส-ลาห์
12 "ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทรงสดับคำอธิษฐานของข้าพระองค์ ขอเงี่ยพระกรรณฟังคำวิงวอนของข์ ขออย่าทรงเฉยเมยต่อน้ำตาของข้าพระองค์ เพราะข้าพระองค์เป็นคนต่างด้าวสำหรับพระองค์ เป็นคนร่อนเร่ อย่างบรรพบุรุษทั้งสิ้นของข้าพระองค์
13 ขอเมินพระพักตร์จากข้าพระองค์ เพื่อข้าพระองค์จะเบิกบานขึ้น ก่อนที่ข้าพระองค์จะจากไปและไม่มีตัวตนอยู่อีก"
----------------
ขณะที่เรารอคอยปีใหม่ ด้วยแผนการและความตั้งใจ คนของพระเจ้าในอดีต หนุนใจเราให้คิดถึงสิ่งที่เราชอบละเลย นั่นคือความตาย
โธมัส อาเคมพิส (1379-1471) เขียนว่า ความสุขเป็นของบุคคลที่ตระหนักถึงความตายของตนอยู่เสมอ และเตรียมพร้อมรับความตายทุกวัน และฟรองซัว ฟีเนลอน (1651-1715) เขียนไว้ว่า เราไม่อาจตำหนิความโฉดเขลาของมนุษย์ผู้ไม่อยากคิดถึงความตาย และผู้ที่หันหนีจากสิ่งซึ่งหลีกเลี่ยงไม่ได้ ทั้งที่เรารู้สึกสุขใจได้เมื่อคิดถึงบ่อยๆ ความตายสร้างปัญหาให้กับผู้ที่ยึดติดในเนื้อหนังเท่านั้น
คนเหล่านี้จะไม่กล่าวถึงความวิตกหดหู่ที่ต้องตาย แต่กล่าวถึงพลังที่ช่วยขับเคลื่อนชีวิตเราควรจะอธิษฐานตามอย่างดาวิด ผู้เขียนสดุดีว่า ข้าแต่พระเจ้า ขอให้ข้าพระองค์ทราบถึงบั้นปลายของข้าพระองค์ และวันเวลาของข้าพระองค์ จะนานสักเท่าใด ขอให้ข้าพระองค์ทราบว่า ชีวิตข้าพระองค์ไม่เที่ยงอย่างไรมนุษย์ทุกคนดำรงอยู่อย่างลมหายใจแน่ทีเดียว (สดด.39:4-5) ดาวิดกล่าวถึงู้คนที่ทำงานโดยเปล่าประโยชน์ กอบโกยความมั่งคั่งโดยไม่รู้ว่าใครจะได้ไป (สดุดี 39:6) ท่านสรุปโดยยืนยันว่า ความหวังของท่านอยู่ในพระเจ้ามีเพียงพระองค์ที่ทรงปกป้องท่านจากชีวิตที่ล่วงละเมิดฝ่ายวิญญาณ และภัยอันตรายได้ (สดุดี 39:7-8)
เมื่อเรามอบความหวังใจของเราไว้กับพระเจ้า ชีวิตอันแสนสั้นของเราในโลกนี้ ก็ควรค่าแก่การใคร่ครวญทุกวัน DCM
ข้าแต่พระเจ้า เรารู้ว่าชีวิตของเราในโลกนี้สั้นนัก เมื่อเทียบกับนิรันดร์กาล
ขอทรงอวยพระพรเรา เติมเราและใช้เราในการบอกเล่าถึงความรักของพระองค์
ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ตราบจนกระทั่งเราได้พบพระองค์ อาเมน
การพิจารณาถึงความแน่นอนของความตาย
สร้างพลังขับเคลื่อนให้ชีวิต
--------------
พันธกิจมานาประจำวัน (วันจันทร์ที่ 31 ธันวาคม 2012)
http://www.rbcthailand.org/odb/2012/12/31 
[มานาประจำวัน] พลังของการคิดถึงบั้นปลาย
4 "ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอให้ข้าพระองค์ทราบบั้นปลายของข้าพระองค์ และทราบว่าข้าพระองค์จะมีชีวิตอยู่นานสักเท่าใด ขอให้ข้าพระองค์ทราบว่าสังขารข้าพระองค์ไม่เที่ยงอย่างไร
5 ดูสิ พระองค์ทรงทำให้วันเวลาของข้าพระองค์สั้นแค่สองสามฝ่ามือเท่านั้น ช่วงชีวิตของข้าพระองค์ไม่เท่าไรเลย เฉพาะพระพักตร์พระองค์ แน่ทีเดียว มนุษย์ทุกคนดำรงอยู่ชั่วเวลาหนึ่งอย่างลมหายใจ เส-ลาห์
6 แน่ทีเดียว มนุษย์ไปๆ มาๆ อย่างเงา แน่ทีเดียว เขาวุ่นวายอยู่เปล่าๆ เขาโกยกองสมบัติไว้ และไม่ทราบว่าใครจะเก็บไป"
