คือว่าคบกับแฟนมา 10 ปีแล้ว แต่ยังไม่ได้เป็นแต่งงานเลย
ยังคงใช้แค่คำว่าแฟน เพราะ แฟนก็ยังไม่คิดจะสร้างอนาคตร่วมกับเรา ไม่คิดจะเก็บเงิน ไม่คิดจะซื้อบ้าน รถ หรือ อารัยต่างๆ นาๆ ยังคงใช้ชีวิตอยู่ไปแบบนี้วันๆ เรียนก็ยังไม่จบ ไม่เคยไปทำงานที่ไหน (มีช่วยที่บ้านทำงานบ้างปะปราย) รายได้ก็ขอได้จากที่บ้าน ซึ่งเป็นเหมือนแค่ค่าขนม เงินเก็บไม่มี จะซื้ออะไรที่ ก็ต้องขออนุมัติจากที่บ้าน
เราเริ่มรู้สึกแย่ รู้สึกทนไม่ไหวแล้ว เราเลข 3 แล้ว ทนมาตั้งแต่สมัยเรียน คิดว่า พออายุเยอะขึ้นเค้าอาจจะเริ่มดีขึ้น แต่ตอนนี้เริ่มนอยส์แล้ว
แฟนเรามีเงินใช้จ่ายไปเที่ยวไปกิน มีรถขับ ซึ่งก็มาจากเงินที่บ้านทั้งนั้น ยอมรับว่าที่บ้านเค้าเป็นคนมีเงิน แต่คือเรารู้สึกตรงที่ว่า เค้าก็ต้องขอพ่อขอแม่กิน เราต้องการคนที่ร่วมสร้างอนาคตกับเราด้วยเงินตัวเอง
และ...เราก็มีคนเข้ามาในชีิวิตเรื่อยๆ ยอมรับว่าไขว้เขว้มากๆ แต่ใจจิงเราไม่อยากมีคนอื่นเลย แต่ในเมื่อเรารู้สึกแย่ เค้าไม่ได้เติมเต็มให้เราเลย เราอยากมีใครซักคนที่ร่วมสร้างอนาคตกับเรา แต่แฟนเราให้เราไม่ได้ เราเลวไหม ที่ไปคุยกับคนอื่น ที่ไปเที่ยวกับคนอื่น แระคนอื่นนั้นทุกคนก็รู้ว่าเรามีแฟน เราก็จะลิมิตกับทุกคนว่าเราให้ได้แค่นี้ แค่รับความรู้สึกดีๆ ที่เค้ามีให้เรา แต่เราไม่สามารถตอบแทนเค้าได้ เราเหมือนคนเลวมากๆ เห็นแก่ตัวมากๆ แต่ถ้าเลือกได้เราก็ไม่อยากทำ แต่ถ้าไม่ทำเราก็ไม่รู้จะหาทางออกให้ตัวเองยังไงให้มีความสุข (ก็เห็นแก่ตัวบ้าง)
เราพยายามบอกตัวเองว่าให้อยู่คนเดียวก็ได้ ไม่มีมีแฟนก็ได้ แต่สุดท้ายความเหงามันก็เข้ามาในชีวิต วันๆ นึงเราแทบไม่ได้คุยกับแฟนเราเลย เรากับเค้าคบกันแบบไหนไม่รู้ตอนนี้ เราห่างกัน อาทิตย์นึงไม่เจอกันหรือเจอกัน 1 ที โทรสัพไม่ต้องพูดถึง 3 วันอาจคุยกันแค่ 10 นาที นี่หรอคือชีวิตคนเป็นแฟนกัน แล้วก็คบกันมา 10 ปี และคนนี้หรอที่เราอยากให้เค้าเป็นคู่ชีวิตเรา เรารู้สึกนอยส์แฟนมากเลย
ไปเที่ยวไหนกัน เราแชร์กับเค้าทุกอย่าง 50-50 เพราะเงินเค้าก็แค่ได้ค่าขนมแบบเด็กมหาลัยได้กัน เราก็ไม่ค่้อยคิดมากเท่าไหร่นะเรื่องนี้ แต่บางทีก็อดคิดไม่ได้ เวลามาอ่านในพันทิพ แล้วพะ ช บางคนทุ่มเทอะไรให้ พะ ญ คนนั้นเท่านั้นคนนี้เท่านี้ เราอิจฉาค่ะ(เรยทำให้นอยส์มาก) ทำไมแฟนเราไม่เห็นเคยทำให้เราได้บ้าง แล้วอีกอย่าง บ้านเราก็ไม่ใช่จะยากจน บ้านเราก็มีเงิน เราทำงานก็มีเงิน เราน้อยใจชีวิตตัวเองที่ทำไมต้องมาทนแบบนี้ด้วย ทำไมเราไม่เลิก ๆ กับเค้าไปซักที เราจะทนไปทำไม (ก็ได้แต่คิดแหละ เราอ่อนแอเองที่เลิกไม่ได้) พอเราบ่น แฟนก็ชอบบอกเราว่า บ้านเค้าก็มีสมบัติ บ้านเราก็มีสมบัติ บ้านจะเก็บเงินซื้อไปทำไม พ่อแม่ก็มีให้เยอะแยะแล้ว รถก็พ่อแม่ก็มีให้ เราจะไปดิ้นรนทำไม.....( เฮ้อ...ก็เราอยากมีเป็นของตัวเองนิ เราอยากมีอะไรเป็นของตัวเองบ้าง เราอยากมีชีวิตที่สมบูรณ์บ้าง)
วันนี้ก็ยิ่งนอยส์มาก ๆ จากหลายๆ เรื่องรอบข้าง รู้สึกชีวิตทำไมมันแย่แบบนี้ นอยส์ตัวเองด้วยที่ไม่เข็มแข็ง เฮ้อออ....
