เปรียบไปแล้วประเทศไทยเราเสมือนเป็นบ้านใหญ่หลังหนึ่ง,เมื่อมีบ้านก็ต้องมีเจ้าบ้านเราเหล่าประชาชนคือผู้อาศัย,ทหารเปรียบเสมือนยามเฝ้าบ้าน,ใครคนไหนทำเก่งเกินเจ้าของบ้านเป็นอันถูกไล่ออกจากบ้าน,ใครคนไหนกล้าสงสัยในความดีของเจ้าของบ้านเหล่ายามก็อุ้มไปกระทืบหรือหายไปอย่างไร้ร่องรอย,เราหาเงินได้ต้องจ่ายค่าเช่าบ้านในรูปแบบภาษีสารพัดอย่าง,ลูกบ้านคนไหนรับใช้ไกล้ชิดเจ้าของบ้านได้อยู่ฟรีกินฟรีและมีเงินใช้อย่างพอเพียง,ผู้ใดต้องการเอาใจเจ้าบ้านก็นำทรัพย์ไปให้เจ้าบ้านเสร็จแล้วก็กราบขอบคุณเจ้าของบ้านที่กรุณามารับไป
       ฤาเราจะอยู่ในสภาพแบบนี้ไปชั่วลูกชั่วหลาน