..ช่างสุขใจเหลือเกินเป็นเพลินเช้า

ได้ชวนกันสองเราเอารถถีบ

ฉันคนปั่นเธอคนซ้อนไม่ร้อนรีบ

เกี่ยวเก็บคีบสุขไว้ตามรายทาง

..แวะลงสูดหายใจตรงไหล่เขา

สดชื่นกันสองเราทุกก้าวย่าง

จูงมือกันหันมองละอองบาง

ละมุนหมอกหยอกกันบ้างพอบางเบา

..เห็นท้องทุ่งรุ่งระวีมีสีสด

แปลงไม้ดอกยาวจรดสุดทิวเขา

เร่งบานกลีบรีบบานขานแสงเช้า

คงได้คลายความเหงาจากเมื่อคืน

..เธอก้มเด็ดดอกดอมไม้หอมดอก

กระซิบบอกอะไรหนาท่าระรื่น

ฉันลอบมองลองใกล้กระเถิบยืน

กลับหันศอกออกยื่นขืนเข้ามา