มรรคจิต   ผมยังหาไม่พบว่า ตรัสไว้ในพระสูตรไหน? (ยังหาอยู่ / ท่านใดพบ อ้างด้วย)
                **************************

มรรคมีองค์ ๘  ชนิดที่เจริญแล้ว ทำให้โพธิปักขิยธรรมสมบูรณ์ไปในตัว
                (มหาวาร สํ ๑๙/๗๔/๒๘๒-๒๘๔)

ภิกษุทั้งหลาย เปรียบเหมือนลมชนิดต่างๆ ย่อมพัดไปในอากาศ ฯ

ภิกษุทั้งหลาย

ข้อนั้น ก็ฉันนั้น

กล่าวคือ

เมื่อภิกษุ เจริญ ทำให้มากอยู่ ซึ่ง อริยอัฏฐังคิกมรรค

แม้น สติปัฏฐานสี่ ก็ ถึงซึ่งความบริบูรณืแห่งภาวนา
แม้น สัมมัปปธานสี่ ก็ ถึงซึ่งความบริบูรณืแห่งภาวนา
แม้น อิทธิบาทสี่ ก็ ถึงซึ่งความบริบูรณืแห่งภาวนา
แม้น อินทรีย์ห้า ก็ ถึงซึ่งความบริบูรณืแห่งภาวนา
แม้น พละห้า ก็ ถึงซึ่งความบริบูรณืแห่งภาวนา
แม้น โพชฌงค์เจ็ด ก็ ถึงซึ่งความบริบูรณืแห่งภาวนา
(ธรรมเหล่านี้ ครบอยู่ทั้ง ๖ ชนิด เช่นเดียวกับที่อากาศ มีลมพัดอยู่ ครบทุกชนิด ฉันใดก็ฉันนั้น)

ภิกษุ ทั้งหลาย
เมื่อภิกษุ เจริญ กระทำให้มากซึ่งอริยอัฏฐังคิกมรรค อยู่  อย่างไรเล่า? (ธรรม ๖ ชนิดนั้น จึงถึงความบริบูรณืแห่ง ภาวนา?)


ภิกษุในกรณีนี้  

ภิกษุย่อมเจริญ สัมมาทิฏฐิ ฯลฯ สัมมาสมาธิ

ชนิดที่

มีวิเวกอาสัยแล้ว (วิเวกคือ?)
มี วิราคะ อาสัยแล้ว (วิราคะ คือ ?)
มี นิโรธ อาสัยแล้ว (นิโรธ ใช่ ปฏิจจสมุปบาทสาย นิโรธ ? มั๊ย)

มีปรกติ น้อมไป เพื่อความ สลัดลง (ซึ่ง ? --- ด้วย วิชชา ?)


ภิกษุทั้งหลาย เมื่อภิกษุเจริญ กระทำให้มากซึ่งอริยอัฏฐังคิกมรรค
อย่าง (ที่ตถาคตกล่าว) นี้แล
(ธรรม ๖ ชนิด คือ โพธิปักขิยธรรม ๓๗ จึงถึงซึ่งความบริบูรณ์ แหง ภาวนา)


************************************************

                                     ประเด็น
                                    พระสูตรนี้
"เมื่อภิกษุเจริญ กระทำให้มากซึ่งอริยอัฏฐังคิกมรรค" = "มรรคจิตเจตสิก"----- ใช่หรือไม่?