ขอมาระบายมั่งค่ะ คือก็อยากรู้่ว่า เราเป็นแบบนี เราแอบไปคุยกะคนอื่น ไปเที่ยวกะคนอื่นบ้าง เราเลวไหมคะ? เราก็รู็สึกแย่นะที่ทำ แต่เราก็อยากเห็นแก่ตัวหาความสุขให้ตัวเองบ้าง ก็เพราะความสุขที่เราโหยหาตรงนี้ แฟนให้เราไม่ได้อ่ะ
ปล. ไว้ก่อนเรยค่ะ เรื่องอนาคตที่เราต้องการจากเค้า เราเคยคุยกะแฟนจนไม่ีรู้จะคุยยังไงแล้วค่ะ เราบอกเค้าตรงๆ เราอยากมีอนาคต เราอยากให้เค้าเก็บเงินเพื่อร่วมสร้างอนาคตกับเรา เราอยากให้เค้ามีความรับผิดชอบในตัวเอง เราอยากให้เค้าทำโน่นทำนี่ให้เราบ้าง เราเป็น พะ ญ นะ เราต้องมานั่งเลี้ยงดูเทอหรอไง(ก็เราไม่เห็นอนาคตเค้าเรย เราก็กัวไ้ว้ก่อนว่าอีกหน่อยชั้นต้องทำงานหาเงินเลี้ยงให้เทออยู่บ้าน นั่งๆ นอนๆ กินๆ ใช่ไหม? แบบที่พ่อแม่เทอให้เทอ) เทอไม่คิดจะดูแลเราบ้างหรอไง? แล้วเราก็รอเค้ามานานมากพอแล้ว ...
จากคุณ จขกท. ( Ticket ID : 386999)
คบกับแฟนมา 10 ปีแล้ว.....
ยังคงใช้แค่คำว่าแฟน เพราะ แฟนก็ยังไม่คิดจะสร้างอนาคตร่วมกับเรา ไม่คิดจะเก็บเงิน ไม่คิดจะซื้อบ้าน รถ หรือ อารัยต่างๆ นาๆ ยังคงใช้ชีวิตอยู่ไปแบบนี้วันๆ เรียนก็ยังไม่จบ ไม่เคยไปทำงานที่ไหน (มีช่วยที่บ้านทำงานบ้างปะปราย) รายได้ก็ขอได้จากที่บ้าน ซึ่งเป็นเหมือนแค่ค่าขนม เงินเก็บไม่มี จะซื้ออะไรที่ ก็ต้องขออนุมัติจากที่บ้าน
เราเริ่มรู้สึกแย่ รู้สึกทนไม่ไหวแล้ว เราเลข 3 แล้ว ทนมาตั้งแต่สมัยเรียน คิดว่า พออายุเยอะขึ้นเค้าอาจจะเริ่มดีขึ้น แต่ตอนนี้เริ่มนอยส์แล้ว
แฟนเรามีเงินใช้จ่ายไปเที่ยวไปกิน มีรถขับ ซึ่งก็มาจากเงินที่บ้านทั้งนั้น ยอมรับว่าที่บ้านเค้าเป็นคนมีเงิน แต่คือเรารู้สึกตรงที่ว่า เค้าก็ต้องขอพ่อขอแม่กิน เราต้องการคนที่ร่วมสร้างอนาคตกับเราด้วยเงินตัวเอง
และ...เราก็มีคนเข้ามาในชีิวิตเรื่อยๆ ยอมรับว่าไขว้เขว้มากๆ แต่ใจจิงเราไม่อยากมีคนอื่นเลย แต่ในเมื่อเรารู้สึกแย่ เค้าไม่ได้เติมเต็มให้เราเลย เราอยากมีใครซักคนที่ร่วมสร้างอนาคตกับเรา แต่แฟนเราให้เราไม่ได้ เราเลวไหม ที่ไปคุยกับคนอื่น ที่ไปเที่ยวกับคนอื่น แระคนอื่นนั้นทุกคนก็รู้ว่าเรามีแฟน เราก็จะลิมิตกับทุกคนว่าเราให้ได้แค่นี้ แค่รับความรู้สึกดีๆ ที่เค้ามีให้เรา แต่เราไม่สามารถตอบแทนเค้าได้ เราเหมือนคนเลวมากๆ เห็นแก่ตัวมากๆ แต่ถ้าเลือกได้เราก็ไม่อยากทำ แต่ถ้าไม่ทำเราก็ไม่รู้จะหาทางออกให้ตัวเองยังไงให้มีความสุข (ก็เห็นแก่ตัวบ้าง)
