สวัสดีค่ะ มีเรื่องอยากมาระบายค่ะ ไม่ชอบคนแบบนี้เลย...
เรื่องของเรื่องคือ ที่ออฟฟิศเราเพื่อนร่วมงานทุกคนน่ารักมาก เวลาใครไปตลาดหรือไป
ซุปเปอร์ฯ ข้างๆ ออฟฟิศ ก็จะซื้อจะขนม ซื้อของกิน นู่น นั่น นี่ มาแบ่งกันกินตลอดๆ..
หรือใครไปเที่ยวเมืองนอก หรือแม้แต่กลับบ้าน ตจว. ก็จะซื้อขนมและของฝากมาฝาก
ปีใหม่ก็ให้ขนม ให้ของขวัญกันไป ทุกคนเป็นอย่างนี้...ย้ำ!! ว่าทุกคน
จนกระทั่งมีพี่คนนึงเข้ามาทำงาน... ตลอดระยะเวลาปีกว่าๆ ที่เค้ามาทำงานที่ออฟฟิศนี้
เค้าไม่เคยหยิบยื่น หรือซื้อขนงขนมอะไรมาฝากเลย เอาแต่กินฟรีตลอดๆ
แม้แต่กระทั่งอุปกรณ์สำนักงานก็ยืมคนอื่นตลอด ปากกาก็ยังเอามาจากคนอื่นเลย
หรือถ้วยจานที่เอามาใส่อาหารกินที่นี่ เธอก็ยังเอากล่องไอติมวอลล์กับกล่องอาหาร CP
ที่ขายตาม 7-11 มาล้างแล้วก็ใส่ข้าวกิน
ตอนแรกเรานึกชมเธอนะ... เพิ่งเข้างาน เงินเดือนไม่เยอะ ประหยัดดีจัง มัธยัสถ์ด้วย
ชอบมากเลย แต่หลังๆ มาเริ่มเยอะ...
เธอกลับบ้าน ตจว. พี่ๆ เค้าก็ฝากซื้อขนมแถวทางผ่านบ้านเธอ
เธอก็ไม่ซื้อมาให้ เธอออกงาน ตจว. เธอก็ไม่แม้แต่จะซื้อขนมมาฝาก
มีอยู่ครั้งนึง เราเคยออกงาน ตจว.กับเธอ ค่ารถ ค่าทางด่วน ค่าน้ำมัน ค่าจิปาฐะ
เธอไม่ออกเลยซักกะบาท ให้เราออกหมดคนเดียว
แต่เข้าใจป่ะ...เธอเป็นพี่ เป็นผู้ใหญ่แล้วนะ อายุก็ปาไปสามสิบฝ่าๆ แล้ว
แต่ให้เด็กอายุ 20 กว่านิดๆ ออกตังให้หมดเนี่ยนะ!! เกินไปป่ะ เราก็ไม่ได้มีเงินเยอะขนาดนั้นนะ
เธอ ทำตัวเหมือนไม่มีตังค์ แต่เดินตลาดนัดข้างออฟฟิศทุกวัน ซื้อเสื้อผ้าและขนมตลอดๆ
จนกระทั่งเมื่อเร็วๆ นี้ เธอไปเที่ยวเมืองนอกมา เราถามเธอได้อะไรมาบ้างหล่ะ
เธอบอกได้แต่พวกขนมมาเยอะแยะเลย... แล้วเราถามเธอ ไม่มีของฝากมาทางนี้บ้างเหรอ
(แกล้งถาม) เธอได้แต่เงียบไป... แล้วซักพักก็บอกว่า ไม่มีหรอก...
เพราะต้องจ่ายเงินค่าน้ำหนักกระเป๋าเพิ่ม!!
สรุปคือ ไม่เคยมีใครได้กินหรือได้รับน้ำใจอะไรจากเธอเลย เวลาไปกินข้าวออกตังค์อเมริกันแชร์
เธอก็ต้องได้ครบทุกบาททุกสตางค์ ตกหล่นไปแม้แต่นิดเดียวก็ไม่ได้ หรือหารไม่ลงตัว
เธอก็ต้องได้เงินส่วนแบ่งมากสุดตลอด
จริงๆ แล้วเราไม่ได้ต้องการของฝากหรือขนมหรืออะไรจากเธอหรอกนะคะ ไม่ได้เห็นแก่กินค่ะ
แต่ไม่คิดว่าคนเราจะงกและไม่มีน้ำใจมากขนาดนี้ ประหยัด มัธยัสถ์เป็นสิ่งดีค่ะ
แต่อย่าให้มันมากเกินไปเลยค่ะ มันทำให้คุณดูไม่ดีในสายตาคนอื่นนะคะ
ขนมแค่สิบยี่สิบบาท ซื้อไปเถอะคะ มันอาจจะไม่ทำให้ชีวีิตคุณดีขึ้นเป็นสิบยี่สิบเท่า
แต่อย่างน้อยถ้าคุณยังต้องเป็นมนุษย์เงินเดือน ทำงานกับคนเยอะๆ แบบนี้
สิ่งที่คุณได้กลับมา มันคือมิตรภาพ รอยยิ้ม แม้ของกินมัันอาจจะไม่อร่อย แต่คนที่ได้รับ
เค้าอร่อย และอิ่มใจกันทุกคนค่ะ ^___^
ฝากเป็นข้อคิดไว้นะคะชาวออฟฟิศทุกคน
*แก้คำผิด
ข้อคิดคนออฟฟิศ...พี่ที่ออฟฟิศงกมาก ไม่มีน้ำใจเลย
เรื่องของเรื่องคือ ที่ออฟฟิศเราเพื่อนร่วมงานทุกคนน่ารักมาก เวลาใครไปตลาดหรือไป
ซุปเปอร์ฯ ข้างๆ ออฟฟิศ ก็จะซื้อจะขนม ซื้อของกิน นู่น นั่น นี่ มาแบ่งกันกินตลอดๆ..
