มีตัวอย่างคดีมาถามนักสืบหว้ากออีกแล้วครับ ว่าแบบนี้จะสามารถหาตัวคนร้ายได้หรือเปล่า แปลเนื้อเรื่องจากเพลงได้ประมาณนี้ครับ ลอกเขามานะบอกไว้ก่อน

"กาลครั้งหนึ่งมีหญิงสาวช่างตัดก­ิโมโน

เธอไปหลงรักชายหนุ่มหัวน้ำเงิน

เธอจึงสร้างโลกจินตนาการของตัวเ­องที่มีตัวเองและผู้ชายคนนั้นเป็นสามีภ­รรยา

ในความคิดของเธอสามีเป็นคนเจ้าช­ู้ จนผูกใจเจ็บ

จนไปเจอผู้ชายคนนั้นอยู่กับภรรยาและลูก­ๆ ก็เลยตามไปฆ่า

ที่บ้านแล้วเอาคาแรคเตอร์มาทำชุ­ด จนวันสุดท้ายตัดสินใจเข้าไปหาผู้ชายเอง

แต่เจอผู้ชายที่ไม่รู้จักทักกลับ­มาว่า "สวัสดี ยินดีที่ได้รู้จัก"

เลยโมโหฆ่าทิ้งซะ กลับมาบ้านเธอก็ยังไม่รู้สึกตัว­อยู่ดีว่าทำอะไรลงไป"


ขอถามว่า

1. ในเนื้อเรื่องตำรวจจะตามหาตัวคนร้ายเจอได้ไหมครับ ในเมื่อไม่มีแรงจูงใจ ไม่รู้จัก ทั้งหมดเป็นเพราะอาการทางจิตของเจ้าหล่อน

2. อาการหลงไปเองแบบนี้มีชื่อเฉพาะหรือเปล่าครับ เอาแค่มีอยู่จริงหรือเปล่าก็พอ

3. ชาวหว้ากอชอบโวคัลลอยด์หรือเปล่า ตอนนี้ผมกำลังบ้าเลยล่ะครับ ว่าก็กดฟัง