คืนวันนี้ ขออนุญาตมาแบ่งปันประสบการณ์ ความรู้สึกดีๆ ฟินๆ ให้กับเพื่อนๆ ในคืนก่อนวันคริสมาส หรือที่ใครๆเรียกกันว่า คริสมาสอีฟ
ต้องขอออกตัวก่อนเลยว่า ผมเองเป็นชาวพุทธธรรมดาคนนึง
ที่ก็ได้รับอิทธิพลจากบรรยากาศแห่งความสุขของเทศกาลคริสมาสและปีใหม่ที่กำลังมาถึง
อาจจะเป็นแสงสีที่ประดับประดาทั่วเมืองกรุง เพลงคริสมาสและปีใหม่ที่เปิดบรรเลงตามสถานที่ต่างๆ รวมไปถึง อากาศหนาวเย็นที่มาเยือนชาวกรุงเทพให้ได้สัมผัสเป็นครั้งแรกของฤดูหนาวนี้
แค่บรรยากาศเหล่านี้ ก็ทำให้หลายๆคนมีความสุขไปตามๆกัน
เหตุการณ์ที่ผมจะนำมาแบ่งบันนั้น ก็ไม่ได้ยิ่งใหญ่หรือแปลกประหลาดอะไร เพียงแต่มันมีอะไรท่ผมได้ทำต่างไปจากวันธรรมดาทุกวัน
ทุกเช้าผมก็เป็นมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่ง ที่ตื่นตั้งแต่หกโมงเช้า รีบขึ้นรถไฟฟ้าและต่อรถไปทำงาน ตกเย็นประมาณหกโมงหรือทุ่มนึงก็แวะซื้อกับข้าว กลับมากินที่บ้าน เป็นแบบนี้เป็นทุกวี่ทุกวัน
จนกระทั่งวันนี้ที่เกือบจะเหมือนทุกๆวัน หลังจากที่ผมแวะซื้อกับข้าวเสร็จ วันนี้พิเศษ รู้สึกอยากกินผลไม้ด้วย เลยซื้อกล้วยหอมมาอีกหวีหนึ่ง
ขณะที่กำลังจะเดินไปขึ้นรถไฟฟ้า ผมได้ยินเสียงของขลุ่ยที่บรรเลงเพลง เดือนเพ็ญ ไพเราะเสนามาก แม้รอบตัวจะประดับประดาไปด้วยไฟคริสมาส แต่อารมณ์นั้น ทำนองขลุ่ยจากเพลง เดือนเพ็ญ ปะทะกับบรรยากาศเย็นๆ มันมีความสุขมาก เหมือนผมหลุดออกมาจากห้วงชีวิตที่วุ่นวายไปชั่วขณะ
ผมมองหา และเดินไปเพื่อดูต้นเสียงนั้น ผมกลับพบเพียงชายคนนึงที่ใส่ชุดเก่า มอมแมม เนื้อตัวสกปรก อยู่พร้อมลูกชายวันประมาณ 3 ขวบ และลูกสาวประมาณ 6 ขวบ ขณะที่คนที่เป็นพ่อกำลังเป่าขลุ่ยอยู่นั้น ลูกทั้งสองพนมมือขอเงินจากคนที่เดินผ่านไปผ่านมา
ทำนองขลุ่ยนั้น ทำให้ผมรู้สึกเศร้าอย่างบอกไม่ถูก
ผมเดินเข้าไปหยิบเงินเศษเงินลงในขันที่วางอยู่ ในขณะนั้น ผมเห็นสายตาของเด็กชายวัยประมาณ 3 ขวบมองไปที่ถุงพลาสติกใส่ผลไม้ของผม ในช่วงขณะนั้น ผมไม่ลังเลใจเลยที่หยิบมันออกมาและยื่นให้กับเด็กชายคนนั้น
เด็กผู้ชายคนนั้นดีใจ กระโดดโลดเต้นประดุจได้ของขวัญชิ้นใหญ่ ปากพลางบอกพ่อถึงสิ่งที่ได้รับด้วยความดีใจ คนเป็นพ่อสั่งให้เด็กชายกล่าวขอบคุณกับผม
สิ่งที่ผมเห็นนั้น มันทำให้ผมรู้สึกแน่นขึ้นมาที่อก ขนลุกไปทั้งตัว
เด็กหลายๆคน อาจจะกำลังสนุกสนานกับงานรื่นเริง อาจจะเฉยๆกับของเล่นราคาแพง หรือของกินเลิศหรู
หรือในขณะที่ผู้ใหญ่หลายๆคนกำลังสังสรรค์กับเพื่อน คนรัก หรือบครัว อย่างมีความสุข
ผมมองได้เห็นถึงความแตกต่างของชีวิตคน ในคืนคริสมาสอีฟปีนี้อย่างมากมาย
สิ่งที่ผมทำ อาจจะไม่ได้ยิ่งใหญ่ หรือดีเลิศอะไรมากมาย บางคนมองก็แค่กล้วย 1 หวีเท่านั้น
แต่ความรู้สึกที่ผมได้รับ กลับเป็นความรู้สึกดีที่ยิ่งใหญ่อย่างบอกไม่ถูก..