เราพยายามบอกตัวเองว่าให้อยู่คนเดียวก็ได้ ไม่มีมีแฟนก็ได้ แต่สุดท้ายความเหงามันก็เข้ามาในชีวิต วันๆ นึงเราแทบไม่ได้คุยกับแฟนเราเลย เรากับเค้าคบกันแบบไหนไม่รู้ตอนนี้ เราห่างกัน อาทิตย์นึงไม่เจอกันหรือเจอกัน 1 ที โทรสัพไม่ต้องพูดถึง 3 วันอาจคุยกันแค่ 10 นาที นี่หรอคือชีวิตคนเป็นแฟนกัน แล้วก็คบกันมา 10 ปี และคนนี้หรอที่เราอยากให้เค้าเป็นคู่ชีวิตเรา เรารู้สึกนอยส์แฟนมากเลย
ไปเที่ยวไหนกัน เราแชร์กับเค้าทุกอย่าง 50-50 เพราะเงินเค้าก็แค่ได้ค่าขนมแบบเด็กมหาลัยได้กัน เราก็ไม่ค่้อยคิดมากเท่าไหร่นะเรื่องนี้ แต่บางทีก็อดคิดไม่ได้ เวลามาอ่านในพันทิพ แล้วพะ ช บางคนทุ่มเทอะไรให้ พะ ญ คนนั้นเท่านั้นคนนี้เท่านี้ เราอิจฉาค่ะ(เรยทำให้นอยส์มาก) ทำไมแฟนเราไม่เห็นเคยทำให้เราได้บ้าง แล้วอีกอย่าง บ้านเราก็ไม่ใช่จะยากจน บ้านเราก็มีเงิน เราทำงานก็มีเงิน เราน้อยใจชีวิตตัวเองที่ทำไมต้องมาทนแบบนี้ด้วย ทำไมเราไม่เลิก ๆ กับเค้าไปซักที เราจะทนไปทำไม (ก็ได้แต่คิดแหละ เราอ่อนแอเองที่เลิกไม่ได้) พอเราบ่น แฟนก็ชอบบอกเราว่า บ้านเค้าก็มีสมบัติ บ้านเราก็มีสมบัติ บ้านจะเก็บเงินซื้อไปทำไม พ่อแม่ก็มีให้เยอะแยะแล้ว รถก็พ่อแม่ก็มีให้ เราจะไปดิ้นรนทำไม.....( เฮ้อ...ก็เราอยากมีเป็นของตัวเองนิ เราอยากมีอะไรเป็นของตัวเองบ้าง เราอยากมีชีวิตที่สมบูรณ์บ้าง)
วันนี้ก็ยิ่งนอยส์มาก ๆ จากหลายๆ เรื่องรอบข้าง รู้สึกชีวิตทำไมมันแย่แบบนี้ นอยส์ตัวเองด้วยที่ไม่เข็มแข็ง เฮ้อออ....
ขอมาระบายมั่งค่ะ คือก็อยากรู้่ว่า เราเป็นแบบนี เราแอบไปคุยกะคนอื่น ไปเที่ยวกะคนอื่นบ้าง เราเลวไหมคะ? เราก็รู็สึกแย่นะที่ทำ แต่เราก็อยากเห็นแก่ตัวหาความสุขให้ตัวเองบ้าง ก็เพราะความสุขที่เราโหยหาตรงนี้ แฟนให้เราไม่ได้อ่ะ
ปล. ไว้ก่อนเรยค่ะ เรื่องอนาคตที่เราต้องการจากเค้า เราเคยคุยกะแฟนจนไม่ีรู้จะคุยยังไงแล้วค่ะ เราบอกเค้าตรงๆ เราอยากมีอนาคต เราอยากให้เค้าเก็บเงินเพื่อร่วมสร้างอนาคตกับเรา เราอยากให้เค้ามีความรับผิดชอบในตัวเอง เราอยากให้เค้าทำโน่นทำนี่ให้เราบ้าง เราเป็น พะ ญ นะ เราต้องมานั่งเลี้ยงดูเทอหรอไง(ก็เราไม่เห็นอนาคตเค้าเรย เราก็กัวไ้ว้ก่อนว่าอีกหน่อยชั้นต้องทำงานหาเงินเลี้ยงให้เทออยู่บ้าน นั่งๆ นอนๆ กินๆ ใช่ไหม? แบบที่พ่อแม่เทอให้เทอ) เทอไม่คิดจะดูแลเราบ้างหรอไง? แล้วเราก็รอเค้ามานานมากพอแล้ว ...
จากคุณ จขกท. ( Ticket ID : 386999)