ไปดูมาเมื่อวานค่ะ Real 3D สวยสุดยอดมาก ชอบทุกฉากเลย
ขนาดเปิดมาที่สวนสัตว์ตอนแรก ฉากในทะเลสีสวยมาก คมชัดไม่มีเวียนหัว
วันนี้ชวนแม่ไปดูด้วย นานแล้วที่ไม่ได้ดูหนังกับแม่ กลัว3D จะทำแม่เวียนหัวมาก
แต่ไม่เลย แล้วก็ดีใจมากที่แม่ชอบ
เทคนิคเสือมีพอตุ้งแช่ให้สะดุ้งบ้าง แต่CGเนียนตามากๆๆ
เพลงเพราะมากๆด้วย เนื้อเรื่องเล่าได้ดี มีฉากน่ารักให้ขำและสะท้อนใจไปพร้อมๆกัน
แถมมีประเด็นให้คิดต่อยอดไปได้อีก คำถามยังกับข้อสอบปรัชญาตอนเราเรียนในมหาลัย

วันนี้พอกลับบ้านมา เลยคุยกับแม่ ปรากฏว่าแม่ยังไม่เข้าใจตรงกับเราว่าตกลงเรื่องจริงคืออะไร
ออกตัวก่อนว่า เรายังอ่านหนังสือไปไม่ถึงไหน เคยอ่านเมื่อกลางปีแต่หยุดไว้เพราะพายไม่ออกจากอินเดียซักที
ตอนนี้พึ่งได้ฉบับพิมพ์ใหม่มาใหม่ ซึ่งแม่เอาไปอ่านอยู่ ยังไม่ได้อ่านต่อเลย
ดังนั้นที่จะเขียนตรงนี้ เราตีความจากในหนังหมดนะคะ ด้วยความเข้าใจของเราเอง ผิดถูกอย่าว่ากันนะ

หลังจากเรือแตก คนที่รอดมาบนเรือชูชีพ
คือ พาย=เสือริชาร์ด คนครัว=หมาไฮยีน่า ลิงอุรังอุตัง=แม่ ม้าลาย=หนุ่มตี๋ชาวพุทธ
ส่วนตัวเราคิดว่าการใช้สัตว์อาจหมายถึงเวลาที่เราเผชิญช่วงเวลาที่ต้องเอาตัวรอดแบบนั้น
การขาดสติไปก็ทำให้เราใช้สัญชาติญาณแบบสัตว์ออกมา  
ไฮยีน่าเริ่มทำร้ายม้าลายที่เจ็บขาก่อน ก่อนที่จะฆ่าลิง แล้วริชาร์ดก็ออกมาจัดการไฮยีน่า ทำให้พายตกใจ
เราคิดว่าม้าลายที่อาจจะเป็นคนแรกที่ต้องไปก่อน เพราะหลักธรรมของเราเน้นเรื่องการไม่เบียดเบียนตอบโต้ ก็ได้
พอคนครัวฆ่าแม่พาย สัญชาติญาณดิบที่อยู่ในตัวทนไม่ได้ ทำให้เสือริชาร์ดโพล่งออกมา
ทำให้พายต้องทำความเข้าใจที่จะอยู่กับมัน ในสิ่งที่ตัวเองไม่คิดว่าจะทำลงไปได้ เป็นด้านมืดในตัวเอง
หลายอย่างสื่อว่าเสือหมายถึงพายในหลายๆตอนที่พายชมริชาร์ดตอนพาแฟนไปสวนสัตว์ ว่ายิ่งใหญ่
หรือบอกว่ามันมีแววตาที่เหมือนเขา หรือช่วงที่พายอยากจะฆ่าเสือหลายครั้ง แต่ก็ทำไม่ได้