นี่คือสิ่งที่ผมอยากนำมาแบ่งปันเพื่อนๆวันนี้ คืนนี้
หลายๆคนกำลังมองว่าชีวิต วุ่นวาย โลกอยู่ยากขึ้นทุกวัน เครียดกับปัญหาที่มารุมเร้า มองหาความสุขไม่เจอ
โปรดอย่าท้อแท้นะครับ ยังมีอีกหลายๆคนที่เค้าไม่ได้เกิดมาโชคดีเท่าเรา แต่เค้ายังสู้ต่อไปได้
และหากคุณหาความสุขไม่เจอ วันนี้ ผมมีวิธีหาความสุขง่ายๆครับ นั่นคือ การให้
ไม่ว่าเล็กหรือใหญ่ การให้ การกระทำง่ายๆที่จะให้อะไรคุณกลับมาอย่างคาดไม่ถึง
หวังว่าประสบการณ์เล็กๆที่ผมนำมาแบ่งปันนี้ จะทำให้เพื่อนๆได้พบความสุขเล็กๆที่ยิ่งใหญ่เช่นกันครับ
สุขสันต์วันคริสมาสอีฟครับ
แบ่งปันประสบการณ์ดีๆ ความรู้สึกฟินๆ ในคืนคริสมาสอีฟ (อยากให้ไดทุกคนได้อ่านครับ)
ต้องขอออกตัวก่อนเลยว่า ผมเองเป็นชาวพุทธธรรมดาคนนึง
ที่ก็ได้รับอิทธิพลจากบรรยากาศแห่งความสุขของเทศกาลคริสมาสและปีใหม่ที่กำลังมาถึง
อาจจะเป็นแสงสีที่ประดับประดาทั่วเมืองกรุง เพลงคริสมาสและปีใหม่ที่เปิดบรรเลงตามสถานที่ต่างๆ รวมไปถึง อากาศหนาวเย็นที่มาเยือนชาวกรุงเทพให้ได้สัมผัสเป็นครั้งแรกของฤดูหนาวนี้
แค่บรรยากาศเหล่านี้ ก็ทำให้หลายๆคนมีความสุขไปตามๆกัน
เหตุการณ์ที่ผมจะนำมาแบ่งบันนั้น ก็ไม่ได้ยิ่งใหญ่หรือแปลกประหลาดอะไร เพียงแต่มันมีอะไรท่ผมได้ทำต่างไปจากวันธรรมดาทุกวัน
ทุกเช้าผมก็เป็นมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่ง ที่ตื่นตั้งแต่หกโมงเช้า รีบขึ้นรถไฟฟ้าและต่อรถไปทำงาน ตกเย็นประมาณหกโมงหรือทุ่มนึงก็แวะซื้อกับข้าว กลับมากินที่บ้าน เป็นแบบนี้เป็นทุกวี่ทุกวัน
จนกระทั่งวันนี้ที่เกือบจะเหมือนทุกๆวัน หลังจากที่ผมแวะซื้อกับข้าวเสร็จ วันนี้พิเศษ รู้สึกอยากกินผลไม้ด้วย เลยซื้อกล้วยหอมมาอีกหวีหนึ่ง
ขณะที่กำลังจะเดินไปขึ้นรถไฟฟ้า ผมได้ยินเสียงของขลุ่ยที่บรรเลงเพลง เดือนเพ็ญ ไพเราะเสนามาก แม้รอบตัวจะประดับประดาไปด้วยไฟคริสมาส แต่อารมณ์นั้น ทำนองขลุ่ยจากเพลง เดือนเพ็ญ ปะทะกับบรรยากาศเย็นๆ มันมีความสุขมาก เหมือนผมหลุดออกมาจากห้วงชีวิตที่วุ่นวายไปชั่วขณะ