7 "ข้าแต่องค์เจ้านาย บัดนี้ข้าพระองค์จะคอยอะไร? ความหวังของข้าพระองค์อยู่ในพระองค์
8 ขอทรงช่วยกู้ข้าพระองค์ให้พ้นจากการละเมิดทั้งสิ้นของข้าพระองค์ อย่าให้ข้าพระองค์เป็นที่เยาะเย้ยของคนโง่
9 ข้าพระองค์เป็นใบ้ ข้าพระองค์ไม่อ้าปาก เป็นพระองค์เองที่ทรงทำเช่นนั้น
10 ขอทรงถอนภัยพิบัติไปจากข้าพระองค์เถิด ข้าพระองค์ร่วงโรยไปด้วยพระหัตถ์ของพระองค์โบยตี
11 เมื่อพระองค์ทรงตีสอนมนุษย์ พร้อมไปกับการดุว่าเรื่องความชั่ว พระองค์ทรงทำลายสิ่งที่เขารักเสียอย่างตัวมอดทำลาย มนุษย์ทุกคนเป็นแต่ลมหายใจแน่ทีเดียว" เส-ลาห์
12 "ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทรงสดับคำอธิษฐานของข้าพระองค์ ขอเงี่ยพระกรรณฟังคำวิงวอนของข์ ขออย่าทรงเฉยเมยต่อน้ำตาของข้าพระองค์ เพราะข้าพระองค์เป็นคนต่างด้าวสำหรับพระองค์ เป็นคนร่อนเร่ อย่างบรรพบุรุษทั้งสิ้นของข้าพระองค์
13 ขอเมินพระพักตร์จากข้าพระองค์ เพื่อข้าพระองค์จะเบิกบานขึ้น ก่อนที่ข้าพระองค์จะจากไปและไม่มีตัวตนอยู่อีก"
----------------
ขณะที่เรารอคอยปีใหม่ ด้วยแผนการและความตั้งใจ คนของพระเจ้าในอดีต หนุนใจเราให้คิดถึงสิ่งที่เราชอบละเลย นั่นคือความตาย
โธมัส อาเคมพิส (1379-1471) เขียนว่า ความสุขเป็นของบุคคลที่ตระหนักถึงความตายของตนอยู่เสมอ และเตรียมพร้อมรับความตายทุกวัน และฟรองซัว ฟีเนลอน (1651-1715) เขียนไว้ว่า เราไม่อาจตำหนิความโฉดเขลาของมนุษย์ผู้ไม่อยากคิดถึงความตาย และผู้ที่หันหนีจากสิ่งซึ่งหลีกเลี่ยงไม่ได้ ทั้งที่เรารู้สึกสุขใจได้เมื่อคิดถึงบ่อยๆ ความตายสร้างปัญหาให้กับผู้ที่ยึดติดในเนื้อหนังเท่านั้น
คนเหล่านี้จะไม่กล่าวถึงความวิตกหดหู่ที่ต้องตาย แต่กล่าวถึงพลังที่ช่วยขับเคลื่อนชีวิตเราควรจะอธิษฐานตามอย่างดาวิด ผู้เขียนสดุดีว่า ข้าแต่พระเจ้า ขอให้ข้าพระองค์ทราบถึงบั้นปลายของข้าพระองค์ และวันเวลาของข้าพระองค์ จะนานสักเท่าใด ขอให้ข้าพระองค์ทราบว่า ชีวิตข้าพระองค์ไม่เที่ยงอย่างไรมนุษย์ทุกคนดำรงอยู่อย่างลมหายใจแน่ทีเดียว (สดด.39:4-5) ดาวิดกล่าวถึงู้คนที่ทำงานโดยเปล่าประโยชน์ กอบโกยความมั่งคั่งโดยไม่รู้ว่าใครจะได้ไป (สดุดี 39:6) ท่านสรุปโดยยืนยันว่า ความหวังของท่านอยู่ในพระเจ้ามีเพียงพระองค์ที่ทรงปกป้องท่านจากชีวิตที่ล่วงละเมิดฝ่ายวิญญาณ และภัยอันตรายได้ (สดุดี 39:7-8)
เมื่อเรามอบความหวังใจของเราไว้กับพระเจ้า ชีวิตอันแสนสั้นของเราในโลกนี้ ก็ควรค่าแก่การใคร่ครวญทุกวัน DCM
ข้าแต่พระเจ้า เรารู้ว่าชีวิตของเราในโลกนี้สั้นนัก เมื่อเทียบกับนิรันดร์กาล
ขอทรงอวยพระพรเรา เติมเราและใช้เราในการบอกเล่าถึงความรักของพระองค์
ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ตราบจนกระทั่งเราได้พบพระองค์ อาเมน
การพิจารณาถึงความแน่นอนของความตาย
สร้างพลังขับเคลื่อนให้ชีวิต
--------------
พันธกิจมานาประจำวัน (วันจันทร์ที่ 31 ธันวาคม 2012)
http://www.rbcthailand.org/odb/2012/12/31