หรือใครไปเที่ยวเมืองนอก หรือแม้แต่กลับบ้าน ตจว. ก็จะซื้อขนมและของฝากมาฝาก
ปีใหม่ก็ให้ขนม ให้ของขวัญกันไป ทุกคนเป็นอย่างนี้...ย้ำ!! ว่าทุกคน
จนกระทั่งมีพี่คนนึงเข้ามาทำงาน... ตลอดระยะเวลาปีกว่าๆ ที่เค้ามาทำงานที่ออฟฟิศนี้
เค้าไม่เคยหยิบยื่น หรือซื้อขนงขนมอะไรมาฝากเลย เอาแต่กินฟรีตลอดๆ
แม้แต่กระทั่งอุปกรณ์สำนักงานก็ยืมคนอื่นตลอด ปากกาก็ยังเอามาจากคนอื่นเลย
หรือถ้วยจานที่เอามาใส่อาหารกินที่นี่ เธอก็ยังเอากล่องไอติมวอลล์กับกล่องอาหาร CP
ที่ขายตาม 7-11 มาล้างแล้วก็ใส่ข้าวกิน
ตอนแรกเรานึกชมเธอนะ... เพิ่งเข้างาน เงินเดือนไม่เยอะ ประหยัดดีจัง มัธยัสถ์ด้วย
ชอบมากเลย แต่หลังๆ มาเริ่มเยอะ...
เธอกลับบ้าน ตจว. พี่ๆ เค้าก็ฝากซื้อขนมแถวทางผ่านบ้านเธอ
เธอก็ไม่ซื้อมาให้ เธอออกงาน ตจว. เธอก็ไม่แม้แต่จะซื้อขนมมาฝาก
มีอยู่ครั้งนึง เราเคยออกงาน ตจว.กับเธอ ค่ารถ ค่าทางด่วน ค่าน้ำมัน ค่าจิปาฐะ
เธอไม่ออกเลยซักกะบาท ให้เราออกหมดคนเดียว
แต่เข้าใจป่ะ...เธอเป็นพี่ เป็นผู้ใหญ่แล้วนะ อายุก็ปาไปสามสิบฝ่าๆ แล้ว
แต่ให้เด็กอายุ 20 กว่านิดๆ ออกตังให้หมดเนี่ยนะ!! เกินไปป่ะ เราก็ไม่ได้มีเงินเยอะขนาดนั้นนะ
เธอ ทำตัวเหมือนไม่มีตังค์ แต่เดินตลาดนัดข้างออฟฟิศทุกวัน ซื้อเสื้อผ้าและขนมตลอดๆ
จนกระทั่งเมื่อเร็วๆ นี้ เธอไปเที่ยวเมืองนอกมา เราถามเธอได้อะไรมาบ้างหล่ะ
เธอบอกได้แต่พวกขนมมาเยอะแยะเลย... แล้วเราถามเธอ ไม่มีของฝากมาทางนี้บ้างเหรอ
(แกล้งถาม) เธอได้แต่เงียบไป... แล้วซักพักก็บอกว่า ไม่มีหรอก...
เพราะต้องจ่ายเงินค่าน้ำหนักกระเป๋าเพิ่ม!!
สรุปคือ ไม่เคยมีใครได้กินหรือได้รับน้ำใจอะไรจากเธอเลย เวลาไปกินข้าวออกตังค์อเมริกันแชร์
เธอก็ต้องได้ครบทุกบาททุกสตางค์ ตกหล่นไปแม้แต่นิดเดียวก็ไม่ได้ หรือหารไม่ลงตัว
เธอก็ต้องได้เงินส่วนแบ่งมากสุดตลอด
จริงๆ แล้วเราไม่ได้ต้องการของฝากหรือขนมหรืออะไรจากเธอหรอกนะคะ ไม่ได้เห็นแก่กินค่ะ
แต่ไม่คิดว่าคนเราจะงกและไม่มีน้ำใจมากขนาดนี้ ประหยัด มัธยัสถ์เป็นสิ่งดีค่ะ
แต่อย่าให้มันมากเกินไปเลยค่ะ มันทำให้คุณดูไม่ดีในสายตาคนอื่นนะคะ
ขนมแค่สิบยี่สิบบาท ซื้อไปเถอะคะ มันอาจจะไม่ทำให้ชีวีิตคุณดีขึ้นเป็นสิบยี่สิบเท่า
แต่อย่างน้อยถ้าคุณยังต้องเป็นมนุษย์เงินเดือน ทำงานกับคนเยอะๆ แบบนี้
สิ่งที่คุณได้กลับมา มันคือมิตรภาพ รอยยิ้ม แม้ของกินมัันอาจจะไม่อร่อย แต่คนที่ได้รับ
เค้าอร่อย และอิ่มใจกันทุกคนค่ะ ^___^
ฝากเป็นข้อคิดไว้นะคะชาวออฟฟิศทุกคน
*แก้คำผิด