ผมมองหา และเดินไปเพื่อดูต้นเสียงนั้น ผมกลับพบเพียงชายคนนึงที่ใส่ชุดเก่า มอมแมม เนื้อตัวสกปรก อยู่พร้อมลูกชายวันประมาณ 3 ขวบ และลูกสาวประมาณ 6 ขวบ ขณะที่คนที่เป็นพ่อกำลังเป่าขลุ่ยอยู่นั้น ลูกทั้งสองพนมมือขอเงินจากคนที่เดินผ่านไปผ่านมา
ทำนองขลุ่ยนั้น ทำให้ผมรู้สึกเศร้าอย่างบอกไม่ถูก
ผมเดินเข้าไปหยิบเงินเศษเงินลงในขันที่วางอยู่ ในขณะนั้น ผมเห็นสายตาของเด็กชายวัยประมาณ 3 ขวบมองไปที่ถุงพลาสติกใส่ผลไม้ของผม ในช่วงขณะนั้น ผมไม่ลังเลใจเลยที่หยิบมันออกมาและยื่นให้กับเด็กชายคนนั้น
เด็กผู้ชายคนนั้นดีใจ กระโดดโลดเต้นประดุจได้ของขวัญชิ้นใหญ่ ปากพลางบอกพ่อถึงสิ่งที่ได้รับด้วยความดีใจ คนเป็นพ่อสั่งให้เด็กชายกล่าวขอบคุณกับผม
สิ่งที่ผมเห็นนั้น มันทำให้ผมรู้สึกแน่นขึ้นมาที่อก ขนลุกไปทั้งตัว
เด็กหลายๆคน อาจจะกำลังสนุกสนานกับงานรื่นเริง อาจจะเฉยๆกับของเล่นราคาแพง หรือของกินเลิศหรู
หรือในขณะที่ผู้ใหญ่หลายๆคนกำลังสังสรรค์กับเพื่อน คนรัก หรือบครัว อย่างมีความสุข
ผมมองได้เห็นถึงความแตกต่างของชีวิตคน ในคืนคริสมาสอีฟปีนี้อย่างมากมาย
สิ่งที่ผมทำ อาจจะไม่ได้ยิ่งใหญ่ หรือดีเลิศอะไรมากมาย บางคนมองก็แค่กล้วย 1 หวีเท่านั้น
แต่ความรู้สึกที่ผมได้รับ กลับเป็นความรู้สึกดีที่ยิ่งใหญ่อย่างบอกไม่ถูก..
นี่คือสิ่งที่ผมอยากนำมาแบ่งปันเพื่อนๆวันนี้ คืนนี้
หลายๆคนกำลังมองว่าชีวิต วุ่นวาย โลกอยู่ยากขึ้นทุกวัน เครียดกับปัญหาที่มารุมเร้า มองหาความสุขไม่เจอ
โปรดอย่าท้อแท้นะครับ ยังมีอีกหลายๆคนที่เค้าไม่ได้เกิดมาโชคดีเท่าเรา แต่เค้ายังสู้ต่อไปได้
และหากคุณหาความสุขไม่เจอ วันนี้ ผมมีวิธีหาความสุขง่ายๆครับ นั่นคือ การให้
ไม่ว่าเล็กหรือใหญ่ การให้ การกระทำง่ายๆที่จะให้อะไรคุณกลับมาอย่างคาดไม่ถึง
หวังว่าประสบการณ์เล็กๆที่ผมนำมาแบ่งปันนี้ จะทำให้เพื่อนๆได้พบความสุขเล็กๆที่ยิ่งใหญ่เช่นกันครับ
สุขสันต์วันคริสมาสอีฟครับ