เรื่องมันเกิดจาก เมื่อ 5 ปีที่แล้ว เราจำได้ดีเลยค่ะ เราเอาวงเวียนมาขีดบนแขนเล่นๆ ไม่ได้จงใจทำร้ายตัวเองนะ แค่วนๆไปบนแขนแบบเพลินๆ แล้วทีนี้ พอยิ่งกดวงเวียนไปบนแขนมากเท่าไหร่ เรายิ่งรู้สึกดีมากเท่านั้น มันรู้สึกโล่งๆ ว่างๆ แล้วก็รู้สึก พอใจ มันอิ่มๆใจยังไงก็ไม่รู้น่ะค่ะ หลังจากวันนี้นเราเอาวงเวียนมาขูดแขนแทบทุกวัน จนแขนทั้งสองข้างมีรอยแผลเต็มไปหมด นอกจากวงเวียนแล้วเราก็ใช้กรรไกรบ้าง

     หลังจากขีดเล่นๆให้รู้สึกดียังไม่พอ เวลาที่เรามีปัญหา เครียด ทะเลาะกับใครมา หรือโกรธ เราก็จะมาระบายอารมณ์กับแขนเราตลอดเลยค่ะ แล้วมันก็รู้สึกดีขึ้นจริงๆ คือเราพยายามหาวิธีคลายเครียดอย่างอื่นแล้วนะ แต่ก็ไม่มีอะไรที่ทำให้เราพอใจได้มากกว่าการได้ทำร้ายตัวเอง ถ้าหากเราไม่ได้ทำ เราเหมือนกลายเป็นคนบ้าไปเลย เราเกร็ง จิกผม จิกเนื้อตัวเองจนเป็นแผล ทำลายข้าวของ จากวงเวียนกับกรรไกรตอนนี้ก็เปลี่ยนเป็นคัตเตอร์แล้ว เรากรีดทุกที่ที่จะกรีดได้ ทั้งข้อมือ ต้นแขน ต้นขา ทั้งตัวเรามีแผลเป็นร้อยๆ ทั้งแผลใหญ่แผลเล็ก

     เราเสียใจนะ เสียใจที่ทำกับตัวเองแบบนี้ เราพยายามเก็บของมีคมให้พ้นจากมือ ทำใจเย็นๆ หาอะไรอย่างอื่นทำ แต่สุดท้ายเมื่อมัน อยาก จริงๆ แม้แต่หนามของต้นไม้เราก็เอามากรีดตัวเองได้ (แล้วก็ทำบ่อยด้วย) ไม่เข้าใจตัวเองเลย พอหายเครียดจากปัญหาเยอะแยะบ้าบอแล้วต้องมานั่งเครียดกับแผลที่ตัวเองทำต่ออีก

     อีกอย่างเรากำลังลดน้ำหนักอยู่ค่ะ เราก็พยายามทานอาหารปกตินะคะ ทานข้าวเช้า กลางวัน เย็นทานอะไรเบาๆแบบ สลัด แกงจืด ส้มตำ ออกกำลังกายทุกวัน แต่ช่วงนี้เรารู้สึกไม่อยากทานอะไรเลย ไม่ใช่ไม่อยากกินนะคะ กินน่ะกิน แต่พอกินเข้าไปแล้วเรารู้สึกแย่ เรารู้สึกว่าแค่ข้าวคำเดียวมันก็ทำให้เราอ้วนได้ ทานอะไรเสร็จเราจะร้องไห้ รู้สึกแย่ตลอด พยายามเตือนสติตัวเองว่าอย่าอด ทำแบบนี้มันไม่ดีกับร่ายกายแต่ว่า สุดท้ายก็รู้สึกไม่ดีทุกที ก็ลงเอยที่การทำร้ายตัวเองเหมือนเดิม

     อยากหาวิธีรับมือกับอารมณ์ของตัวเอง แต่ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไง เราไม่อยากอยู่แบบทรมานแบบนี้ 5 ปีกว่าแล้วที่ทำร้ายตัวเอง วันนี้เราอยากเปลี่ยนตัวเอง เราควรเริ่มยังไงดีค่ะ :(