การอยู่ในสถานการณ์ที่ต้องเอาตัวรอดแบบนี้กลายเป็นว่าเลือกไม่ได้ที่จะต้องใช้สัญชาติญาณดิบ
เป็นสิ่งที่เราไม่คุ้นเคยเพราะไม่ได้เจอและใช้มันทุกวันในสังคม อย่างที่พายบอกว่าริชาร์ดกับเค้าก็โตมาจากในสวนสัตว์เหมือนกัน
ไม่เคยได้เรียนรู้ที่จะต้องอยู่รอดด้วยตัวเองเลย
ตลอดการเดินทางที่เหลือแต่ตัวพายคนเดียว ช่วงเวลาที่ด้านที่เป็นมนุษย์ที่ใช้เหตุผลกับด้านที่ใช้สัญชาตญาณแบบสัตว์
คอยตีกันตลอด แต่ก็ต้องช่วยกันใช้ข้อดีของทั้งสองอย่างในการเอาตัวรอด
จนพายยอมรับริชาร์ด ปาร์กเกอร์ เสือร้ายในตัวเองได้
มาถึงเกาะเมียร์แคทด้วยกัน อันนี้เราคิดว่าเป็นเรื่องความท้อแล้ว
เกาะเหมือนจะแทนความคิดว่า ถ้าหยุดก็พอแล้ว เหนื่อยพอแล้ว จบๆไปซะดีกว่า
แต่ถ้าหยุดตรงนี้ก็จะต้องตาย ซูมออกมาเป็นเกาะรูปพายนอนอยู่กลางทะเล
แต่ริชาร์ดที่เป็นด้านสัญชาตญาณเอาตัวรอดไม่ยอมอยู่บนเกาะ
แล้วพายก็ตัดสินใจออกเดินทางต่อ โดยมีเสือร่วมทางเพื่อให้ไปถึงฝั่งด้วยกันให้ได้
พอมาถึงฝั่ง พายอาจจะเสียใจที่ต้องทิ้งริชาร์ดไปเพราะอาจจะต้องสูญเสียความแข็งแกร่งหรือข้อดีของด้านสัญชาติญาณ
แต่ต่อไปนี้ด้านสัญชาติญาณดิบแบบนั้นอาจไม่จำเป็นต้องใช้อีกแล้ว
จนถึงเรื่องเล่าสุดท้าย เราว่าพายไม่ได้จิตหลอนเหมือนหลายเรื่องอย่างMemento หรือ A beautiful mind ที่แยกไม่ออกว่าอะไรกันแน่ที่จริง
แต่พายเลือกเล่าเรื่องอีกแบบ เพราะความจริงมันโหดร้ายเกินไปและเขาก็รู้
ถึงบอกให้เลือกว่าชอบแบบไหนมากกว่ากัน
การเดินทางนี้เป็นเรื่องหนักหนามากและเป็นจุดเปลี่ยนชีวิต เป็นการท้าทายศรัทธาในชีิวิตครั้งใหญ่ของพาย
ซึ่งเขาเลือกจะศรัทธาไม่ว่าจะเชื่อว่าเขาต้องรอด หรือที่รอดมาได้จะโชคดีเพราะใครลิขิตหรือตั้งใจไว้
อย่างที่แม่บอกให้เชื่อ ศาสนาที่สอนให้เราเข้าใจกฎของโลกและตัวเราเองลึกๆลงไป
บวกกับความคิดเหตุผลและวิทยาศาสตร์แบบที่พ่อสอน ให้เอาตัวรอดในด้านกายภาพ
และสุดท้ายพายก็เลือกที่จะจำอย่างที่เขาเลือกจะเชื่อ ไม่ลืมความจริง และใช้ชีวิตที่เหลือตามที่เค้าศรัทธาต่อไป ปล่อยวางและเข้าใจตัวเอง
ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องนับถือใจพายที่สามารถเอาชีวิตรอดมาได้ขนาดนี้

ปล น้องริชาร์ดน่ารักมากตอนที่เชื่องๆ ตอนนั่งรอคอยของกิน ลอยคอป๋อมแป๋มอยากขึ้นเรือ ลับเล็บบนเรือ >//<
ทำให้คิดถึงน้องเหมียวที่บ้านมากเลย TwT

ชอบเพลงเปิดมาก ผ่อนคลาย สบายใจมาก เหมาะกับการเอาไปเปิดทำสมาธิเล่นโยคะ มากเลย ^ ^